รถไฟเร็วเขตเมืองเบอร์ลิน
หน้าตา
รถไฟเร็วเขตเมืองเบอร์ลิน | |||
---|---|---|---|
ข้อมูลทั่วไป | |||
ที่ตั้ง | เบอร์ลิน | ||
ประเภท | ระบบขนส่งมวลชนเร็ว | ||
จำนวนสาย | 15[1] | ||
จำนวนสถานี | 166[1] | ||
ผู้โดยสารต่อวัน | 1,300,000 คน (เฉลี่ยวันทำงาน ค.ศ. 2012)[2] | ||
ผู้โดยสารต่อปี | 395 ล้านคน (2012)[2] | ||
เว็บไซต์ | S-Bahn Berlin GmbH | ||
การให้บริการ | |||
เริ่มดำเนินงาน | 8 สิงหาคม ค.ศ. 1924 | ||
ผู้ดำเนินงาน | S-Bahn Berlin GmbH | ||
ข้อมูลทางเทคนิค | |||
ระยะทาง | 332 km (206 mi)[1] | ||
รางกว้าง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) (สแตนดาร์ดเกจ) | ||
การจ่ายไฟฟ้า | 800 V DC รางที่สาม | ||
|
รถไฟเร็วเขตเมืองเบอร์ลิน หรือ เอ็ส-บาน แบร์ลีน (เยอรมัน: S-Bahn Berlin) เป็นระบบขนส่งมวลชนแห่งที่สองในกรุงเบอร์ลิน ประเทศเยอรมนี เริ่มดำเนินการตั้งแต่ ค.ศ. 1924[1] ประกอบด้วย 15 เส้นทาง 166 สถานี รวมระยะทาง 332 กิโลเมตร (206 ไมล์)[1] สถิติผู้โดยสารในปี ค.ศ. 2012 คือ 395 ล้านคน[2]
เส้นทาง
[แก้]ชื่อเส้นทาง | ต้นทาง | เส้นทาง | ปลายทาง |
---|---|---|---|
เอส 1 | วันน์เซ | วันน์เซ - นีโคลัสเซ - เม็คซีโคพลัทซ์ - เชอเนอแบร์ก - ยอร์คชตรัสเซอ - พ็อทส์ดาเมอร์พลัทซ์ - ฟรีดริชชตรัสเซอ - เกอซุนท์บรุนเนิน - เชินฮ็อลซ์ - วิทเทอเนา - โฟรเนา - โฮเอินน็อยเอินด็อร์ฟ - เบียร์เคินแวร์เดอร์ - โอราเนียนบวร์ก | โอราเนียนบวร์ก |
เอส 2 | บลังเคินเฟลเดอ | บลังเคินเฟลเดอ - ลิชเทินราเดอ - ซืทคร็อยซ์ - ยอร์คชตรัสเซอ - พ็อทส์ดาเมอร์พลัทซ์ - ฟรีดริชชตรัสเซอ - เกอซุนท์บรุนเนิน - บ็อร์นฮ็อลเมอร์ชตรัสเซอ - พังโค - บลังเคินบวร์ก - คาโร - บูค - แบร์เนา | แบร์เนา |
เอส 25 | เท็ลโทชตัท | เท็ลโทชตัท - ลิชเทอร์เฟ็ลเดออ็อสท์ - ซืทคร็อยซ์ - ยอร์คชตรัสเซอ - พ็อทส์ดาเมอร์พลัทซ์ - ฟรีดริชชตรัสเซอ - เกอซุนท์บรุนเนิน - บ็อร์นฮ็อลเมอร์ชตรัสเซอ - เชินฮ็อลซ์ - คาร์ล-บ็อนน์เฮิฟเฟอร์-แนร์เฟินคลีนิค - เทเกิล - เฮ็นนิชส์ด็อร์ฟ | เฮ็นนิชส์ด็อร์ฟ |
เอส 3 | แอร์คเนอร์ | แอร์คเนอร์ - ฟรีดริชส์ฮาเกิน - คาร์ลสฮ็อสท์ - อ็อสท์คร็อยซ์ | อ็อสท์คร็อยซ์ |
