มีทู

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

"มีทู" (อังกฤษ: Me Too) แปลว่า "ฉันด้วย" เป็นแฮชแท็กสองคำที่แพร่หลายรวดเร็วหลังใช้ในสื่อสังคมช่วงเดือนตุลาคม ค.ศ. 2017 เพื่อประณามการประทุษร้ายทางเพศ (sexual assault) และการคุกคามทางเพศ (sexual harassment) หลังจากฮาร์วีย์ เวน์สเตน (Harvey Weinstein) ผู้ผลิตภาพยนตร์ชาวอเมริกัน ถูกกล่าวหาว่าประพฤติมิชอบทางเพศ[1][2][3] วลีนี้ ทารานา เบิร์ก (Tarana Burke) นักกิจกรรมสังคม ใช้ในแง่ดังกล่าวมานานแล้ว ภายหลังจึงเป็นที่นิยมขึ้นเมื่ออะลิสซา มิลาโน (Alyssa Milano) นักแสดงหญิง เชิญชวนผู้หญิงทั้งหลายให้ทวีตสองคำนี้ออกไปเพื่อบอกเล่าประสบการณ์อันจะช่วยชี้ให้เห็นพฤติกรรมเกลียดผู้หญิง[4][5] นับแต่นั้น จึงมีผู้คนนับล้าน รวมถึงผู้มีชื่อเสียงมากมาย ใช้แฮชแท็กนี้แบ่งปันประสบการณ์ของตน[6][7]

ความเป็นมา[แก้]

ทารานา เบิร์ก นักกิจกรรมสังคมและนักจัดการชุมชน ริเริ่มวลี "มีทู" นี้ที่เครือข่ายสังคมมายสเปซ (Myspace)[8] เมื่อ ค.ศ. 2006 โดยเป็นส่วนหนึ่งของโครงการระดับรากหญ้าเพื่อส่งเสริม "การสร้างพลังด้วยการรับรู้ร่วมกัน" (empowerment through empathy) ในกลุ่มผู้หญิงผิวสีที่มีประสบการณ์ถูกทารุณทางเพศ โดยเฉพาะในกลุ่มผู้ด้อยโอกาส[4][9][10][11][12] เบิร์กได้สร้างสารคดีชื่อ มีทู โดยแถลงว่า ได้แรงบันดาลใจในการใช้ถ้อยคำนี้มาจากการที่ไม่รู้จะตอบสนองอย่างไรกับเด็กหญิงวัยสิบสามปีที่ไว้ใจเล่าให้เธอฟังว่า ตนถูกทารุณทางเพศ เบิร์กกล่าวภายหลังว่า ตอนนั้นน่าจะได้บอกไปว่า "มีทู" (ฉันก็ด้วย)[8]

ครั้นวันที่ 15 ตุลาคม ค.ศ. 2017 อะลิสซา มิลาโน นักแสดงหญิง เชิญชวนให้เผยแพร่วลีดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของการรณรงค์ให้เกิดความตระหนักรู้ จะได้แสดงให้เห็นขอบเขตและความแพร่หลายของปัญหาทางเพศ เธอทวีตว่า "ถ้าผู้หญิงทั้งหลายที่ถูกคุกคามหรือประทุษร้ายทางเพศขึ้นสเตตัสว่า 'ฉันด้วย' อาจทำให้ผู้คนรับรู้ว่าปัญหามันหนักหนาสาหัสเพียงใด" ("If all the women who have been sexually harassed or assaulted wrote 'Me too.' as a status, we might give people a sense of the magnitude of the problem.")[13][14][15][6][4] ภายหลังมิลาโนแถลงว่า วลีนี้เอามาจากเบิร์ก และระบุว่า เรื่องราวของเบิร์กนั้น "อบอุ่นหัวใจและสร้างแรงบันดาลใจ"[8]

ผลพวง[แก้]

จนถึงวันที่ 15 ตุลาคม ค.ศ. 2017 มีการใช้วลีนี้แล้วกว่า 200,000 ครั้ง[16] วันที่ 16 ตุลาคม ค.ศ. 2017 ทวีตออกไปแล้วกว่า 500,000 ครั้ง[1] ส่วนที่เฟซบุ๊ก ภายใน 24 ชั่วโมงแรก มีผู้คนกว่า 4.7 ล้านคนใช้เป็นแฮชแท็กแล้วกว่า 12 ล้านข้อความ[7] มีรายงานว่า ผู้ใช้สื่อสังคมในสหรัฐอย่างน้อย 45% มีเพื่อนที่ใช้วลีดังกล่าว[17]

การตอบสนองในระดับสากล[แก้]

แฮชแท็กนี้ติดอันดับความนิยมในประเทศต่าง ๆ อย่างน้อย 85 ประเทศ ซึ่งรวมถึงปากีสถาน สหราชอาณาจักร และอินเดีย[18]

คำวิจารณ์[แก้]

