ข้ามไปเนื้อหา

พิกเซลต่อนิ้ว

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พิกเซลต่อนิ้ว
เป็นหน่วยของความละเอียดภาพ
สัญลักษณ์ppi 

พิกเซลต่อนิ้ว (pixels per inch) นิยมย่อเป็น ppi (มักใช้อักษรตัวพิมพ์เล็ก) และเป็นหน่วยที่ระบุความละเอียดภาพของจอภาพหรือภาพบิตแมป เรียกอีกอย่างว่า ความหนาแน่นพิกเซล (pixel density)

ความละเอียดภาพคือความละเอียดของเส้นตาราง ที่แสดงรูปภาพ โดยทั่วไปจะแสดงเป็นพิกเซลต่อนิ้ว (ไม่ใช่ต่อตารางนิ้ว) คำว่า ppi ยังใช้เรียกค่าความหนาแน่นของพิกเซลที่แสดงเป็นหน่วย ppi (ไม่ใช่แค่ใช้เรียกหน่วย แต่ใช้เรียกตัวค่านั้นเลย)

พิกเซลต่อนิ้วมีมิติเหมือนกันกับหน่วยของจำนวนเส้นหน้าจอ เส้นต่อนิ้ว (lpi) และหน่วยของ ความหนาแน่นจุด จุดต่อนิ้ว (dpi) แต่ว่าปริมาณที่แสดงต่างกัน ดังนั้นจึงไม่สามารถแปลงค่าไปมาได้โดยไม่บอกข้อมูลจำเพาะเพิ่มเติม

มักจะใช้สำหรับการพิมพ์ ในการพิมพ์ หนึ่งพิกเซลจะแสดงด้วยจุดหลายจุด ดังนั้น dpi จึงมีค่ามากกว่า ppi (เช่น โดยทั่วไปคือ 16 เท่า เป็นต้น) ในการแสดงผล ppi มักจะเท่ากับ dpi เนื่องจากมีความสอดคล้องแบบหนึ่งต่อหนึ่งระหว่างพิกเซลและจุด ดังนั้น ppi และ dpi จึงใช้แทนกันได้

การคำนวณ ppi ในจอภาพ

[แก้]

ค่า "อัตราส่วน" ของจอภาพคืออัตราส่วนของจำนวนพิกเซลในแนวตั้งและนอน ซึ่งจะเท่ากับ อัตราส่วนลักษณะ หากพิกเซลเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส แต่บางมาตรฐาน (โดยมากมักเป็นมาตรฐานเก่า) ไม่เป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส ดังนั้นจึงต่างกัน

หากพิกเซลเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส สามารถคำนวณค่าความละเอียดภาพได้โดย

ppi (ความหนาแน่นพิกเซล) = √(แนวนอน2 + แนวตั้ง2) ÷ ความยาวในหน่วยนิ้ว