นายันมาร์
นายันมาร์ ทมิฬ: நாயன்மார், อักษรโรมัน: Nāyaṉmār, แปลตรงตัว 'ฝูงสุนัขของพระศิวะ')[1] หรือ นายันนาร์ (รูปเอกพจน์; อักษรโรมัน: Nayanars) เป็นคณะสันตะในศาสนาฮินดูชาวทมิฬ 63 องค์ ซึ่งมีช่วงชีวิตอยู่ระหว่างศตวรรษที่ 6-8 และอุทิศตนแด่พระศิวะ นายันมาร์และอาฬวาร์ซึ่งเป็นสันตะที่อุทิศตนแด่พระวิษณุและมีช่วงชีวิตอยู่ไล่เลี่ยกันกับนายันมาร์ รวมกันมีอิทธิพลต่อขบวนการภักติในอินเดียใต้ในสมัยยุคกลางตอนต้น[2] รายนามของนายันมาร์มีการรวบรวมครั้งแรกโดยสุนทรัร และมีการเพิ่มเติมในภายหลังโดยนัมพิยันทร
นาฬวาร์ (แปลว่า องค์สี่; Nalvar) หมายถึงสันตะลัทธิไศวะองค์สำคัญที่สุดสี่องค์ ซึ่งประกอบด้วยนายันนาร์สามองค์ คือ อัปปาร์, สุนทรัร และ สัมพันธัร ส่วนอีกองค์คือมาณิกกวาจกัร ซึ่งไม่ได้เป็นหนึ่งในนายันนาร์[3]
นายันมาร์แต่ละองค์มีภูมิหลังหลากหลาย ซึ่งรวมถึงวรรณะต่าง ๆ ทั้ง จันนาร์, วันนิยาร์, เวฬฬาฬัส, อิฑะยาร์, กุรุมพาร์, เตวาร์, คนทำน้ำมัน, พรหมิณ, วันนาร์ จนถึง ทลิต[1]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 Sadasivan, S. N. (2000). A Social History of India. New Delhi: A.P.H. Publishing Corporation. pp. 150–151. ISBN 81-7648-170-X.
- ↑ Ramaswamy, Vijaya (2007). Historical Dictionary of the Tamils. Scarecrow Press. p. 167. ISBN 978-0-8108-6445-0.
- ↑ "Who Were the Nalvars? – Saivite Scriptures" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2022-03-13.