มารี-กีย์มีน เบอนัว
มารี-กีย์มีน เบอนัว |
|---|
มารี-กีย์มีน เบอนัว (ฝรั่งเศส: Marie-Guillemine Benoist, ฟังเสียง) หรือ มารี-กีย์มีน เดอ ลาวีล-เลอรู (Marie-Guillemine de Laville-Leroux; 18 ธันวาคม ค.ศ. 1768 - 8 ตุลาคม ค.ศ. 1826) เป็นจิตรกรชาวฝรั่งเศสของสมัยฟื้นฟูคลาสสิกของคริสต์ศตวรรษที่ 18 และ 19 ผู้มีความเชี่ยวชาญทางการเขียนจิตรกรรมประวัติศาสตร์และภาพชีวิตประจำวัน
ประวัติ
[แก้]มารี-กีย์มีน เบอนัวเกิดในกรุงปารีสเป็นบุตรีของข้าราชการ การฝึกการเขียนภาพเริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1781 ภายใต้เอลีซาแบ็ต-หลุยส์ วีเฌ-เลอเบริง ต่อมาในปี ค.ศ. 1786 ก็ได้เข้าทำงานในห้องเขียนภาพของฌัก-หลุยส์ ดาวีด พร้อมกับน้องสาวมารี-เอลีซาแบ็ต ลาวีล-เลอรู
กวีชาร์ล-อาลแบร์ เดอมูตีเย ผู้มีโอกาสได้พบมารีในปี ค.ศ. 1784 มีความประทับใจในตัวของมารีจนนำไปสร้างเป็นตัวละครเอมีลีในงานชื่อ “Lettres à Émilie sur la mythologie” (ค.ศ. 1801)
ในปี ค.ศ. 1791 มารีแสดงผลงานของตนเองเป็นครั้งแรกใน “นิทรรศการศิลปะแห่งปารีส” (Salon de Paris) โดยแสดงงานที่ได้รับแรงบันดาลใจจากตำนานเทพ “Psyché faisant ses adieux à sa famille” ภาพอีกภาพหนึ่งที่เขียนในช่วงเวลาเดียวกันคือภาพ “L'Innocence entre la vertu et le vice” ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากตำนานเทพเช่นกัน ทำให้เห็นถึงทัศนคติทางด้านสตรีนิยม (feminism) และความเท่าเทียมกันระหว่างเพศของมารี—ในภาพนี้มารีใช้ตัวแบบชายเป็น “มลทิน” (vice) แทนที่จะใช้สตรีตามธรรมเนียมที่ทำกันมา ในปี ค.ศ. 1793 มารีสมรสกับทนายความปิแยร์-แว็งซ็องต์ เบอนัว
ค.ศ. 1800, พิพิธภัณฑ์ลูฟวร์
งานของมารีมีอิทธิพลมาจากงานเขียนของฌัก-หลุยส์ ดาวีด และเริ่มเขียนจิตรกรรมประวัติศาสตร์เพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1795 ในปี ค.ศ. 1800 มารีก็แสดงภาพ “Portrait d'une négresse” (ภาพเหมือนสตรีผิวดำ) ที่นิทรรศการ หลังจากที่ได้มีการเลิกทาสหกปีก่อนหน้านั้น ภาพนี้กลายเป็นสัญลักษณ์ของการปลดปล่อยสิทธิของสตรีและคนผิวดำ ต่อมาพระเจ้าหลุยส์ที่ 18 ซื้อภาพสำหรับชาติในปี ค.ศ. 1818
ในปี ค.ศ. 1803 มารีได้รับงานจ้างชิ้นสำคัญให้เขียนภาพเหมือนเต็มพระองค์ของจักรพรรดินโปเลียน—Premier Consul Français เป็นภาพที่เขียนเพื่อที่จะส่งไปยังเมืองเกนต์ที่ฝรั่งเศสเพิ่งยึดได้ตามสนธิสัญญาลูว์เนวีลในปี ค.ศ. 1801 ในช่วงเดียวกันมารีก็ยังได้รับเหรียญทองจากนิทรรศการศิลปะแห่งปารีสในปี ค.ศ. 1804 และได้รับรายได้จากรัฐบาลฝรั่งเศส ในช่วงนี้มารีก็เปิดห้องเขียนภาพสำหรับฝึกจิตรกรสตรี
แต่การเป็นจิตรกรของมารีได้รับผลกระทบกระเทือนจากบรรยากาศทางการเมือง เมื่อสามีผู้สนับสนุนสถาบันพระมหากษัตริย์ได้รับการเสนอชื่อโดย Conseil d'État ระหว่างหลัง ค.ศ. 1814 ในการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บง แม้ว่ามารีจะอยู่ในช่วงที่เป็นที่นิยมที่สุดทางงานอาชีพและก็ต้องละทิ้งทั้งการเขียนภาพและการแสดงภาพ เพราะ devoir de réserve และจากความเข้มงวดของฝ่ายตรงข้าม
ผลงาน
[แก้]
- “Psyché faisant ses adieux a sa famille” (ค.ศ. 1791)
- “L'Innocence entre la vertu et le vice”
- “Portrait d’une négresse” (ค.ศ. 1800, พิพิธภัณฑ์ลูฟวร์)
- “Portrait de Napoléon” (ค.ศ. 1804, เกนต์)
- “Portrait du Maréchal Brune” (ค.ศ. 1805, détruit ; une copie se trouve au Musée du พระราชวังแวร์ซายส์)
- “Portrait de Pauline Borghèse” (ค.ศ. 1807, พิพิธภัณฑ์พระราชวังแวร์ซายส์)
- “Portrait de Marie-Élise, grande duchesse de Toscane” (พิพิธภัณฑ์แห่งชาติ, ลูคคา)
- “Portrait de l’impératrice Marie-Louise” (พระราชวังฟงแตนโบล)
- “La lecture de la Bible”, (ค.ศ. 1810, Musée municipal, ลูวิเยร์ส)
- “La Consultation” ou ”La Diseuse de bonne-aventure”, Musée municipal, แซงเตส์
อ้างอิง
[แก้]- Marie-Juliette Ballot, Une élève de David, La Comtesse Benoist, L'Émilie de Demoustier, 1768-1826, Plon, Paris, 1914
- Astrid Reuter, Marie-Guilhelmine Benoist, Gestaltungsraüme einer Künstlerin um 1800, Lukas Verlag, Berlin, 2002
ดูเพิ่ม
[แก้]แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ มารี-กีย์มีน เบอนัว
- (อังกฤษ) James Smalls เก็บถาวร 2007-02-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Slavery is a Woman: "Race," Gender, and Visuality in Marie Benoist's Portrait d'une négresse.
- (อังกฤษ) Marie-Guillemine Benoist dans Artcyclopedia
- Online pictures on Artnet