การเข้าเป็นทหารของกลุ่มคนแอลจีบีที

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พลทหารเรือกลุ่มผู้มีความหลากหลายทางเพศสหรัฐกำลังเฉลิมฉลองเดือนไพรด์ในเรือยูเอสเอส ตริโปริ

กลุ่มคนอย่างเกย์, เสลเบียน, รักร่วมสองเพศ, กะเทย, และเควียร์ (แอลจีบีทีคิว) สามารถเข้ารับการเป็นทหารได้ในกองทัพหลายที่ทั่วโลก: ประเทศอุตสาหกรรมส่วนใหญ่ ประเทศตะวันตก รวมทั้งบางประเทศในทวีปอเมริกาใต้ เช่น ประเทศอาร์เจนตินาและประเทศชิลี[1][2]และอย่างประเทศแอฟริกาใต้, และประเทศอิสราเอล[3] แต่สิทธิของกลุ่มอินเทอร์เซ็กซ์ยังคลุมเคลือ

อัตรานี้สอดคล้องกับอันดับโลกล่าสุดเกี่ยวกับการยอมรับรักร่วมเพศ ซึ่งชี้ให้เห็นว่าการยอมรับชุมชนแอลจีบีทีกำลังแพร่หลายมากเฉพาะในรัฐฆราวาสและรัฐมั่งคั่งเท่านั้น[4]

อย่างไรก็ตาม นโยบายที่ยอมรับต่อทหารที่เป็นชายรักร่วมเพศและหญิงรักร่วมเพศไม่ได้รับประกันว่ากลุ่มคนแอลจีบีทีจะมีภูมิคุ้มกันต่อการเลือกปฏิบัติในสังคมนั้น แม้แต่ในประเทศที่บุคคลผู้มีความหลากหลายทางเพศมีอิสระที่จะรับราชการทหาร นักเคลื่อนไหวยังเรียกร้องว่ายังต้องปรับปรุง ประเทศอิสราเอล เป็นประเทศตัวอย่างที่ยังมีอคติต่อกลุ่มคนผู้มีความหลากหลายทางเพศ แต่ในกองทัพมีทหารที่เป็นชายรักร่วมเพศเข้ารับการเป็นทหารอย่างเปิดเผย[5][6]

ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นสังคมที่ยอมรับกับหลีกเลี่ยงนายทหารที่เป็นชายรักร่วมเพศอย่างเปิดเผยภายในกองทัพ แต่ตอนนี้มีการเริ่มพิจารณาถึงความเหมาะสมของวลีที่มีชื่อเสียงในปี พ.ศ. 2553 ว่า "ห้ามถาม ห้ามบอก [ว่าเป็นนายทหารกองทัพเป็นชายรักร่วมเพศหรือหญิงรักร่วมเพศ]" ในสหรัฐกำลังเป็นที่สนใจในนานาชาติ โดยได้ให้ความกระจ่างเกี่ยวกับการเลือกปฏิบัติ ความรุนแรง และความยากลำบากของทหารที่ระบุว่าเป็นแอลจีบีทีต้องเผชิญ ตลอดจนข้อโต้แย้งและต่อต้านการห้ามเข้ารับเรียกเป็นทหาร[7]

ในประเทศไทย การเกณฑ์ทหารจัดให้กลุ่มคนกะเทยหรือคนข้ามเพศจัดอยู่ในกลุ่มคนที่ไม่เรียกเข้ารับราชการทหาร โดยจัดอยู่จำพวกกลุ่มบุคคลที่เพศสภาพไม่ตรงกับเพศกำเนิด ทั้งนี้ ต้องมีการเปลี่ยนแปลงอัตลักษณ์ทางเพศด้วยการดัดแปลงร่างกายหรือมีใบรับรองแพทย์ยืนยันเท่านั้น[8]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "Chile's National Military Announce a Milestone in Sexual Orientation". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 January 2015. สืบค้นเมื่อ 26 August 2014.
  2. ↑ "Gay rights group lauds efforts to make Chilean military more inclusive". The Santiago Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 August 2014. สืบค้นเมื่อ 13 August 2014.
  3. ↑ Frank, Nathaniel. "How Gay Soldiers Serve Openly Around the World". NPR. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 March 2019. สืบค้นเมื่อ 25 November 2013.
  4. ↑ "The Global Divide on Homosexuality Greater Acceptance in More Secular and Affluent Countries". Pew Research Center. 2013-06-04. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-03. สืบค้นเมื่อ 29 November 2013.
  5. ↑ Yaron, Oded (2013-12-12). "Israeli LGBTQ activists mobilize online after gay rights bill fails". Haaretz. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-02. สืบค้นเมื่อ 17 December 2013.
  6. ↑ Sherwood, Harriet (2012-06-13). "Israeli military accused of staging gay pride photo". The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-01-22. สืบค้นเมื่อ 17 December 2013.
  7. ↑ Bacon, Perry (2010-05-28). "House votes to end 'don't ask, don't tell' policy". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-10-23. สืบค้นเมื่อ 17 December 2013.
  8. ↑ บีบีซี. เกณฑ์ทหาร : กลุ่มคนหลากหลายทางเพศต้องทำอย่างไรกับการได้มาซึ่งสิทธิ์ไม่ต้องเกณฑ์ทหาร. 2563.

หนังสืออ่านเพิ่มเติม[แก้]

  • Belkin, Aaron; และคณะ (2013). "Readiness and DADT Repeal: Has the New Policy of Open Service Undermined the Military?". Armed Forces & Society. 39 (4): 587–601. doi:10.1177/0095327x12466248. S2CID 145357049.
  • Belkin, Aaron; Levitt, Melissa (2001). "Homosexuality and the Israel Defense Forces: Did Lifting the Gay Ban Undermine Military Performance?". Armed Forces & Society. 27 (4): 541–565. doi:10.1177/0095327x0102700403. PMID 17514841. S2CID 46711656.
  • Burg, B. R. (2002) Gay Warriors: A Documentary History from the Ancient World to the Present (New York University Press, 2002)
  • De Angelis, Karin, et al. (2013) "Sexuality in the military." in International Handbook on the Demography of Sexuality (Springer Netherlands, 2013) pp 363–381.
  • Frank, Nathaniel, ed. (2010) Gays in foreign militaries 2010: A global primer online
  • Frank, Nathaniel. (2013) "The President's Pleasant Surprise: How LGBT Advocates Ended Don't Ask, Don't Tell," Journal of homosexuality 60, no. 2-3 (2013): 159–213.
  • Frank, Nathaniel. (2009) Unfriendly Fire: How the Gay Ban Undermines the Military and Weakens America
  • Okros, Alan, and Denise Scott. (2014) "Gender Identity in the Canadian Forces A Review of Possible Impacts on Operational Effectiveness." Armed Forces & Society 0095327X14535371.
  • Polchar, Joshua, et al. (2014) LGBT Military: A Strategic Vision for Inclusion (The Hague Centre for Strategic Studies, 2014)
  • Oblea, Pedro N.; Adams, Ashley R.; Nguyen-Wu, Elizabeth D.; Hawley-Molloy, Joshua S.; Balsam, Kimberly; Badger, Terry A.; Witwer, Amanda R.; Cartwright, Joel (2022). "Lesbian Gay Bisexual Transgender and Queer Health-Care Experiences in a Military Population". Journal of Homosexuality. 70 (6): 1098–1118. doi:10.1080/00918369.2021.2015952. PMID 35007488. S2CID 245873137.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=การเข้าเป็นทหารของกลุ่มคนแอลจีบีที&oldid=10914015"