ภาษาเซอร์เบีย
| ภาษาเซอร์เบีย | |
|---|---|
| Српски / Srpski | |
| ออกเสียง | [ˈsr̩pskiː] เซิรฺปสกี |
| ประเทศที่มีการพูด | เซอร์เบีย มอนเตเนโกร โครเอเชีย บอสเนีย-เฮอร์เซโกวีนา และอื่น ๆ |
| จำนวนผู้พูด | 12,000,000[1] (ไม่พบวันที่) |
| ตระกูลภาษา | |
| สถานภาพทางการ | |
| ภาษาทางการ | เซอร์เบีย มอนเตเนโกร โครเอเชีย บอสเนีย-เฮอร์เซโกวีนา และในบางเขตเทศบาลของมาซิโดเนีย |
| ผู้วางระเบียบ | คณะกรรมาธิการมาตรฐานภาษาเซอร์เบีย |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-1 | sr |
| ISO 639-2 | scc (B) srp (T) |
| ISO 639-3 | srp |
 ประเทศที่ใช้ภาษาเซอร์เบียเป็นภาษาราชการ
Countries where it is recognized as a minority language. | |
ภาษาเซอร์เบีย (อังกฤษ: Serbian language) เป็นหนึ่งในหลายมาตรฐานของภาษาถิ่นชทอคาเวีย (Štokavian dialect) ภาษาเซอร์เบียใช้มากในเซอร์เบีย มอนเตเนโกร โครเอเชีย บอสเนีย-เฮอร์เซโกวีนา และชาวเซิร์บในทุก ๆ ที่ มาตรฐานเดิมของภาษานี้คือ ภาษาเซอร์เบีย-โครเอเชีย (Serbo-Croatian language) ปัจจุบันแตกออกเป็นมาตรฐานภาษาเซอร์เบีย ภาษาโครเอเชีย และภาษาบอสเนีย
ภาษาเซอร์เบียมีคุณสมบัติเฉพาะที่ภาษาอื่นส่วนใหญ่ไม่มี คือ ทุกคำสะกดตามที่อ่านตรง ๆ และทุกตัวอักษรแทนหนึ่งเสียง หลักการนี้เป็นไปตามสุภาษิตที่ว่า "เขียนตามที่พูดและอ่านตามที่เขียน" ("Write as you speak and read as it is written") ซึ่งเป็นหลักการที่ใช้โดยวุก สเตฟานอวิช คาราดจิช (Vuk Stefanović Karadžić) ตอนที่ปฏิรูปการสะกดภาษาเซอร์เบียด้วยอักษรซีริลลิกในคริสต์ศตวรรษที่ 19
อีกคุณสมบัติเฉพาะของภาษาเซอร์เบีย คือการใช้อักษร 2 แบบ คือ อักษรซีริลลิกและอักษรละติน ซึ่งแทบจะเหมือนกัน ยกเว้นในรูปอักษรที่ใช้ ที่เป็นเช่นนี้เนื่องจากเหตุผลทางประวัติศาสตร์ เนื่องจากส่วนหนึ่งของประชากรที่พูดภาษาเซอร์เบียอยู่ภายใต้อิทธิพลทางตะวันตก (ที่ใหม่กว่า) ของออสเตรีย-ฮังการี และส่วนที่เหลืออยู่ภายใต้อิทธิพลทางตะวันออก (ที่เก่ากว่า) ของจักรวรรดิไบแซนไทน์ ผู้มีการศึกษาทุกคนจะมีความรู้ในทั้ง 2 อักษร
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
 | บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |