เอากุสโต ปิโนเช
เอากุสโต ปิโนเช | |
|---|---|
 ภาพถ่ายทางการของปิโนเช ประมาณ ค.ศ. 1974 | |
| ประธานาธิบดีชิลี คนที่ 29 | |
| ดำรงตำแหน่ง 17 ธันวาคม ค.ศ. 1974 – 11 มีนาคม ค.ศ. 1990 | |
| ก่อนหน้า | ซัลบาดอร์ อาเยนเด |
| ถัดไป | ปาตริซิโอ เอลวิน |
| ดำรงตำแหน่ง 11 ธันวาคม ค.ศ. 1973 – 11 มีนาคม ค.ศ. 1981 | |
| ก่อนหน้า | ตำแหน่งได้รับการจัดตั้ง |
| ถัดไป | โฆเซ โตริบิโอ เมริโน |
| ดำรงตำแหน่ง 23 สิงหาคม ค.ศ. 1973 – 11 มีนาคม ค.ศ. 1998 | |
| ก่อนหน้า | การ์โลส ปรัตส์ |
| ถัดไป | ริการ์โด อิซูริเอตา |
| สมาชิกวุฒิสภา (ตลอดชีพ) | |
| ดำรงตำแหน่ง 11 มีนาคม ค.ศ. 1998 – 4 กรกฎาคม ค.ศ. 2002 | |
| เขตเลือกตั้ง | อดีตประธานาธิบดี |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | เอากุสโต โฆเซ รามอน ปิโนเช อูการ์เต 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2458 บัลปาราอิโซ ชิลี |
| เสียชีวิต | 10 ธันวาคม พ.ศ. 2549 (91 ปี) ซานเตียโก ชิลี |
| สาเหตุการเสียชีวิต | หัวใจวาย |
| เชื้อชาติ | ชิลี |
| คู่สมรส | ลูซิอา อิเรียร์ต (สมรส 1943) |
| บุตร | 5 คน รวมถึงอิเนส ลูซิอา ปิโนเช |
| ศิษย์เก่า | โรงเรียนนายร้อยทหารบกนายพลเบอร์นาร์โด โอฆิกินส์ |
| อาชีพ |
|
| วิชาชีพ | ทหาร |
| ลายมือชื่อ |  |
| ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง | |
| รับใช้ |  ชิลี |
| สังกัด |  กองทัพบกชิลี |
| ประจำการ | ค.ศ. 1931–1998 |
| ยศ |  Captain General |
| หน่วย |
|
| บังคับบัญชา |
|
| ผ่านศึก | รัฐประหารในประเทศชิลี ค.ศ. 1973 |
เอากุสโต โฆเซ รามอน ปิโนเช อูการ์เต (สเปน: Augusto José Ramón Pinochet Ugarte ; 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2458 – 10 ธันวาคม พ.ศ. 2549) เป็นประธานาธิบดีชิลีในสมัยรัฐบาลเผด็จการทหารระหว่าง พ.ศ. 2516 ถึง พ.ศ. 2533 ในฐานะประธานคณะทหารผู้ยึดอำนาจการปกครองระหว่างปี พ.ศ. 2516 ถึง พ.ศ. 2524 เคยดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองทัพชิลีจนถึงปี พ.ศ. 2541 และยังเป็นสมาชิกวุฒิสภาประเภทตลอดชีพ
ปิโนเชเจริญก้าวหน้าด้านอาชีพทหารเป็นอย่างยิ่ง โดยเขาได้รับตำแหน่งเสนาธิการของกองทัพในช่วงต้นปี พ.ศ. 2515 ก่อนจะได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองทัพชิลีในวันที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2516 ต่อมาในวันที่ 11 กันยายนปีเดียวกัน เขาได้ทำรัฐประหารรัฐบาลซัลบาดอร์ อาเยนเด ซึ่งการรัฐประหารของเขาได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐ[1][2][3] เพื่อล้มล้างรัฐบาลอาเยนเดและพรรคสหภาพประชาชน จากนั้นเขาได้เป็นประธานาธิบดีแห่งชิลีเต็มตัวใน พ.