เอส 41 | ซืทคร็อยซ์ | ริงบาน (วงกลม) | ซืทคร็อยซ์ [ตามเข็มนาฬิกา] |
เอส 42 | ซืทคร็อยซ์ | ริงบาน (วงกลม) | ซืทคร็อยซ์ [ทวนเข็มนาฬิกา] |
เอส 45 | ✈ เบอร์ลิน-เชอเนอเฟ็ลท์ | ซืทคร็อยซ์ - เท็มเพิลโฮฟ - น็อยเคิล์น - เบาม์ชูเลินเว็ก - เชอเนอไวเดอ - เชอเนอเฟ็ลท์ | ซืทคร็อยซ์ |
เอส 46 | เคอนิชส์วุสเทอร์เฮาเซิน | เว็สท์เอ็นท์ - เม็สเซอน็อร์ท/ไอซีซี - ซืทคร็อยซ์ - เท็มเพิลโฮฟ - น็อยเคิล์น - เบาม์ชูเลินเว็ก - เชอเนอไวเดอ - กรือเนา - ซ็อยเทิน - เคอนิชส์วุสเทอร์เฮาเซิน | เว็สท์เอ็นท์ |
เอส 47 | ชปินดเลอร์เฟ็ลท์ | เชอเนอไวเดอ - ชปินดเลอร์เฟ็ลท์ | แฮร์มันน์ชตรัสเซอ |
เอส 5 | ชปันเดา | ชปันเดา - โอลึมเพียชตาดิโยน - เว็สท์คร็อยซ์ - ชาร์ล็อทเทินบวร์ก - โซโอโลกิเชอร์การ์เทิน - เฮาพท์บานโฮฟ - ฟรีดริชชตรัสเซอ - อาเล็คซันเดอร์พลัทซ์ - อ็อสท์บานโฮฟ - วาร์เชาเออร์ชตรัสเซอ - อ็อสท์คร็อยซ์ - ลิชเทินแบร์ก - ฟรีดริชส์เฟ็ลเดออ็อสท์ - วูเลอทัล - มาลส์ดอร์ฟ - ฮ็อพเพอการ์เทิน - ชเตราส์แบร์ก - ชเตราส์แบร์กชตัท - ชเตราส์แบร์กน็อร์ท | ชเตราส์แบร์กน็อร์ท |
เอส 57 | อาเรินส์เฟ็ลเดอ | อาเรินส์เฟ็ลเดอ - ชปริงพฟูล - ลิชเทินแบร์ก - อ็อสท์คร็อยซ์ - วาร์เชาเออร์ชตรัสเซอ - โอสบานโฮฟ - อาเล็คซันเดอร์พลัทซ์ - ฟรีดริชชตรัสเซอ - เฮาพท์บานโฮฟ - โซโอโลกิเชอร์การ์เทิน - ชาร์ล็อทเทินบวร์ก - เว็สท์คร็อยซ์ - นีโคลัสเซ - วันน์เซ - พ็อทส์ดัมกรีบนิทซ์เซ - พ็อทส์ดัมเฮาพท์บานโฮฟ | พ็อทส์ดัมเฮาพท์บานโฮฟ |
เอส 75 | วาร์เทินบวร์ก | วาร์เทินบวร์ก - ชปริงพฟูล - ลิชเทินแบร์ก - อ็อสท์คร็อยซ์ - วาร์เชาเออร์ชตรัสเซอ - โอสบานโฮฟ - อาเล็คซันเดอร์พลัทซ์ - ฟรีดริชชตรัสเซอ - เฮาพท์บานโฮฟ - โซโอโลกิเชอร์การ์เทิน - ชาร์ล็อทเทินบวร์ก - เว็สท์คร็อยซ์ | เว็สท์คร็อยซ์ |
เอส 8 | กรือเนา | ซ็อยเทิน - กรือเนา - เชอเนอไวเดอ - เบาม์ชูเลินเว็ก - เทรพโทเออร์พาร์ก - อ็อสท์คร็อยซ์ - เชินเฮาเซอร์อัลเล - บ็อร์นฮ็อลเมอร์ชตรัสเซอ - พังโค - บลังเคินบวร์ก - แบร์กเฟ็ลเดอ - โฮเอินน็อยเอินด็อร์ฟ - เบียร์เคินแวร์เดอร์ | เบียร์เคินแวร์เดอร์ |
เอส 85 | เชอเนอไวเดอ | ไม่เปิดให้บริการ | ไวท์มันน์สลุสท์ |
