ยุทธการที่แม่น้ำสินธุ
| ยุทธการที่แม่น้ำสินธุ | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ส่วนหนึ่งของ การบุกครองเอเชียกลางของมองโกล | |||||||||
 | |||||||||
| |||||||||
| คู่สงคราม | |||||||||
| จักรวรรดิมองโกล | จักรวรรดิควาเรซม์ | ||||||||
| ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||||
| เจงกีสข่าน | จาลัล อัดดิน มิงบูร์นู | ||||||||
| กำลัง | |||||||||
| 30,000 นาย[1] | 50,000 นาย[1] | ||||||||
| ความสูญเสีย | |||||||||
| มาก | มาก | ||||||||
ยุทธการที่แม่น้ำสินธุ (อังกฤษ: Battle of Indus) เป็นการสู้รบระหว่างกองทัพมองโกลของเจงกีสข่านกับกองทัพควาเรซม์ของสุลต่านจาลัล อัดดิน มิงบูร์นู (Jalal ad-Din Mingburnu) เกิดขึ้นในฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1221 ที่ใกล้แม่น้ำสินธุในประเทศปากีสถานปัจจุบัน ยุทธการครั้งนี้เป็นส่วนหนึ่งของการบุกครองเอเชียกลางของมองโกล (Mongol invasion of Central Asia)
กองทัพมองโกลของเจงกีสข่านทำลายเมืองสำคัญหลายเมืองของจักรวรรดิควาเรซม์ รวมถึงเมืองหลวงคือซามาร์กันต์ ถึงแม้ทัพควาเรซม์จะเอาชนะทัพมองโกลได้ในยุทธการที่ปาร์วัน[2] (Battle of Parwan; ปัจจุบันอยู่ในประเทศอัฟกานิสถาน) แต่ด้วยกำลังทหารและเสบียงที่ลดน้อยลง ทำให้สุลต่านจาลัล อัดดิน มิงบูร์นูต้องล่าถอยเข้ามาในอินเดียเพื่อขอความช่วยเหลือจากสุลต่านอิลทัตมิช (Iltutmish) แห่งรัฐสุลต่านเดลี ขณะกำลังข้ามแม่น้ำสินธุ ทัพควาเรซม์ได้พบกับทัพมองโกลที่ตามมา สุลต่านจาลัล อัดดินที่มีกำลังทหาร 50,000 นายได้แบ่งออกเป็นสองทัพ ทัพหนึ่งตั้งเป็นแนวกับภูเขา ส่วนอีกทัพตั้งเป็นแนวกับแม่น้ำ[2] ในการบุกครั้งแรกทัพมองโกลโดนตีโต้กลับไปและเกือบถูกทัพควาเรซม์ตีแตก แต่เจงกีสข่านส่งกองทัพออกไปตีทัพควาเรซม์จากสองทางจนทัพควาเรซม์แตกพ่ายในที่สุด[2]
หลังการสู้รบ สุลต่านจาลัล อัดดินข้ามแม่น้ำสินธุและหนีไปได้[2] พระองค์ทรงขอความช่วยเหลือจากสุลต่านอิลทัตมิชแห่งรัฐสุลต่านแห่งเดลี แต่สุลต่านอิลทัตมิชทรงปฏิเสธ สุลต่านจาลัลพยายามกอบกู้ดินแดนคืนแต่ไม่สำเร็จ พระองค์ถูกลอบปลงพระชนม์ในปี ค.ศ. 1231 ที่เมืองดิยาร์บากีร์ (Diyarbakir; ปัจจุบันอยู่ในประเทศตุรกี) โดยมือสังหารชาวเคิร์ด[3][4]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 Trevor N. Dupuy and R. Ernest Dupuy, The Harper Encyclopedia of Military History, (Harper Collins Publishers, 1993), 366.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 A Global Chronology of Conflict: From the Ancient World to the Modern Middle, Vol. I, ed. Spencer C. Tucker, (ABC-CLIO, 2010), 273.
- ↑ [1] เก็บถาวร 2016-03-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, PHI, Persian Literature in Translation
- ↑ [2], Encyclopedia Iranica