ศ. 2517 ภายหลังการขึ้นสู่อำนาจ เขาได้สั่งปราบปรามพวกฝ่ายซ้าย นักลัทธิสังคมนิยม และผู้ที่วิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลของเขา ส่งผมให้มีผูคนมากมายในประเทศถูกกำจัดและสังหารร่วม 1,200 ถึง 3,000[4] คน มีผู้ถูกจำคุกถึง 80,000 คนและมีผู้ถูกซ้อมมรมานนับหมื่นคน[5][6][7] จากข้อมูลของรัฐบาลชิลีกล่าวว่า ในสมัยของปิโนเชมีการประหัตประหารผู้คนและมีการบังคับให้บุคคลสูญหายถึง 3,095 คน[8] ในสมัยของเขาเกิดปฏิบัติการคอนดอร์ซึ่งเป็นปฏิบัติการที่กำจัดพวกฝ่ายซ้ายในละตินอเมริกา ซึ่งเริ่มต้นขึ้นใน พ.ศ. 2518[9]
รัฐบาลของเขามีนโยบายทำให้ชิลีเป็นประเทศเศรษฐกิจแบบตลาดเสรี มีการเปิดเสรีภาพทางเศรษฐกิจ รวมไปถึงการรักษาเสถียรภาพของสกุลเงิน ทั้งนี้ยังยกเลิกการเก็บภาษีของอุตสาหกรรมท้องถิ่น ห้ามสหภาพแรงงาน และการประกันสังคมของเอกชน รัฐบาลของเขามีการตรวจพิจารณาสื่อเพื่อกำจัดฝ่ายตรงข้าม นโยบายที่กล่าวมาทั้งหมดสามารถทำให้เศรษฐกิจของประเทศชิลีมีการเติบโตในระดับสูง แต่นักวิชาการมองว่า เป็นเพราะนโยบายของเขาทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ และทำให้เกิดสภาวะเศรษฐกิจในประเทศเมื่อ พ.ศ. 2525[10][11][12]
ในระหว่างที่เขาดำรงตำแหน่ง เขามีทรัพย์สินเป็นจำนวนมากจากบัญชีทางธนาคารทั้งในและต่างประเทศหลายสิบบัญชีของเขา ซึ่งทำให้ภายหลังเขาถูกจับกุมในข้อหายักยอกทรัพย์ ฉ้อราษฎร์บังหลวง รวมถึงการรับสินบนจากข้อตกลงด้านอาวุธทางทหาร[13]
ใน พ.ศ. 2531 มีการลงประชามติว่าจะให้เขาดำรงตำแหน่งต่อไปหรือไม่ ซึ่ง 56% ไม่เห็นด้วยที่ให้เขาดำรงตำแหน่งต่อ ทำให้ชิลีมีการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยและฟื้นฟูประชาธิปไตยขึ้นมาใหม่ เขาจึงลาออกจากการเป็นประธานาธิบดีใน พ.ศ. 2533 แต่เขายังคงเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของประเทศชิลีจนเกษียณอายุรัฐการใน พ.ศ. 2541 และเป็นสมาชิกวุฒิสภาตลอดชีวิต ในวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2541 เขาถูกจับกุมระหว่างเดินทางไปที่ลอนดอน สหราชอาณาจักร ในข้อหาละเมิดสิทธิมษุยชน เขาได้สู้คดีจนได้รับการปล่อยตัวใน พ.ศ. 2543 ด้วยเหตุผลทางสุขภาพและเดินทางกลับไปยังประเทศชิลี เขาถึงแก่อสัญกรรมในวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2549 สิริอายุได้ 91 ปี[14]
เข้าสู่อำนาจ[แก้]
เอากุสโต ปิโนเช ได้รับการสนับสนุนของสำนักข่าวกรองกลางแห่งสหรัฐอเมริกา (CIA) ผ่านทางกองทัพชิลี ในการรัฐประหารในประเทศชิลี พ.ศ. 2516 เมื่อวันที่ 11 กันยายน 2516 ซึ่งล้มล้างรัฐบาลเอกภาพนิยมของอาเยนเด ซึ่งได้รับชัยชนะจากการเลือกตั้ง ในฐานะผู้นำฝ่ายมาร์กซิสต์คนแรกที่ได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีในประเทศที่มีระบอบประชาธิปไตยแบบเสรีนิยม
