ยุคลิด (ยานอวกาศ)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ยุคลิด
Euclid rendering
ภาพจำลองของยานยุคลิด
ประเภทภารกิจดาราศาสตร์
ผู้ดำเนินการองค์การอวกาศยุโรป (อีเอสเอ)
COSPAR ID2023-092A
SATCAT no.57209แก้ไขบนวิกิสนเทศ
เว็บไซต์sci.esa.int/euclid
euclid-ec.org
ระยะภารกิจ6 ปี (กำหนดไว้)
9 เดือน 22 วัน (ดำเนินอยู่)[1]
ข้อมูลยานอวกาศ
ผู้ผลิตตาแล็สอาเลนียาสเปซ (หลัก)
แอร์บัสดีเฟนซ์แอนด์สเปซ (มอดูลเพย์โหลด)[2]
มวลขณะส่งยาน2,000 kg (4,400 lb)[2]
มวลบรรทุก800 kg (1,800 lb)[2]
ขนาด4.5 × 3.1 m (15 × 10 ft)[2]
เริ่มต้นภารกิจ
วันที่ส่งขึ้น1 กรกฎาคม 2023 15.12 น. เวลาสากลเชิงพิกัด[3]
จรวดนำส่งฟัลคอน 9
ฐานส่งแหลมคะแนเวอรัล SLC-40
ผู้ดำเนินงานสเปซเอ็กซ์
ลักษณะวงโคจร
ระบบอ้างอิงSun–Earth L2[2]
ระบบวงโคจรLissajous orbit
ระยะใกล้สุด1,150,000 km (710,000 mi)
ระยะไกลสุด1,780,000 km (1,110,000 mi)
วันที่ใช้อ้างอิงPlanned
กล้องโทรทรรศน์หลัก
ชนิดKorsch telescope
เส้นผ่านศูนย์กลาง1.2 m (3 ft 11 in)[4]
ระยะโฟกัส24.5 m (80 ft)[4]
พื่นที่รับแสง1.006 m2 (10.83 sq ft)[7]
ความยาวคลื่นFrom 550 nm (green)[5]
to 2 µm (near-infrared)[6]
ความละเอียด0.1 arcsec (visible)
0.3 arcsec (near-infrared)[7]
อุปกรณ์ส่งสัญญาณ
ย่านความถี่X band (TT&C support)
K band (data acquisition)
ความถี่8.0–8.4 GHz (X band)
25.5–27 GHz (K band)
แบนด์วิดท์Few kbit/s down & up (X band)
74 Mbit/s (K band)[8]
Euclid mission logo
The ESA astrophysics insignia for Euclid mission  

ยุคลิด (อังกฤษ: Euclid) เป็นกล้องโทรทรรศน์อวกาศมุมกว้างที่พัฒนาโดยองค์การอวกาศยุโรป (อีเอสเอ) และยุคลิดคอนซอร์เทียม ถูกปล่อยขึ้นสู่อวกาศเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 2023[9][10] โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจและทำความเข้าใจเกี่ยวกับพลังงานมืดและสสารมืดโดยการวัดการขยายตัวด้วยความเร่งของเอกภพอย่างแม่นยำ และเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ดังกล่าว กล้องโทรทรรศน์ตัวนี้จะทำการวัดรูปร่างของดาราจักรที่ระยะทางต่าง ๆ จากโลก และสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างระยะทางกับการเลื่อนไปทางแดง โดยภารกิจของยานยุคลิดจะล้ำหน้าและเติมเต็มการสำรวจของกล้องโทรทรรศน์พลังค์ซึ่งเคยดำเนินการระหว่างปี ค.ศ. 2009 ถึง 2013 ส่วนชื่อของยานยุคลิดนั้นมาจากนักคณิตศาสตร์ชาวกรีกโบราณชื่อ ยุคลิด

เมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน ค.ศ. 2023 ยานยุคลิดได้เผยภาพชุดแรกซึ่งเป็นภาพสีทั้งหมดออกมาจำนวน 5 ภาพ[11] ซึ่งแสดงให้เห็นถึงศักยภาพอย่างเต็มที่ในการสร้างแผนที่เอกภพแบบสามมิติที่ครอบคลุมและกว้างขวางที่สุดที่เคยมีมา[12]

อ้างอิง[แก้]

  1. "Mission Characteristic – Euclid Consortium". Euclid Consortium. 28 December 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 March 2022. สืบค้นเมื่อ 26 April 2016.
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 "FACT SHEET". euclid. ESA. 24 January 2023. สืบค้นเมื่อ 7 July 2023.
  3. "Falcon 9 Block 5 – Euclid Telescope". Next Spaceflight. 5 June 2023. สืบค้นเมื่อ 5 June 2023.
  4. 4.0 4.1 "Euclid Spacecraft – Telescope". ESA. 24 January 2013. สืบค้นเมื่อ 13 April 2011.
  5. 5.0 5.1 "Euclid VIS Instrument". ESA. 18 October 2019. สืบค้นเมื่อ 9 July 2020.
  6. 6.0 6.1 "Euclid NISP Instrument". ESA. 19 September 2019. สืบค้นเมื่อ 9 July 2020.
  7. 7.0 7.1 "Euclid – Mapping the geometry of the dark Universe". ESA Earth Observation Portal. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-01-05. สืบค้นเมื่อ 5 January 2022.
  8. https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Euclid/Follow_Euclid_s_first_months_in_space
  9. "'ยานยุคลิด' ถูกปล่อยขึ้นสู่อวกาศแล้ว เพื่อสำรวจพลังงานมืดและสสารมืด รวมถึงสร้างแผนที่ 3 มิติของจักรวาล". The MATTER. 3 กรกฎาคม 2566.
  10. "ส่งกล้องโทรทรรศน์อวกาศ "ยูคลิด" ขึ้นสำรวจจักรวาลมืด". พีพีทีวี. 2 กรกฎาคม 2566.
  11. "ESA เผยภาพชุดแรกจากกล้อง 'ยูคลิด' ภารกิจสำรวจ 'จักรวาลมืด'". ไทยรัฐออนไลน์. 8 พฤศจิกายน 2566.
  12. https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Euclid/Euclid_s_first_images_the_dazzling_edge_of_darkness