ชาวกีราวารู
| ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ | |
|---|---|
 ประเทศมัลดีฟส์ | |
| ภาษา | |
| ดิเวฮิ เดิมใช้ภาษาทมิฬโบราณ | |
| ศาสนา | |
| อิสลาม | |
| กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง | |
| มัลดีฟส์ · ทมิฬ · มลยาฬี · สิงหล |
ชาวกีราวารู เป็นชนพื้นเมืองบนเกาะกีราวารู ประเทศมัลดีฟส์ เป็นผู้ตั้งถิ่นฐานกลุ่มแรก ๆ ของมัลดีฟส์ พวกเขาสืบเชื้อสายมาจากชาวทมิฬโบราณ[1] ชาวมัลดีฟส์ส่วนใหญ่มองว่าชาวกีราวารูมีสถานะทางสังคมที่ต้อยต่ำกว่า[2] ต่อมาเกาะกีราวารูอันเป็นที่อยู่อาศัยของพวกเขามีปัญหาเรื่องการกัดเซาะชายฝั่ง รัฐบาลจึงย้ายพวกเขาไปอาศัยบนเกาะฮุลฮูเล กรุงมาเล[2] และส่วนอื่นของคาฟูอะทอลล์[3] ทำให้ปัจจุบันชาวกีราวารูถูกผสมกลมกลืนไปกับประชากรกลุ่มใหญ่[2]
ศัพทมูลวิทยา[แก้]
"กีราวารู" มาจากคำดิเวฮิว่า "กีรา" แปลว่ากัดเซาะ กับคำสิงหลว่า "วารู" แปลว่าคนคือชาวเกาะ[4]
ประวัติ[แก้]
ยุคแรกเริ่ม[แก้]
ชาวกีราวารูคือผู้สืบเชื้อสายจากชาวทมิฬโบราณซึ่งอพยพจากชายฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศอินเดีย และชายฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศศรีลังกา คาดว่าเข้าไปตั้งถิ่นฐานในหมู่เกาะมัลดีฟส์ตั้งแต่ยุคสังคัม (ช่วง 300 ปีก่อนคริสต์กาลจนถึง ค.ศ. 300)[5][6] เข้าไปตั้งถิ่นฐานบนเกาะกีราวารู เป็นลากูนทางตอนเหนือของมาเล ซึ่งปรากฏสิ่งก่อสร้างและวัดบนเกาะ[7] ชาวกีราวารูถูกกล่าวถึงในมุขปาฐะเรื่องการสถาปนาอาณาจักรบนเกาะมาเลของกษัตริย์โกอิมาลา ว่าชาวกีราวารูเป็นชนพื้นเมืองมาช้านาน และได้รับอนุญาตให้เฝ้าถวายพระพรกษัตริย์โกอิมาลา
ชาวกีราวารูต่างจากชาวมัลดีฟส์ทั่วไป ทั้งด้านกายภาพ ภาษา และวัฒนธรรม พึงสังเกตได้ว่าเป็นวัฒนธรรมอย่างทมิฬ-มลยาฬัม[7] เดิมนับถือสุริยเทพและศาสนาพุทธ[8] ถือคติผัวเดียวเมียเดียวอย่างเคร่งครัด การหย่าร้างเป็นเรื่องต้องห้าม รวมทั้งการไม่สมรสกับคนนอกเกาะ แต่จะติดต่อกับคนนอกเกาะเพียงวิธีเดียวด้วยการพายเรือไปขายปลาที่เกาะมาเล[7] ความเชื่อพื้นบ้านถูกเก็บรักษาไว้ในรูปแบบของเพลงและการเต้นรำพื้นบ้าน พวกเขาสวมสร้อยคอลูกปัดสีฟ้า ทั้งหมดล้วนเป็นวัฒนธรรมที่แตกต่างไปชาวมัลดีฟส์เกาะอื่น ๆ[1] เชื่อกันว่าชาวกีราวารูกลัวกบหรือคางคก[7]
หัวหน้าของชาวกีราวารูส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง สุลต่านมัลดีฟส์จะตั้งอิสตรีเป็นตัวแทนพระราชอำนาจบนเกาะกีราวารู โดยให้สิทธิใช้กฎหมายพิเศษต่างจากบริเวณอื่น ๆ ของประเทศ และในขณะเดียวกันชาวกีราวารูเองไม่เคยทราบพระราชอำนาจเต็มของสุลต่านมัลดีฟส์ต่อเกาะของพวกตนเลย เวลาชาวมัลดีฟส์ติดต่อกับชนชั้นสูงจะใช้ภาษาที่ให้เกียรติ แต่ชาวกีราวารูไม่ปฏิบัติตามธรรมเนียมนี้ และใช้คำพูดสามัญเวลาติดต่อกับชนชั้นสูง
ค.ศ. 1922 (พ.ศ. 2465) มีชาวกีราวารูจำนวน 150 คน[7]
หลังการประกาศใช้รัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1932 (พ.ศ. 2475) และหลังการยกเลิกระบอบสุลต่าน กฎหมายจารีตของชาวเกาะกีราวารูจึงถูกยกเลิกไปด้วย[1]
