อนิศ กปูร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา
เซอร์อานิช คาพัวร์
Anish Kapoor 2017.jpg
คาพัวร์ในปี 2017
เกิด12 มีนาคม ค.ศ. 1954 (67 ปี)[1]
มุมไบ, รัฐบอมเบย์, ประเทศอินเดีย
สัญชาติบริเตน, อินเดีย (เดิม)
การศึกษาสูงสุดสถาบันเดอะดูน
วิทยาลัยศิลปะฮอร์นซีย์
สถาบันศิลปะและการออกแบบเชลซี
มีชื่อเสียงจากประติมากรรม
คู่สมรสซูซานน์ สพีเคล (1995–2013)
โซฟี วอล์เคอร์ (2016 หรือ 2017 – ปัจจุบัน)
รางวัลรางวัลเทอร์เนอร์ 1991
เพรเมียม อิมพีเรล 2011
รางวัลเจเนซิส 2017
เว็บไซต์anishkapoor.com

เซอร์อนิศ กปูร (Sir Anish Kapoor CBE, RA; เกิด 12 มีนาคม 1954) เป็นประติมากรชาวอินเดีย-อังกฤษ[2] เชียวชาญพิเศษด้านศิลปะจัดวางและศิลปะคอนเซ็ปชวล อนิศ กปูร เกิดที่เมืองมุมไบ[3][4] และย้ายมาอาศัยกับทำงานในลอนดอนตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1970s ที่ซึ่งเขาย้ายมาศึกษาศิลปะที่วิทยาลัยศิลปะฮอร์นซีย์และวิทยาลัยศิลปะและการออกแบบเชลซีตามลำดับ

กปูรเคยเป็นตัวแทนสัญชาติบริเตนในเวนิสเบียนนาเลครั้งที่ 44 ในปี 1990 ที่ซึ่งเขาได้รางวัล Premio Duemila, ในปี 1991 ได้รางวัลเทอร์เนอร์ และในปี 2002 ได้รางวัลยูนิลีเวอร์คอมมิชชั่นให้กับเทอร์ไบน์ฮอลล์ของเททมอเดิร์น งานศิลปะสาธารณะชิ้นที่มีชื่อเสียงของเขา เช่น คลาวด์เกท (2006, รู้จักในชื่อเล่น "เดอะบีน") ในสวนสาธารณะมิลเลนเนียม ชิคาโก, สกายมิร์เรอร์ ซึ่งจัดแสดงที่รอคเฟลเลอร์เซ็นเตอร์ นิวยอร์กซิตี ในปี 2006, งานที่สวนเคนซิงทันในลอนดอนเมื่อปี 2010,[5] ทีมีนอส ที่มิดเดิลเฮเวน มิดเดิลบะระ; เลวิเอธาน[6] ที่กรังปาเลส์ ปารีส เมื่อปี 2011 และ อาร์เซเลอร์มิททอลออร์บิท ซึ่งจัดแสดงถาวรที่สวนสาธารณะออลิมพิคของลอนดอนตั้งแต่ปี 2012[7] ในปี 2017 กปูรออกแบบรูปปั้นสำหรับรางวัลบริทอะวอร์ด 2018[8]

กปูรได้รับแต่งตั้งยศเบิร์ธเดย์ออร์เนอร์เป็นอัศวินแห่งสหราชอาณาจักรในปี 2013 สำหรับผลงานประจักษ์ทางศิลปะ และได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตจากมหาวิทยาลัยออกซเฟิดในปี 2014[9][10] ในปี 2012 เขาได้รับปัทมภูษันของรัฐบาลอินเดีย ซึ่งเป็นรางวัลเกียรติยศพลเมืองที่สูงสุดอันดับสามของอินเดีย[11] ภาพของกปูรยังปรากฏในส่วนไอคอนของวัฒนธรรมอังกฤษในหนังสือเดินทางอังกฤษที่ออกแบบใหม่ในปี 2015[12] ในปี 2016 เขาได้รับประกาศชื่อเข้ารับรางวัลเลนนอนโอโนะกรานท์เพื่อสันติภาพ[13] ในปี 2017 กปูรซึ่งเป็นชาวยิว[14] ได้รับรางวัลมูลค่าหนึ่งล้านดอลลาร์จากรางวัลเจเนซิส "สำหรับผู้ที่ทุ่มเทให้กับมูลค่าของยิว"[15][16][17]

กรณีถกเถียงวานทาแบล็ก[แก้]

ในปี 2014 กปูรเริ่มทำชิ้นงานจากวานทาแบล็ก (Vantablack) สารที่เป็นหนึ่งในสารที่สะท้อนกลับแสงน้อยที่สุดที่มีการบันทึกไว้ ในชื่อ Vantablack S-VIS ซึ่งสามารถดูดกลืนแสงที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าจนเกือบหมดและได้รับขนานนามเป็นสี "ดำที่ดำที่สุด" (blackest black) และถูกมอบลิขสิทธิ์เด็ดขาดให้แก่สตูดิโอของอนิศ กปูร เพื่อใช้ทำงานทางศิลปะเพียงผู้เดียว[18] ลิขสิทธิ์เฉพาะบุคคลดังที่กปูรได้รับนั้นกลายเป็นประเด็นถกเถียงในวงการศิลปะอย่างมาก และมีคำวิพากษ์วิจารณ์มากมายถึงกรณีดังกล่าว อย่างไรก็ตาม กปูรได้ออกมาปฏิเสธคำวิจารณ์และระบุว่า "ทำไมเป็นเอกสิทธิ์[ต่อผมคนเดียว]หรอ? เพราะมันเป็นงานที่ผมไปทำร่วม[กับสถาบันฯ ที่ทำสาร], เพราะผมอยากจะเอามันออกมาใช้นอกจาก[เป้าหมายหลักของมัน]บ้างนิดหน่อย ผมเคยทำงานร่วมกับคนที่สร้างชิ้นงานด้วยเหล็กสเตนเลสมาเป็นปี ๆ และนั่นก็เป็นเอกสิทธิ์[เฉพาะผม]เหมือนกัน"[19]

