ซังฮยังอาดีบุดดา
ซังฮยังอาดีบุดดา (อินโดนีเซีย: Sanghyang Adi Buddha) เป็นพระผู้สร้างในศาสนาพุทธของประเทศอินโดนีเซีย เกิดขึ้นในช่วงที่ศาสนาพุทธกำลังได้รับการฟื้นฟูในอินโดนีเซียกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 มีการประกาศหลักการปัญจศีลและถูกรวมเข้าไปในรัฐธรรมนูญของประเทศ ที่ระบุว่า "เชื่อในพระเป็นเจ้าสูงสุดเพียงพระองค์เดียว" (Ketuhanan Yang Maha Esa)[1] องค์กรใด ๆ สงสัยหรือปฏิเสธการมีอยู่ของพระเป็นเจ้าถือว่าผิดกฎหมาย[2] แต่ก็ขัดกับหลักการของศาสนาพุทธซึ่งปฏิเสธเรื่องการมีอยู่ของพระเป็นเจ้า[3][4] สภาพุทธศาสนิกชนอินโดนีเซีย ซึ่งเป็นตัวแทนของศาสนาพุทธในประเทศทั้งหมดทั้งนิกายมหายาน เถรวาท และวัชรยาน จึงใช้ชื่อพระเป็นเจ้าตามที่พระอชิน ชินรักขิตตั้งไว้[5] โดยอิงจากความเชื่อเรื่องอาทิพุทธะของศาสนาพุทธแบบตันตระที่ใช้เรียกพระพุทธเจ้าองค์แรกของโลก คณะสงฆ์สูงสุดและสภาพุทธศาสนิกชนอินโดนีเซียจึงตกลงที่จะใช้พระนามนี้สำหรับพระเป็นเจ้าสูงสุดของศาสนาพุทธในอินโดนีเซีย[2] พระอชิน ชินรักขิตกล่าวว่า "แนวคิดเรื่อง 'พระเป็นเจ้าสูงสุด' จากธรรมะนี้ จะเป็นรู้จักและได้รับการยอมรับมากในองค์กรต่าง ๆ ที่ส่วนใหญ่เป็นชาวมุสลิม"[6]
อนึ่งความเชื่อเรื่องอาทิพุทธะนี้ไม่ปรากฏในเอกสารบาลี หากแต่พบในเอกสารวัชรยานของชวายุคเก่า เช่น ซังฮยังกามาฮายานิกัน (Sanghyang Kamahayanikan)[1][5]
อ้างอิง[แก้]
- เชิงอรรถ
- ↑ 1.0 1.1 Suryadinata 1995, p. 48.
- ↑ 2.0 2.1 Harvey 1995, p. 297.
- ↑ R. B. Cribb, Audrey Kahin (2004). Historical Dictionary of Indonesia (Second ed.). Scarecrow Press. p. 63. ISBN 978-0810849358.
- ↑ Andrew Clinton Willford, Kenneth M. George, บ.ก. (2004). Spirited Politics: Religion and Public Life in Contemporary Southeast Asia. Cornell University Southeast Asia Program. p. 132. ISBN 978-0877277378.
- ↑ 5.0 5.1 Somo Wibowo. June 4th, 2013. Asal Muasal Istilah Sang Hyang Adi Buddha.
- ↑ Nilsson-Ladner, Maximilian (2019-10-25). "Rediscovering an Ancient Heritage in Indonesia". Buddhist Door. สืบค้นเมื่อ 2019-11-02.
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
- บรรณานุกรม
- Harvey, Peter (1995), An introduction to Buddhism. Teachings, history and practices, Cambridge University Press
- Suryadinata, Leo (1995), Prominent Indonesian Chinese: Biographical Sketches, Institute of Southeast Asian Studies
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Brown, Iem (1987). Contemporary Indonesian Buddhism and Monotheism, Journal of Southeast Asian Studies, Vol. 18 (1), 108-117