เอส 9 | ✈ เบอร์ลิน-เชอเนอเฟ็ลท์ | เชอเนอเฟ็ลท์ - เชอเนอไวเดอ - เบาม์ชูเลินเว็ก - เทรพโทเออร์พาร์ก - อ็อสท์คร็อยซ์ - เชินเฮาเซอร์อัลเล - บ็อร์นฮ็อลเมอร์ชตรัสเซอ - พังโค | พังโค |
ขบวนรถไฟฟ้า
[แก้]ปัจจุบัน
[แก้]- BVG Class 480 (ตั้งแต่ ค.ศ. 1986 ใช้ในสายเอส 46, เอส 47 และเอส 8)
- DB Class 481/482 (ตั้งแต่ ค.ศ. 1996 ใช้ในสายอื่น ๆ ทุกสาย แต่บางครั้งใช้ในสายเอส 3, เอส 46, เอส 47 และเอส 8 ด้วย)
- DR Class 485/885 (ตั้งแต่ ค.ศ. 1987 ใช้ในสายเอส 3, เอส 5 และเอส 9)
-
รุ่น 480
-
รุ่น 481
-
รุ่น 485
อดีต
[แก้]- DR Class ET 125 (ตั้งแต่ ค.ศ. 1935 จนถึง ค.ศ. 2003)
- DR Class ET 165 (ตั้งแต่ ค.ศ. 1928 จนถึง ค.ศ. 1997)
- DR Class ET 166 (ตั้งแต่ ค.ศ. 1936 จนถึง ค.ศ. 2000)
- DR Class ET 167 (ตั้งแต่ ค.ศ. 1938 จนถึง ค.ศ. 2003)
- DR Class ET 168 (ตั้งแต่ ค.ศ. 1926 จนถึงประมาณ ค.ศ. 1962 บางส่วนถูกแปลงเป็นรถไฟประเภท EIII ใช้สำหรับรถไฟใต้ดินเบอร์ลิน)
- DR Class ET 169 (ตั้งแต่ ค.ศ. 1925 จนถึง ค.ศ. 1962)
- DR Class ET 170 (ตั้งแต่ ค.ศ. 1959 จนถึง ค.ศ. 1970)
-
DR Class ET 165
-
DR Class ET 167
-
DR Class ET 170
เฉพาะกิจ
[แก้]- DB Class 488.0 (Panorama train แปลงจากรถไฟ DB Class ET 167 เดิม จากปี ค.ศ. 1997-1999)
- Museum train Class ET/ES 165
- Tradition train Class ET/ES/EB 165
- Viertel train Class ET/EB 167 (สร้างในปี ค.ศ. 1938 ถูกดัดแปลงในปี ค.ศ. 1991)
ระเบียงภาพ
[แก้]-
DB Class 488.0
-
Museum train Class ET/ES 165
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 "S-Bahn Berlin - A company of the Deutsche Bahn Group" (ภาษาอังกฤษ). S-Bahn Berlin. 2013. สืบค้นเมื่อ 2013-09-22.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 "S-Bahn Berlin GmbH - Unternehmen - Mobilität für die Hauptstadt und das Umland" [S-Bahn Berlin GmbH - The Enterprise - Mobility for the capital and the surrounding countryside] (ภาษาเยอรมัน). S-Bahn Berlin. 2013. สืบค้นเมื่อ 2013-09-23.[ลิงก์เสีย]
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ รถไฟเร็วเขตเมืองเบอร์ลิน