ศิลปิน เช่น คริสเตียน เฟอรร์ และ สตรวท เซมเพล วิจารณ์ว่าสิ่งที่กปูรคิดว่าเหมาะสมถูกต้องที่จะได้ใช้วัตถุดิบแปลกใหม่นั้นมันเป็นการกีดกันยกเว้นคนอื่นออก[20][21] เพื่อเป็นการตอบโต้ เซมเพล ได้ผลิตสี "pinkest pink" (ชมพูที่ชมพูที่สุด) ออกมาและระบุว่าผลิตมันขึ้นมาให้กับทุกคน ยกเว้นใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับอนิศ กปูร และตัวอนิศ กปูรเอง[22][23]

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Töniges, Sven. "Anish Kapoor: Master of darkness at 65 | DW | 12.03.2019". DW.COM. Deutsche Welle. สืบค้นเมื่อ 1 January 2020.
  2. ↑ "I wouldn't have given up my Indian nationality but I had to be practical: Anish Kapoor". The Times of India. 14 December 2014. สืบค้นเมื่อ 7 February 2017.CS1 maint: location (link)
  3. ↑ Wadhwani, Sita (14 September 2009). "Anish Kapoor". CNNGo.com. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 16 November 2009. สืบค้นเมื่อ 26 March 2012.
  4. ↑ "Anish Kapoor". ArtSlant. สืบค้นเมื่อ 26 March 2012.
  5. ↑ Anish Kapoor: Turning the World Upside Down 2010 Archived 3 December 2016 at the Wayback Machine.
  6. ↑ "ANISH KAPOOR Leviathan". Anishkapoor.com. สืบค้นเมื่อ 26 March 2012.
  7. ↑ "Anish Kapoor Orbit". Anishkapoor.com. สืบค้นเมื่อ 26 March 2012.
  8. ↑ "This is what Brit winners will take home next year". BBC. 10 December 2017.
  9. ↑ "Oxford Times".
  10. ↑ "Oxford announces honorary degrees for 2014". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 28 June 2014. สืบค้นเมื่อ 25 June 2014.
  11. ↑ "President gives away Padma awards". The Times of India. 23 March 2012. สืบค้นเมื่อ 13 November 2015.
  12. ↑ "Introducing the new UK passport design" (PDF). Gov.uk. 7 November 2016.
  13. ↑ "Sculptor Anish Kapoor among winners of Lennon Ono peace prize". News & Star online. 17 August 2016. สืบค้นเมื่อ 26 August 2016.
  14. ↑ Jeffries, Stuart (8 June 2016). "Anish Kapoor on Wagner: 'He was antisemitic and I'm Jewish. Who cares?'". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 6 February 2017.
  15. ↑ "Anish Kapoor receives 'Jewish Nobel' Genesis Prize, and donates $1m to refugees". 6 February 2017. สืบค้นเมื่อ 6 February 2017.
  16. ↑ "Anish Kapoor condemns 'abhorrent' refugee policies as he wins Genesis prize". The Guardian. 6 February 2017. สืบค้นเมื่อ 6 February 2017.
  17. ↑ "ArtPremium – Anish Kapoor - "It waves you to a more removed ground"". ArtPremium (ภาษาอังกฤษ). 13 March 2017. สืบค้นเมื่อ 3 May 2018.
  18. ↑ "Art Fight! The Pinkest Pink Versus the Blackest Black". wired.com. สืบค้นเมื่อ 16 January 2018.
  19. ↑ Delaney, Brigid (26 September 2016). "'You could disappear into it': Anish Kapoor on his exclusive rights to the 'blackest black'". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 8 February 2018.
  20. ↑ Frank, Priscilla (29 February 2016). "Anish Kapoor Angers Artists By Seizing Exclusive Rights To 'Blackest Black' Pigment". HuffPost.
  21. ↑ "Some Artists Are Seeing Red Over A New 'Black'". NPR.org (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 31 March 2017.
  22. ↑ Roisin O'Connor: Anish Kapoor gets his hands on 'pinkest pink' after being banned from use by its creator, independent.co.uk, 27 December 2016
  23. ↑ "*The World's Pinkest Pink - 50g powdered paint by Stuart Semple". Culture Hustle. สืบค้นเมื่อ 17 August 2017.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ:
อนิศ กปูร
Wikiquote-logo.svg
วิกิคำคมมีคำคมเกี่ยวกับ อนิศ กปูร
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=อนิศ_กปูร&oldid=9133318"