ซิมโฟนีหมายเลข 7 (เบทโฮเฟิน)

ซิมโฟนีหมายเลข 7 ในบันไดเสียง เอ เมเจอร์ (อังกฤษ: Symphony No. 7 in A major, Op. 92) ผลงานประพันธ์ของลูทวิช ฟัน เบทโฮเฟินในปี ค.ศ. 1811 แล้วเสร็จเมื่อปี ค.ศ. 1812

เบทโฮเฟินประพันธ์ซิมโฟนีบทนี้ในขณะสุขภาพไม่ดี อยู่ระหว่างการพักผ่อนเพื่อฟื้นฟูร่างกายที่สปาในเมืองแตปลิตแซ บริเวณชายแดนระหว่างแคว้นโบฮีเมียกับแคว้นซัคเซิน ในขณะนั้นยุโรปอยู่ท่ามกลางสงคราม โดยฝรั่งเศสกำลังยึดครองกรุงเวียนนาอยู่

ซิมโฟนีบทนี้มีความยาวประมาณ 37 นาที แบ่งออกเป็น 4 มูฟเมนต์

• I. Poco sostenuto – Vivace
• II. Allegretto
• III. Presto – Assai meno presto (trio)
• IV. Allegro con brio

เบทโฮเฟินเป็นผู้อำนวยเพลงรอบปฐมทัศน์ด้วยตัวเองที่เวียนนา เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม ค.ศ. 1813 ในการแสดงรอบพิเศษเพื่อการกุศล หารายได้ช่วยเหลือทหารผ่านศึกที่ได้รับบาดเจ็บจากยุทธการที่ฮาเนา แคว้นเฮ็สเซิน ระหว่างแนวร่วมราชอาณาจักรบาวาเรียและจักรวรรดิออสเตรีย กับจักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 1 นำโดยนโปเลียน โบนาปาร์ต

หลังการแสดงครั้งนั้น ผลงานได้รับคำชื่นชมว่าเป็นหนึ่งในผลงานที่ดีที่สุดของเบทโฮเฟิน โดยเฉพาะมูฟเมนต์ที่สอง "Allegretto" ที่มีจังหวะเร่งเร้า มีผู้เปรียบเปรยว่าเป็นเหมือนการประกาศชัยชนะของดยุกแห่งเวลลิงตันที่มีต่อโจเซฟ โบนาปาร์ต (พี่ชายของนโปเลียน) และนิยมนำกลับมาแสดงซ้ำอยู่เสมอ

แหล่งข้อมูลอื่น

• โน้ตเพลงเสรีของ Symphony No. 7 ที่โครงการห้องสมุดดนตรีนานาชาติ (IMSLP)