จักรพรรดิชะฮันคีร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิชะฮันคีร์
รัชสมัย29 ตุลาคม ค.ศ. 1605 - 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1627
ราชาภิเษก24 ตุลาคม ค.ศ. 1605, เมืองอัครา
รัชกาลก่อนหน้าสมเด็จพระจักรพรรดิอัคบาร์
รัชกาลถัดไปสมเด็จพระจักรพรรดิชาห์ชะฮัน
ประสูติ20 กันยายน ค.ศ. 1569
ฟาเตห์ปุรสีกรี เมืองอัครา
สวรรคต8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1627
ฉินครห์สิรี
พระอัครมเหสีมนภาวตีพาอี
นูร์ ชะฮัน
โชธพาอี
พระราชบุตรนิซาร์ เบกุม
กุสเรา มีร์ซา
เปอร์เวซ
บะฮาร์ บานู เบกุม
ชาห์ชะฮัน
ชาห์รีอาร์
ชะฮันทาร์ชาห์
นูรุดดีน สะลีม ชะฮันคีร์
ราชวงศ์ตีมูร์
พระราชบิดาสมเด็จพระจักรพรรดิอัคบาร์
พระราชมารดาโชธาพาอี

นูรุดดีน สะลีม ชะฮันคีร์ (เปอร์เซีย: نورالدین سلیم جهانگیر, ราชสมภพ 20 กันยายน ค.ศ. 1569 - สวรรคต 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1627) พระปรมาภิไธย นูรุดดีน มาจากภาษาอาหรับที่มีความหมายว่า แสงแห่งศรัทธา ส่วนชะฮันคีร์ มาจากภาษาเปอร์เซียที่มีความหมายว่า ผู้พิชิตโลก

สมเด็จพระจักรพรรดิชะฮันคีร์ เป็นพระราชโอรสองค์ที่สามในสมเด็จพระจักรพรรดิอัคบาร์ กับพระนางโชธาพาอี ทรงครองราชย์สมบัติต่อจากพระชนกในปี ค.ศ. 1605 เมื่อมีพระชนมายุได้ 37 พรรษา ก่อนเสด็จขึ้นครองราชย์ พระองค์ทรงก่อการกบฏต่อพระบิดาหลายครั้ง แต่ก็ได้รับพระราชทานอภัยโทษ[1] พระองค์มีพระมเหสีเอกที่ทรงรักมากที่สุดคือ นูร์ ชะฮัน ซึ่งเป็นหญิงม่าย โดยในรัชสมัยของพระองค์ กัปตันวิลเลียม ฮอกินส์ (William Hawkins) ตัวแทนบริษัทอินเดียตะวันออกของอังกฤษ ได้เข้ามาติดต่อค้าขายกับอินเดีย[1]

พระองค์เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1627 ระหว่างทางที่มาจากกัศมีร์ สิริพระชนมายุได้ 58 พรรษา

อ้างอิง[แก้]

  1. 1.0 1.1 ดาวสยาม วชิรปัญโญ, พระมหา. ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาในอินเดีย. กรุงเทพฯ:เม็ดทรายพริ้นติ้ง, ครั้งที่ 2, 2550. หน้า 231

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]



ก่อนหน้า จักรพรรดิชะฮันคีร์ ถัดไป
สมเด็จพระจักรพรรดิอักบัร
จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโมกุล
(29 ตุลาคม ค.ศ. 1605 - 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1627)
สมเด็จพระจักรพรรดิชาห์ชะฮัน