หญ้ายอนหู
| หญ้ายอนหู | |
|---|---|
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Angiosperms |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Monocots |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Commelinids |
| อันดับ: | Poales |
| วงศ์: | Poaceae |
| สกุล: | Leptochloa |
| สปีชีส์: | L. chinensis |
| ชื่อทวินาม | |
| Leptochloa chinensis | |
หญ้ายอนหู หรือ หญ้าดอกขาว (อังกฤษ: Red sprangletop; ชื่อวิทยาศาสตร์: Leptochloa chinensis) เป็นพืชวงศ์หญ้าและพืชฤดูเดียว ขึ้นเป็นกอ ออกรากตามข้อ สูง 50 - 100 เซนติเมตร ใบเรียบ เป็นเส้นตรง ยาว 10 - 20 เซนติเมตร ดอกเป็นดอกช่อแบบพานิเคิล ยาว 20-60 เซนติเมตร มีช่อดอกย่อยแบบ spike จำนวนมาก ยาวประมาณ 10 เซนติเมตร แต่ละช่อมี 3-7 ดอก ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด ชอบดินที่ระบายน้ำได้ไม่ดี พบในนาหว่าน พบได้ทั่วประเทศไทย
หญ้ายอนหูเป็นพืชที่มีฤทธิ์ทางอัลลีโลพาธี สารสกัดด้วยเอทิลอะซีเตตจากลำต้น ยับยั้งการเจริญของแตงกวา แตงโม ฟักทอง ถั่วลิสงนา ผักเสี้ยนผี ผักเบี้ยใหญ่[1] ข้าว ไมยราบยักษ์ ผักกาดขาวและหญ้าข้าวนกได้[2]
อ้างอิง
[แก้]- Noda, K., Teerawatsakul, M., Prakongvongs, C., Chaiwiratnukul, L.1994. Major weed in Thailand. Ministry of Agriculture and cooperative
- ↑ ศานิต สวัสดิกาญจน์. 2552. แอลลีโลพาธีของหญ้าดอกขาวต่อพืชปลูกและวัชพืชบางชนิด. เรื่องเต็มการประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 47 17-20 มี.ค. 2552มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ หน้า 335-342
- ↑ ศานิต สวัสดิกาญจน์ และ วิมลพรรณ รุ่งพรหม. 2551. การสกัดสารจากหญ้าดอกขาวและผลของสารสกัดต่อการงอกและการเจริญเติบโตของพืชบางชนิด. เรื่องเต็มการประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 46 29 ม.ค. - 1 ก.พ. 2551 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ หน้า 380-389