ซัลบาดอร์ อาเยนเด และสิ้นสุดการปกครองพลเรือน นักวิชาการหลายคนรวมทั้งปีเตอร์วินน์ปีเตอร์คอร์นบลูห์และทิมไวเนอร์กล่าวว่าการสนับสนุนของสหรัฐฯมีความสำคัญต่อการทำรัฐประหารและการรวมอำนาจหลังจากนั้นได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองทัพปิโนเชโดย อาเยนเด เมื่อวันที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2516 เป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่นับตั้งแต่ต้นปี 2515 ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2517 คณะรัฐบาลทหารได้แต่งตั้งหัวหน้าปิโนเชประมุขสูงสุดของประเทศโดยพระราชกฤษฎีการ่วมกันแม้ว่าจะไม่ได้รับการสนับสนุนจากหนึ่งในผู้ยุยงให้ทำรัฐประหารกองทัพอากาศนายพล Gustavo Leigh หลังจากที่เขาขึ้นสู่อำนาจปิโนเชรังแกฝ่ายซ้ายสังคมนิยมและนักวิจารณ์ทางการเมืองส่งผลให้มีการประหารชีวิตจาก 1,200 ถึง 3,200 คน การกักขังผู้คนมากถึง 80,000 คนและการทรมานหมื่นคน ตามที่รัฐบาลชิลีระบุว่ามีการประหารชีวิตและบังคับให้สูญหายจำนวน 3,095 คน
หลังพ้นจากตำแหน่ง[แก้]
การจับกุม และ ดำเนินคดีในสหราชอาณาจักร[แก้]
คอร์รัปชั่น:การยักยอกเงินภาษีและค่าคอมมิชชั่นที่เรียกเก็บจากข้อตกลงทางอาวุธ[แก้]
ภายใต้อิทธิพลของตลาดเสรี "Chicago Boys" รัฐบาลทหารของปิโนเชได้ดำเนินการเปิดเสรีทางเศรษฐกิจรวมถึงการรักษาเสถียรภาพของสกุลเงินการยกเลิกการคุ้มครองภาษีสำหรับอุตสาหกรรมในท้องถิ่นสหภาพแรงงานที่ถูกแบนและการประกันสังคมที่ถูกแปรรูปและรัฐวิสาหกิจรัฐวิสาหกิจหลายร้อยแห่ง นโยบายเหล่านี้ก่อให้เกิดการเติบโตทางเศรษฐกิจในระดับสูง แต่นักวิจารณ์ระบุว่าความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจเพิ่มขึ้นอย่างมากและทำให้เกิดผลกระทบที่ร้ายแรงจากวิกฤตการณ์ทางการเงินปี 1982 ต่อเศรษฐกิจชิลีต่อนโยบายเหล่านี้ สำหรับยุค 90 ส่วนใหญ่ชิลีเป็นเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพดีที่สุดในละตินอเมริกาแม้ว่ามรดกการปฏิรูปของปิโนเชยังคงเป็นข้อพิพาทอยู่ โชคลาภของเขาเติบโตขึ้นอย่างมากในช่วงปีที่เขามีอำนาจผ่านบัญชีธนาคารหลายสิบบัญชีที่จัดขึ้นอย่างลับ ๆ ในต่างประเทศและความมั่งคั่งในอสังหาริมทรัพย์ หลังจากนั้นเขาถูกดำเนินคดีในข้อหายักยอกเงินภาษีและค่าคอมมิชชั่นที่เรียกเก็บจากข้อตกลงทางอาวุธ
กฎ 17 ปีของปิโนเชได้รับกรอบทางกฎหมายผ่านข้อพิพาท 1980 ประชามติซึ่งได้รับการอนุมัติร่างรัฐธรรมนูญใหม่โดยคณะกรรมการที่ได้รับการแต่งตั้งจากรัฐบาล ในการประชามติปี 1988, 56% โหวตให้ปิโนเชดำเนินการต่อในฐานะประธานซึ่งนำไปสู่การเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยสำหรับตำแหน่งประธานาธิบดีและรัฐสภา หลังจากก้าวลงมาในปี 2533 ปิโนเชยังคงทำหน้าที่เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองทัพชิลีจนถึง 