รายชื่อเศาะฮาบะฮ์ที่ไม่ให้สัตยาบันกับอบูบักร์
นี่คือ รายชื่อเศาะฮาบะฮ์ที่ไม่ให้สัตยาบันกับอบูบักร์ โดยเศาะฮาบะฮ์คือผู้ติดตามของมุฮัมมัด และบัยอะฮ์ ในความหมายของศาสนาอิสลามคือการทำพิธีสาบานตนให้คนที่จะเป็นผู้นำ
เบื้องหลัง[แก้]
ไม่กี่เดือนก่อนที่ศาสดามุฮัมมัดเสียชีวิต ท่านได้เรียกชาวมุสลิมให้ฟังคำเทศนาครั้งสุดท้าย โดยมีประโยคสำคัญว่า "ใครก็ตามที่เมาลา (ใกล้ชิด) กับฉัน ก็ต้องเมาลา (ใกล้ชิด) อะลีเช่นกัน" หลังจากจบการเทศนาแล้ว ชาวมุสลิมจึงให้สัตยาบันกับอะลี รายงานจากข้อมูลทั้งฝ่ายชีอะฮ์และซุนนี อบูบักร์, อุมัร และอุสมานให้คำมั่นสัญญาว่าจะจงรักภักดีต่ออะลีที่ฆอดิรกุม[1][2][3][4][5]
หลังจากเหตุการณ์ที่ฆอดิรกุมสิ้นสุดลง มุฮัมมัดก็เสียชีวิต โดยมีอะลีชำระล้างศพและเป็นอิหม่ามละหมาดญะนาซะฮ์ กลุ่มของมุสลิมจึงรวมตัวไปที่ซากิฟา โดยอุมัรให้สัตยาบันกับอบูบักร์[6][7] ถึงแม้ว่าจะมีคำเทศนาของศาสดาที่คอดิรกุม และอุมีรได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะจงรักภักดีต่ออะลีก็ตาม กลุ่มของชาวมุสลิมที่สนับสนุนอบูบักร์จึงถูกเรียกว่าชาวซุนนี ส่วนชาวมุสลิมที่สนับสนุนอะลีถูกเรียกว่าชาวชีอะฮ์นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
รายชื่อ[แก้]
ชาวมุฮาญีรีน[แก้]
บนูอะซัด[แก้]
บนูฮาชิม[แก้]
- อะลี อิบน์ อบีฏอลิบ[8][10][11][12][13][14][15]
- ฟาติมะฮ์ บินต์ มุฮัมมัด[10][11][15]
- อับบาซ อิบน์ อับดุลมุฏฏอลิบ[16][8]
- ฟาดี อิบน์ อับบาส[8]
- เผ่าบนูฮาชิม[15][17][18]
คนอื่นๆ[แก้]
- มิกดาด อิบน์ อัสวัด[8][9]
- อบูซัร อัล-คิฟารี[8][9]
- อัมมัร อิบน์ ยาซิร[8][9]
- คอลิด อิบน์ สะอีด[8][9]
- บูรัยดา อัสลามี[8]
- ซัลมาน ฟารซี[8]
- บิลาล อิบน์ รอบาฮ์
- มาลิก อิบน์ นูวัยเราะฮ์[8]
ชาวอันซอร[แก้]
บนูคอสรอจ[แก้]
- สะอัด อิบน์ อุบัยดะฮ์[19][19][20][21]
- ก็อยส์ อิบน์ สะอัด[8][9]
- อุบัย อิบน์ กาบ[8]
- อบูอัยยูบ อัล-อันซอรี[22]
คนอื่นๆ[แก้]
- ซัลมาน อัล-มุฮัมมาดี[8][9]
- อุสมาน อิบน์ ฮูนัยฟ์[20]
- อัล-บารา อิบน์ อะซีบ[8][9]
- คุซัยมะฮ์ อิบน์ ษาบิต[9]
- ฟัรวะฮ์ อิบน์ อัมร์ อิบน์ วัดกะฮ์ อัล-อันซอรี[9]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "A Shi'ite Encyclopedia". Al-Islam.org. Ahlul Bayt Digital Islamic Library Project.
- ↑ Musnad Ahmad Ibn Hanbal, Volume 4. p. 281.
- ↑ al-Razi, Fakhr. Tafsir al-Kabir, Volume 12. pp. 49–50.
- ↑ al-Tabrizi, al-Khatib. Mishkat al-Masabih. p. 557.
- ↑ Khand, Mir. Habib al-Siyar, Volume 1, Part 3. p. 144.
- ↑ Al Qazwini, Sayed Hossein. "An Analysis of the event of Saqifa". mohamedridha. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-02-26. สืบค้นเมื่อ 25 February 2018.
- ↑ Ja'fari, Sayyid Husayn Muhammad. The Origins and Early Development of Shia Islam. Qum: Ansariyan Publications.
{{cite book}}:|access-date=ต้องการ|url=(help) - ↑ 8.00 8.01 8.02 8.03 8.04 8.05 8.06 8.07 8.08 8.09 8.10 8.11 8.12 8.13 8.14 Shaikh, Asif. Sahaba: The Companion. N.p.: n.p., n.d. Print. Pg. 42-45
- ↑ 9.00 9.01 9.02 9.03 9.04 9.05 9.06 9.07 9.08 9.09 A Shi'i-Sunni dialogue on al-Islam.org [1] เก็บถาวร 2011-06-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ 10.0 10.1 Sahih al-Bukhari, 5:59:546
- ↑ 11.0 11.1 Sahih Muslim, 19:4352
- ↑ Ibn Qutaybah, vol. 1, p.29; quoted in Ayoub, 2003, 18 [2]
- ↑ Imamate: The Vicegerency of the Prophet by Sa'id Akhtar Rizvi, quoting Ibn Qutaybah on Al-islam.org [3] เก็บถาวร 2013-06-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ Muhammad ibn Jarir al-Tabari, vol. 3, p.208; Ayoub, 2003, 21 [4]
- ↑ 15.0 15.1 15.2 Shi'a encyclopedia [5] quoting from Ibn Qutaybah,, Massudi, Ibn Abu al-Hadid
- ↑ A Shi'i-Sunni dialogue quoting from Al-Imama wa al-Siyasa page 16 [6] เก็บถาวร 2011-06-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ History of the Prophets and Kings, Volume 9, pages 196, 197. State University of New York Press, 1993. Translated by Ismail K. Poonawala
- ↑ The History of the Decline and Fall of the Roman Empire by Edward Gibbon, section Reign of Abubeker; A.D. 632, June 7.
- ↑ 19.0 19.1 To be with the Truthful by Muhammad al-Tijani, quoting Sahih Bukhari on Al-islam.org [7] เก็บถาวร 2007-09-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ 20.0 20.1 A list composed of sources such as Ibn Hajar Asqalani and Baladhuri, each in his Ta'rikh, Muhammad Bin Khawind Shah in his Rauzatu's-Safa, Ibn Abdu'l-Birr in his Isti'ab
- ↑ Madelung, Wilferd. The Succession to Muḥammad: A Study of The Early Caliphate. Cambridge: Cambridge UP, 1997. Print. ISBN 0521646960 Pg. 152
- ↑ Peshawar Nights