เจ้าชายทากานางะ
เจ้าชายทากานางะ (ญี่ปุ่น: 尊良親王; โรมาจิ: Takanaga shinnō; 1310-1337) เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 2 ของ จักรพรรดิโกไดโงะ ของญี่ปุ่น พระองค์ต่อสู้เพื่อพระบิดาของพระองค์ในสงคราม ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้
พระองค์ได้รับการแต่งตั้งเป็น เซอิโตโชกุน (Seitō Shōgun; ผู้บัญชาการทหารป้องกันภาคตะวันออก) ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1335 พระองค์ร่วมมือกับ นิตตะ โยชิซาดะ ในการกวาดล้างผู้นำของ ราชสำนักเหนือ อาชิกางะ ทากาอูจิ และ อาชิกางะ ทาดาโยชิ [1]
พระองค์ต่อสู้ในหลายศึกเคียงข้างนิตตะและนำกองทัพของพระองค์เข้าปิดล้อม นครหลวงเคียวโตะ ในปี ค.ศ. 1336[1]: 43
เจ้าชายทากานางะพร้อมกับพระอนุชาต่างพระมารดาของพระองค์ เจ้าชายสึเนนางะ ซึ่งถูกคุ้มกันโดยโยชิซาดะเพื่อหนีไปยัง แคว้นเอชิเซ็น ตามราชโองการขององค์จักรพรรดิ เพื่อหลบหนีจากการโจมตีของ ตระกูลอาชิกางะ โดยพวกเขาได้สร้างฐานที่มั่นขึ้นที่ ปราสาทคานางาซากิ ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1337 ปราสาทคานางาซากิถูกปิดล้อม และในเดือนเมษายนภายในปราสาทขาดแคลนเสบียงอาหารถึงขั้นต้องฆ่าม้าและกินเนื้อทหารเพื่อประทังชีวิต ก่อนจะยอมแพ้ เจ้าชายทากานางะและบุตรชายของโยชิซาดะคือ นิตตะ โยชิอากิ ได้กระทำ เซ็ปปูกุ เมื่อปราสาทแตก[1]: 55, 63–64
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Sansom, George (1961). A History of Japan, 1334-1615. Stanford University Press. p. 39. ISBN 0804705259.