10 มีนาคม 2541 เมื่อเขาเกษียณและกลายเป็นสมาชิกวุฒิสภาเพื่อชีวิตตามรัฐธรรมนูญ 2523 อย่างไรก็ตามปิโนเชถูกจับกุมภายใต้หมายจับระหว่างประเทศในการไปเยือนลอนดอนเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม 2541 ซึ่งเกี่ยวข้องกับการละเมิดสิทธิมนุษยชนมากมาย ตามการต่อสู้ทางกฎหมายเขาได้รับการปล่อยตัวในบริเวณที่มีสุขภาพไม่ดีและกลับไปยังชิลีในวันที่ 3 มีนาคม 2000 ในปี 2004 ผู้พิพากษาของชิลีGuzmán Tapia ได้ตัดสินว่าปิโนเชเป็นแพทย์ที่เหมาะสมที่จะทำการพิจารณาคดี เมื่อถึงเวลาที่เขาเสียชีวิตในวันที่ 10 ธันวาคม 2549 ยังมีคดีอาญาอีกประมาณ 300 คดีที่ยังคงค้างคาอยู่ในชิลีสำหรับการละเมิดสิทธิมนุษยชนในช่วง 17 ปีที่ผ่านมาและการหลีกเลี่ยงภาษีและการยักยอกภาษีระหว่างและหลังการปกครองของเขา นอกจากนี้เขายังถูกกล่าวหาว่าก่อความเสียหายอย่างน้อย 28 ล้านเหรียญสหรัฐ
เสียชีวิต[แก้]
การละเมิดสิทธิมนุษยชน[แก้]
ดูเพิ่ม[แก้]
- การเลือกตั้งประธานาธิบดีชิลี พ.ศ. 2513
- การแทรกแซงของสหรัฐในชิลี
- การเผาทำลายหนังสือในชิลี
- รัฐบาลทหารชิลี (ค.ศ. 1973–1990)
- Missing, a film based on the life of U.S. journalist Charles Horman, who disappeared in the aftermath of the Pinochet coup
- No, an Academy Award nominated film presenting a dramatized account of the 1988 national plebiscite campaign on Pinochet's rule
- David H. Popper, เอกอัครราชทูตสหรัฐประจำชิลี (1974–1977)
- การแทรกแซงของสหรัฐอเมริกา
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Winn, Peter. 2010. "Furies of the Andes." Pp. 239–275 in A Century of Revolution, edited by G. M. Joseph and G. Grandin. Durham, NC: Duke University Press. doi:10.1215/9780822392859. Retrieved 14 January 2014.
- ↑ Kornbluh, Peter. 2013. The Pinochet File: A Declassified Dossier on Atrocity and Accountability. The New Press. ISBN 1595589120.
- ↑ Qureshi, Lubna Z. 2009. Nixon, Kissinger, and Allende: U.S. Involvement in the 1973 Coup in Chile. Lexington Books. ISBN 0739126563.
- ↑ "Chile under Pinochet – a chronology". The Guardian. London. 24 March 1999. สืบค้นเมื่อ 10 March 2010.
- ↑ "National Commission for Truth and Reconciliation" (aka the "Rettig Report"). 1 May 1990. – via United States Institute of Peace.
- ↑ 2004 Commission on Torture เก็บถาวร 5 พฤษภาคม 2006 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (dead link)
- ↑ "Chile to sue over false reports of Pinochet-era missing". Latin American Studies. 30 December 2008. สืบค้นเมื่อ 10 March 2010.
