พระเจ้าเซีย
พระเจ้าเซีย (จีน: 泄, Xiè) เป็นกษัตริย์องค์ที่ 10 แห่งราชวงศ์เซี่ย พระองค์เป็นพระราชบุตรของพระเจ้าหมาง พระองค์ทรงเสวยราชย์ในปีเซินเว่ย (辛未) ตามประชุมพงศาวดารระบุว่าพระองค์ครองราชย์ได้ 25 ปี [1][2][3]
ลำดับเหตุการณ์สำคัญ[แก้]
อ้างอิงจากพงศาวดารไม้ไผ่ในปีที่สิบสองแห่งการครองราชย์ของพระเจ้าเซีย เจ้าชายแห่งหยิน พระนาม ซื่อไห่ เสด็จไปที่ โหยวอี่[4] เพราะมี "ความผิดในการประพฤติผิดศีลธรรม" และต่อมาก็ถูกสังหารโดย เหมียน เฉิน, หัวหน้าของทหารองครักษ์ 4 ปีต่อมา เว่ย ผู้แทนพระองค์ได้ร่วมมือกับกองกำลังของบารอนแห่งเมืองเหอ บุกโหยวอี่สังหารเหมียนเฉินสำเร็จ[5][1]
ในปีที่ 21 แห่งการครองราชย์ พระเจ้าเซียทรง "พระราชทานเกียรติยศ" ให้กับผู้นำในถิ่นทุรกันดาร
หลังจากพระองค์ทรงสวรรคต พระเจ้าปู๋เจียง และพระเจ้าจียง สองพระราชโอรสได้ขึ้นเสวยราชย์ต่อ[6]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 "Bamboo Annals".
- ↑ "Chronology of China rulers".
- ↑ Gu, Sharron. A Cultural History of the Chinese Language.
- ↑ The 1865 Chinese Classics, which relates this story, does not identify the "Youyi" in question, but states that "There is a small dep. in Chih-le, called Yih-chow, which may correspond to the ancient Yew-yih".
- ↑ Bamboo Annals in English (Legge)
- ↑ Sima Qian. Records of the Grand Historian, Vol. Han Dynasty I. Trans. Watson, Burton. Columbia Univ. Press (New York), 1993.
| ก่อนหน้า | พระเจ้าเซีย | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| พระเจ้าหมาง | 
|
จักรพรรดิจีน (1906 ปีก่อนคริสตกาล - 1890 ปีก่อนคริสตกาล) |
|
พระเจ้าปู๋เจียง|} |