หม่อมเจ้าวรรณวิไลย เพ็ญพัฒน์
| หม่อมเจ้าวรรณวิไลย เพ็ญพัฒน์ | |
|---|---|
| หม่อมเจ้า ชั้น 4 | |
 | |
| ประสูติ | 1 สิงหาคม พ.ศ. 2431 |
| สิ้นชีพตักษัย | 20 ธันวาคม พ.ศ. 2476 (45 ปี) |
| สวามี | พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นพิไชยมหินทโรดม |
| พระบุตร | หม่อมเจ้าชาย พรรณเพ็ญแข กฤดากร |
| ราชสกุล | กฤดากร (โดยประสูติ) เพ็ญพัฒน์ (โดยเสกสมรส) |
| ราชวงศ์ | จักรี |
| พระบิดา | พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนเรศรวรฤทธิ์ |
| พระมารดา | หม่อมแช่ม กฤดากร ณ อยุธยา |
หม่อมเจ้าวรรณวิไลย เพ็ญพัฒน์ (ราชสกุลเดิม กฤดากร; 1 สิงหาคม พ.ศ. 2431[1] – 20 ธันวาคม พ.ศ. 2476) เป็นพระธิดาในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนเรศรวรฤทธิ์ กับหม่อมแช่ม กฤดากร ณ อยุธยา และเป็นชายาในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นพิไชยมหินทโรดม
พระประวัติ[แก้]
หม่อมเจ้าวรรณวิไลย เป็นพระธิดาในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนเรศรวรฤทธิ์ ประสูติแต่หม่อมแช่ม กฤดากร ณ อยุธยา เมื่อวันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2431 มีโสทรานุชาและโสทรกนิษฐภคินีรวมห้าองค์ ได้แก่
- หม่อมเจ้าสมัยเฉลิม กฤดากร (20 กันยายน พ.ศ. 2438 – 20 มิถุนายน พ.ศ. 2510)
- หม่อมเจ้าปุ่ย (ตุลาคม พ.ศ. 2439 – 20 ธันวาคม พ.ศ. 2439)
- หม่อมเจ้าเพิ่มผล (สิงหาคม พ.ศ. 2441 – 29 ธันวาคม พ.ศ. 2441)
- หม่อมเจ้าลีลาศหงษ์ (15 เมษายน พ.ศ. 2442 – 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2463)
- พลโท หม่อมเจ้าชิดชนก กฤดากร (23 ตุลาคม พ.ศ. 2447 – 10 มีนาคม พ.ศ. 2541)
ครอบครัว[แก้]
หม่อมเจ้าวรรณวิไลย เสกสมรสกับพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นพิไชยมหินทโรดม (พระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว กับเจ้าจอมมารดามรกฎ ในรัชกาลที่ 5) เมื่อวันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2446 มีพระโอรส พระธิดา รวมสององค์ คือ[2][3]
- หม่อมเจ้าชาย (ยังไม่มีพระนาม; 25 กันยายน พ.ศ. 2447 - 15 ตุลาคม พ.ศ. 2447)
- พรรณเพ็ญแข กฤดากร (11 กันยายน พ.ศ. 2448 – 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2517) ทรงลาออกจากฐานันดรศักดิ์แห่งพระราชวงศ์เพื่อสมรสกับหม่อมราชวงศ์บรรลือศักดิ์ กฤดากร (พระโอรสในพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจรูญศักดิ์กฤดากร) มีบุตร-ธิดา 3 คน คือ
- หม่อมหลวงเพ็ญศักดิ์ กฤดากร (เกิด 12 ตุลาคม 2476) สมรสกับมยุรี สุขุม และจุฑามาศ สุคนธา
- หม่อมหลวงพรรณศิริ กฤดากร (เกิด 15 กันยายน 2478) สมรสกับวัฒนา อัศวรักษ์
- หม่อมหลวงธิดาเพ็ญ กฤดากร (เกิด 30 ธันวาคม 2480) สมรสกับวัฒนา อัศวรักษ์ และศุภโยกต์ มาลิก
หม่อมเจ้าวรรณวิไลย เพ็ญพัฒน์ ประชวรเป็นวัณโรคภายใน ถึงชีพิตักษัยเมื่อวันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2476 สิริชันษา 45 ปี ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานหีบทองทึบประกอบศพ ชั้นรองหีบ 2 ชั้น ฉัตรเบญจา 4 คัน[4]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์[แก้]
- พ.ศ. 2447 –
เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นที่ 2 ทุติยจุลจอมเกล้า (ท.จ.) (ฝ่ายใน)[5] - พ.ศ. 2451 –
เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 5 ชั้นที่ 3 (จ.ป.ร.3)[6]
_ribbon.svg){kind=small}
_ribbon.svg){kind=small}
อ้างอิง[แก้]
- ↑ นราธิปประพันธ์พงศ์, กรมพระ, 2404-2474, ผู้รวบรวม. บาญชีมหามกุฏราชสันตติวงศ์ พุทธศก 2468 พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ ทรงรวบรวม. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร, พ.ศ. 2468. 167 หน้า.
- ↑ http://freepages.genealogy.rootsweb.com/~royalty/thailand/i672.html
- ↑ กิติวัฒนา (ไชยันต์) ปกมนตรี, หม่อมราชวงศ์. สายพระโลหิตในพระพุทธเจ้าหลวง. กรุงเทพฯ : ดีเอ็มดี, พ.ศ. 2551. 290 หน้า. ISBN 978-974-312-022-0
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ข่าวถึงชีพิตักษัย เล่ม 50 หน้า 2811 วันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2476
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้าฝ่ายใน, เล่ม 21, ตอน 34, 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2447, หน้า 616
- ↑ "พระราชทานเหรียญรัตนาภรณ์รัชกาลปัจจุบันฝ่ายใน" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 25 (39): 1153. 27 ธันวาคม พ.ศ. 2451. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-11-20. สืบค้นเมื่อ 2019-06-23.
{{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|date=(help)