- ↑ Former Chilean army chief charged over 1973 killing of activists. The Guardian. 8 July 2016.
- ↑ Plummer, Robert (8 June 2005). "Condor legacy haunts South America". BBC. สืบค้นเมื่อ 3 January 2020.
- ↑ Angell, Alan (1991). The Cambridge History of Latin America, Vol. VI, 1930 to the Present. Ed. Leslie Bethell. Cambridge; New York: Cambridge University Press. p. 318. ISBN 978-0-521-26652-9.
- ↑ Leight, Jessica (3 January 2005). "Chile: No todo es como parece". COHA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 November 2008. สืบค้นเมื่อ 5 May 2008.
- ↑ Esberg, Jane (2020). "Censorship as Reward: Evidence from Pop Culture Censorship in Chile". American Political Science Review (ภาษาอังกฤษ). 114 (3): 821–836. doi:10.1017/S000305542000026X. ISSN 0003-0554.
- ↑ "Pinochet charged with corruption". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-02. สืบค้นเมื่อ 2021-12-10.
- ↑ Chile's Gen Pinochet dies at 91 BBC News
หนังสืออ่านเพิ่ม[แก้]
- Bawden, John R (2016). The Pinochet Generation: The Chilean Military in the Twentieth Century. University of Alabama. ISBN 978-0-8173-1928-1.
- Constable, Pamela (1993). A Nation of Enemies: Chile Under Pinochet. Arturo Valenzuela. New York: W. W. Norton & Company. ISBN 0393309851.
- Cooper, Marc (2002). Pinochet and Me. Verso. ISBN 1-85984-360-3.
- Dinges, John (2005). The Condor Years: How Pinochet And His Allies Brought Terrorism To Three Continents. New York: The New Press. ISBN 1565849779.
- Kornbluh, Peter (2013). The Pinochet File: A Declassified Dossier on Atrocity and Accountability. New York: The New Press. ISBN 1595589120.
- Muñoz, Heraldo (2008). The dictator's shadow : life under Augusto Pinochet. New York: Basic Books. ISBN 978-0-465-00250-4. สืบค้นเมื่อ 20 January 2008. (Reviewed in The Washington Post, Book World, p. 2, 2009-10-19)
- O'Shaughnessy, Hugh (2000). Pinochet: The Politics of Torture. New York: NYU Press. ISBN 0814762018.
- Stern, Steve J. (2006). Remembering Pinochet's Chile: On the Eve of London 1998. Duke University Press. ISBN 0822338165.
- Whelan, James R. (1989). Out of the Ashes: Life, Death and Transfiguration of Democracy in Chile, 1833-1988. Regnery. ISBN 978-0-895-265531.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
หาความหมายจากวิกิพจนานุกรม
ภาพและสื่อจากคอมมอนส์
เนื้อหาข่าวจากวิกิข่าว
คำคมจากวิกิคำคม
ข้อมูลต้นฉบับจากวิกิซอร์ซ
หนังสือจากวิกิตำรา
- Extensive bio by Fundación CIDOB เก็บถาวร 2014-10-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (in Spanish)
- Augusto Pinochet (1915–2006) – A Biography
- France 24 coverage – Augusto Pinochet's Necrology on France 24
- BBC coverage (special report)
- Documentary Film on Chilean Concentration Camp from Pinochet's Regime: Chacabuco เก็บถาวร 2007-02-12 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- CIA Acknowledges Ties to Pinochet’s Repression from The National Security Archive
- Chile under Allende and Pinochet
- Human rights violation under Pinochet
- The Times obituary
- Analysis of economic policy under Pinochet by economist Jim Cypher in Dollars & Sense magazine
- Chile: The Price of Democracy เก็บถาวร 2011-07-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน New English Review
- What Pinochet Did for Chile Hoover Digest (2007 No. 1)
- When US-Backed Pinochet Forces Took Power in Chile – video report by Democracy Now!
| ชีวิตและการเมือง | | |
|---|---|---|
| นโยบาย | ||
| การรับรู้ | ||
| ครอบครัว |
| |
| ฝ่ายค้าน | ||