มีการวิพากษ์วิจารณ์ว่า แฮชแท็กนี้เป็นการโยนความรับผิดให้ตัวผู้ถูกคุกคามหรือทารุณทางเพศเอง ซึ่งไม่ต่างกับการซ้ำเติม (re-traumatizing)[19][20][21][22] บางคนมองว่า แฮชแท็กนี้ทำให้สังคมเหนื่อยหน่ายและเกรี้ยวโกรธ มากกว่าจะเกิดความเห็นอกเห็นใจกันถ้วนหน้า[23][24] เบิร์กเองเดิมทีก็วิพากษ์ความเคลื่อนไหวนี้ว่า เป็นการเมินเฉยต่อกิจกรรมของหญิงผิวดำในการสร้างวาทกรรมเกี่ยวกับการประทุษร้ายทางเพศ แต่ภายหลังกลับลำสรรเสริญผู้ร่วมเคลื่อนไหว และยกความดีให้มิลาโนที่เอ่ยถึงขบวนการทำนองเดียวกันของตน[9]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 France, Lisa Respers (October 16, 2017). "#MeToo: Social media flooded with personal stories of assault". CNN. สืบค้นเมื่อ October 16, 2017.
  2. ↑ Schmidt, Samantha (October 16, 2017). "#MeToo: Harvey Weinstein case moves thousands to tell their own stories of abuse, break silence". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ October 16, 2017.
  3. ↑ Chuck, Elizabeth (October 16, 2017). "#MeToo: Alyssa Milano promotes hashtag that becomes anti-harassment rallying cry". NBC News. สืบค้นเมื่อ October 16, 2017.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 Guerra, Cristela (October 17, 2017). "Where'd the "Me Too" initiative really come from? Activist Tarana Burke, long before hashtags - The Boston Globe". BostonGlobe.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-10-17. สืบค้นเมื่อ October 18, 2017.
  5. ↑ Khomami, Nadia (October 20, 2017). "#MeToo: how a hashtag became a rallying cry against sexual harassment" – โดยทาง www.theguardian.com.
  6. ↑ 6.0 6.1 "#MeToo: Sexual Harassment and Assault Movement Tweeted Over 500,000 Times as Celebs Share Stories". People. October 16, 2017.
  7. ↑ 7.0 7.1 CNN, Cassandra Santiago and Doug Criss. "An activist, a little girl and the heartbreaking origin of 'Me too'". CNN. สืบค้นเมื่อ October 18, 2017.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 Ohlheiser, Abby (October 19, 2017). "The woman behind 'Me Too; knew the power of the phrase when she created it — 10 years ago". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ October 20, 2017.
  9. ↑ 9.0 9.1 Hill, Zahara (October 16, 2017). "Black Woman Tarana Burke Founded the "Me Too" Movement". Ebony. ISSN 0012-9011. สืบค้นเมื่อ October 17, 2017.
  10. ↑ Leah, Rachel (October 17, 2017). "Hollywood's brightest join the 10-year-old #MeToo movement, but will that change anything?". Salon. สืบค้นเมื่อ October 17, 2017.
  11. ↑ Shugerman, Emily (October 17, 2017). "Me Too: Why are women sharing stories of sexual assault and how did it start?". The Independent. สืบค้นเมื่อ October 17, 2017.
  12. ↑ Mazza, Ed (October 16, 2017). "#MeToo: Alyssa Milano's Call for Sexual Abuse Victims to Come Forward Goes Viral". HuffPost. สืบค้นเมื่อ October 17, 2017.
  13. ↑ Graham, Ruth (October 17, 2017). "Why the #MeToo Moment Is Liberating, Dispiriting, and Uncomfortable All at Once". Slate. สืบค้นเมื่อ October 18, 2017.
  14. ↑ Moore, Suzanne (October 16, 2017). "It's not just one monster. 'Me too' reveals the ubiquity of sexual assault". The Guardian. สืบค้นเมื่อ October 16, 2017.
  15. ↑ "In saying #MeToo, Alyssa Milano pushes awareness campaign about sexual assault and harassment". Los Angeles Times. Tronc. สืบค้นเมื่อ October 17, 2017.
  16. ↑ Sini, Rozina (October 16, 2017). "'MeToo' and the scale of sexual abuse". BBC News.
  17. ↑ "More than 12M "Me Too" Facebook posts, comments, reactions in 24 hours". CBS News. October 17, 2017. สืบค้นเมื่อ October 23, 2017.
  18. ↑ Strum, Laura. "Twitter chat: What #MeToo says about sexual abuse in society". PBS NewsHour. สืบค้นเมื่อ October 25, 2017.
  19. ↑ Schlack, Julie. "#MeToo Flared But Won't Endure". www.wbur.org. NPR. สืบค้นเมื่อ October 19, 2017.
  20. ↑ Maltby, Kate. "Mayim Bialik and the trouble with #MeToo". CNN. สืบค้นเมื่อ October 19, 2017.
  21. ↑ Gerson, Jen (October 17, 2017). "Jen Gerson: I mean no disrespect when I say that I have a problem with #MeToo". National Post. สืบค้นเมื่อ October 19, 2017.
  22. ↑ CNN, Sandee LaMotte,. "#MeToo sexual assault stories trigger trauma for some". CNN. สืบค้นเมื่อ October 20, 2017.{{cite news}}: CS1 maint: extra punctuation (ลิงก์)
  23. ↑ Hempel, Jessi. "The Problem with #MeToo and Viral Outrage | Backchannel". Wired. สืบค้นเมื่อ October 19, 2017.
  24. ↑ Charleston, Libby-Jane (October 17, 2017). "Why I'm Not Joining The #MeToo Hashtag Even Though I Was Sexually Harassed". HuffPost. สืบค้นเมื่อ October 19, 2017.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=มีทู&oldid=11060254"