คนจร ฯลฯ
| คนจร ฯลฯ | |
|---|---|
| ไฟล์:Film122.jpg หน้าปกวีซีดี | |
| กำกับ | อรรถพร ไทยหิรัญ |
| นักแสดงนำ | ฉัตรชัย เปล่งพานิช เรย์ แมคโดนัลด์ รามาวดี สิริสุขะ สุเชาว์ พงษ์วิไล ไกรลาศ เกรียงไกร |
| ผู้จัดจำหน่าย | ยูม่า ฟิล์ม |
| วันฉาย | 17 ธันวาคม พ.ศ. 2542 |
| ความยาว | 90 นาที |
| ประเทศ | ไทย |
| ภาษา | ไทย |
| ข้อมูลจาก IMDb | |
| ข้อมูลจากฐานข้อมูลภาพยนตร์ไทย | |
| ข้อมูลจากสยามโซน | |
คนจร ฯลฯ ภาพยนตร์ไทยในแนวภาพยนตร์นอกกระแสที่ได้เข้าฉายในโรงภาพยนตร์เมื่อปลายปีพ.ศ. 2542 ความยาว 90 นาที โดยมีนักแสดงที่มีชื่อเสียงร่วมแสดง เช่น ฉัตรชัย เปล่งพานิช, เรย์ แมคโดนัลด์, รามาวดี สิริสุขะ กำกับการแสดงโดย อรรถพร ไทยหิรัญ
เนื้อเรื่องย่อ[แก้]
แดง (เรย์ แม็คโดนัลด์) เด็กหนุ่มวัยรุ่นเสียสติจากความหลังที่ฝังใจที่เห็นการที่พ่อ (สุเชาว์ พงษ์วิไล) แม่ และเป็ด น้องสาว ถูกชายชู้ของแม่ฆ่าตายหมด แดงอาศัยอยู่ข้างถนนในกรุงเทพฯ ก่อกวนผู้คนไปวันๆ ด้วยเห็นทุกคนเป็นแม่หรือบุคคลในครอบครัวไปหมด
ในวันตรุษจีน เสี่ย (ฉัตรชัย เปล่งพานิช) จะเคร่งครัดในพิธีกรรมทุกปี และได้พาลูกๆ ออกจากบ้านเพื่อไปกินเลี้ยงกับญาติ เจี๊ยบ (รามาวดี สิริสุขะ) ลูกสาวคนโตของเสี่ยกลับบ้านดึก จึงถูกหม่องและเขียว 2 คนงานชาวพม่าที่เสี่ยไล่ออกไปและแกล้งให้ตำรวจจับกุมย้อนกลับมาทำร้าย ด้วยหม่องและเขียวถูกเสี่ยและลูกๆ ข่มเหงมาก่อน มีแดงเท่านั้นที่เห็นเหตุการณ์ ท้ายสุดแดงเป็นผู้ที่ช่วยเสี่ยและครอบครัวไว้ได้ โดยที่ทางตำรวจที่มาทีหลังพยายามกล่อมเสี่ยให้เห็นว่าเป็นผลงานของตำรวจต่างหากที่เป็นผู้ที่เข้ามาช่วยเหลือ ไม่ใช่แดง เพราะแดงเป็นบ้า
คำวิจารณ์[แก้]
คนจร ฯลฯ เป็นภาพยนตร์ไทยในแนวภาพยนตร์อิสระหรือภาพยนตร์นอกกระแส ที่ได้มีโอกาสเข้าฉายในโรงภาพยนตร์ทั่วไป และมีนักแสดงที่มีชื่อเสียงร่วมแสดงเพื่อเรียกความสนใจของคนดู แต่เสียงวิจารณ์ส่วนใหญ่ออกมาเป็นไปอย่างไม่ชื่นชอบ เนื่องด้วยสไตล์ภาพที่สั่นไหว ชวนปวดหัวตลอดทั้งเรื่อง อีกทั้งยังสำทับด้วยการจัดแสงและสีที่ใช้ในเรื่องเป็นไปอย่างโอเวอร์ เกินความเป็นจริง เช่น ชุดของตำรวจที่เป็นสีเขียวเลื่อมสะท้อนแสง หรือ ชุดที่เสี่ยใส่ไปงานกินเลี้ยงรวมญาติเป็นชุดทักซิโด้หูกระต่าย รถที่นั่งไปก็คือรถคาดิลแลคทั้งๆ ที่บ้านที่อยู่ดูเหมือนตึกแถวหรือสตูดิโอทั่วไป และบทภาพยนตร์ที่เต็มไปด้วยคำหยาบคายเกือบจะทุกๆ 5 นาที ทั้งนี้เป็นเพราะความตั้งใจของผู้กำกับ ที่ต้องการสื่อให้เห็นถึงความบ้าบอของคนและเสียดสีสังคม แต่ทว่าสไตล์ภาพยนตร์ที่รุนแรงเช่นนี้ ได้กลบเนื้อหาที่ผู้กำกับตั้งใจจะนำเสนอไปจนหมด