ข้อเคลื่อน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ข้อเคลื่อน
ชื่ออื่นละติน: luxatio
ภาวะข้อเคลื่อนซึ่งเกิดบริเวณข้อเท้า
สาขาวิชาศัลยศาสตร์ออร์โทพีดิกส์

ข้อเคลื่อน หรือ ข้อหลุด (อังกฤษ: joint dislocation) คือการที่ข้อต่อ ซึ่งเป็นบริเวณที่กระดูกตั้งแต่สองชิ้นขึ้นไปมีการติดต่อกันเคลื่อนหรือหลุดออกจากตำแหน่งปกติ[1] โดยมักเกิดจากการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นโดยเฉียบพลันบริเวณข้อต่อ เช่น การตกจากที่สูง เป็นต้น การที่ข้อเคลื่อนอาจเป็นอันตรายต่อเอ็นยึดกระดูก เอ็นกล้ามเนื้อ รวมไปถึงกล้ามเนื้อและเส้นประสาทได้[2] ภาวะข้อเคลื่อนนี้สามารถเกิดขึ้นได้กับข้อต่อขนาดใหญ่ (ไหล่ เข่า ฯลฯ) หรือข้อต่อขนาดเล็ก (นิ้วเท้า นิ้วมือ ฯลฯ) โดยบริเวณที่เกิดภาวะข้อเคลื่อนซึ่งพบได้บ่อยที่สุดได้แก่บริเวณไหล่[1]

การรักษาข้อเคลื่อนมักทำโดยการทำให้กลับเข้าที่โดยไม่ผ่า (closed reduction) ซึ่งเป็นการจัดกระดูกให้กลับเข้าสู่ตำแหน่งปกติ โดยต้องอาศัยผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ซึ่งได้รับการฝึกฝนมาแล้ว เนื่องจากมีโอกาสเสี่ยงต่อการบาดเจ็บที่เนื้อเยื่ออ่อนและ/หรือเส้นประสาท รวมไปถึงโครงสร้างท่อลำเลียงที่อยู่รอบบริเวณที่เกิดภาวะข้อเคลื่อนได้[3]

อ้างอิง[แก้]

  1. 1.0 1.1 Dislocations. Lucile Packard Children’s Hospital at Stanford. Retrieved 3 March 2013. [1] เก็บถาวร 28 พฤษภาคม 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  2. Smith, R. L., & Brunolli, J. J. (1990). Shoulder kinesthesia after anterior glenohumeral joint dislocation. Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy, 11(11), 507–513.
  3. Skelley, Nathan W.; McCormick, Jeremy J.; Smith, Matthew V. (May 2014). "In-game Management of Common Joint Dislocations". Sports Health. 6 (3): 246–255. doi:10.1177/1941738113499721. PMC 4000468. PMID 24790695.