การเลี้ยวเบนแฟรแนล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การเลี้ยวเบนแฟรแนล (Fresnel diffraction) เป็นปรากฏการณ์การเลี้ยวเบนที่อธิบายโดยวิธีการคำนวณที่เสนอโดยออกุสแต็ง-ฌ็อง แฟรแนล ถือเป็นการประมาณของการเลี้ยวเบนเคียร์ชฮ็อฟ–แฟรแนลที่สามารถใช้ได้สำหรับการเลี้ยวเบนสนามใกล้[1] สำหรับกรณีการเลี้ยวเบนสนามไกลจะสามารถอธิบายได้โดยการเลี้ยวเบนเฟราน์โฮเฟอร์

คำนิยาม[แก้]

การเลี้ยวเบนถูกสันนิษฐานว่าเป็นส่วนหนึ่งของเส้นห่อหุ้มคลื่นทรงกลมตามหลักการของเฮยเคินส์ อย่างไรก็ตาม หลักการนี้เพียงอย่างเดียวไม่สามารถหาการแจกแจงความเข้มของแสงที่เลี้ยวเบนได้ แฟรแนลได้แสดงให้เห็นว่าเราสามารถคำนวณได้โดยการพิจารณาให้การเลี้ยวเบนเป็นส่วนหนึ่งของการแทรกสอด

เมื่อคลื่นระนาบของแสงผ่านรูรับแสงด้วยฟังก์ชันรูรับแสง (1 สำหรับรูรับแสงและ 0 สำหรับส่วนที่ถูกบัง) f(x,y) และส่องใส่หน้าจอที่อยู่ห่างไประยะ R การแจกแจงแอมพลิจูดบนหน้าจอ u(x′,y′) จะคำนวณได้จากปริพันธ์ของคลื่นแสงที่ผ่านรูรับแสง ได้เป็น

f(x,y) : ฟังก์ชันรูรับแสง
A : แอมพลิจูด
i : หน่วยจำนวนจินตภาพ
k : เลขคลื่น
R : ระยะห่างระหว่างรูรับแสงกับหน้าจอ
λ : ความยาวคลื่น
x, y : ตำแหน่งบนรูรับแสง
x′, y : ตำแหน่งบนหน้าจอ

การเลี้ยวเบนแฟรแนลจะเกิดขึ้นเมื่อขนาดรูรับแสงเล็กเพียงพอเมื่อเทียบกับระยะห่างจากหน้าจอ นั่นคือเมื่อ

การแจกแจงแอมพลิจูด u(x′,y′) บนหน้าจอจะเขียนได้เป็น

นี่คือสูตรสำหรับการเลี้ยวเบนแฟรแนล

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. M. Born & E. Wolf, Principles of Optics, 1999, Cambridge University Press, Cambridge.