สูญวัฒนธรรม[แก้]
ค.ศ. 1968 (พ.ศ. 2511) เกาะกีราวารูเกิดปัญหาการกัดเซาะชายฝั่งอย่างรุนแรง พวกเขาถูกรัฐบาลบังคับให้ละทิ้งเกาะตามหลักศาสนาอิสลาม ที่ชุมชนจะต้องมีชายบรรลุนิติภาวะจำนวน 40 คนจึงจะสามารถทำละหมาดวันศุกร์ได้ พวกเขาล่องเรือไปตั้งถิ่นฐานบนเกาะฮุลฮูเลอีกฟากของอะทอลล์ แต่หลังการขยายท่าอากาศยานนานาชาติ พวกเขาจึงถูกย้ายไปกรุงมาเล มีแหล่งอาศัยขนาดไม่กี่ช่วงตึกในเขตมาฟันนู[3][9] เป็นความพยายามของรัฐบาลมัลดีฟส์ที่ต้องการให้ชาวกีราวารูกลืนไปกับชนส่วนใหญ่ เช่นเดียวกับการล้างประวัติศาสตร์ศาสนาพุทธในมัลดีฟส์[8]
จากอัตราเกิดต่ำเป็นระยะเวลายาวนานนับพันปีทำให้ชาวกีราวารูมีจำนวนค่อนข้างน้อย วัฒนธรรมที่โดดเด่นของกีราวารูถูกกลืนหายจากการแต่งงานข้ามชาติพันธุ์ของคนหนุ่มสาวกับชาวมัลดีฟส์ซึ่งเป็นชนกลุ่มใหญ่ ปัจจุบันคาดว่าชาวกีราวารูบริสุทธิ์คงสูญไปแล้ว
อ้างอิง[แก้]
- เชิงอรรถ
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Maloney, Clarence. "Maldives People". สืบค้นเมื่อ 2008-06-22.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Kulikov, L.I. (2014). "Traces of castes and other social strata in the Maldives: a case study of social stratification in a diachronic perspective (ethnographic, historic, and linguistic evidence)". Zeitschrift für Ethnologie. 139 (2): 199–213 [203]. hdl:1887/32215.
- ↑ 3.0 3.1 Gnanadesikan, Amalia E. (2017-01-28). Dhivehi: The Language of the Maldives (ภาษาอังกฤษ). Walter de Gruyter GmbH & Co KG. ISBN 9781614512349.
- ↑ Godfrey, Tim (April 1998). Dive Maldives: a guide to the Maldives Archipelago (ภาษาอังกฤษ). Atoll Editions. p. 25.
- ↑ Ellis, Royston (2008-01-01). Maldives (ภาษาอังกฤษ). Bradt Travel Guides. ISBN 9781841622668.
- ↑ Xavier Romero-Frias, The Maldive Islanders, A Study of the Popular Culture of an Ancient Ocean Kingdom
- ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 Mauloof Ahmed (2 มิถุนายน 2560). "The Giraavaru People". My Online Journal. สืบค้นเมื่อ 26 มิถุนายน 2563.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help) - ↑ 8.0 8.1 "The long road from Islam to Islamism: A short history". Dhivehi Sitee. 30 พฤษภาคม 2557. สืบค้นเมื่อ 26 มิถุนายน 2563.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help) - ↑ "An Indigenous People Wiped Out".
- บรรณานุกรม
- H. C. P. Bell, The Maldive Islands; Monograph on the History, Archaeology and Epigraphy. Reprint Colombo 1940. Council for Linguistic and Historical Research. Male’ 1989
- Xavier Romero-Frias, The Maldive Islanders, A Study of the Popular Culture of an Ancient Ocean Kingdom. Barcelona 1999, ISBN 84-7254-801-5