การปรับรูปแบบการเขียนอักษรไทยโดยรัชกาลที่ 6
การปรับรูปแบบการเขียนอักษรไทยโดยรัชกาลที่ 6 เป็นการปรับปรุงรูปแบบการเขียนอักษรไทยเพื่อลดความสับสนในการอ่านออกเสียง โดยใช้รูปแบบของอักษรอริยกะและอักษรไทยสมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราชเป็นต้นแบบ พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทรงประดิษฐ์ขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2460[1] แต่หลังจากประทานพระบรมราชาธิบายในเรื่องดังกล่าวและตีพิมพ์เผยแพร่แล้ว ไม่ได้รับการสนับสนุนโดยแพร่หลายจึงล้มเลิกไป ในปัจจุบันพบการใช้รูปแบบการเขียนนี้ในบางแห่งเท่านั้น
สาเหตุในการปรับปรุง[แก้]
- อักษรไทยวางสระไว้รอบพยัญชนะทำให้สับสน
- สระประสมของไทยเกิดจากการประสมรูปสระตามใจชอบโดยไม่ได้คำนึงถึงฐานของการเกิดเสียงจริง
- พยัญชนะที่ไม่มีสระกำกับออกเสียงได้ทั้งอะและออ
- การเขียนพยัญชนะสองตัวติดกันไม่สามารถแยกได้ว่าเมื่อใดจะอ่านแบบอักษรนำหรือแบบอักษรควบกล้ำ หรือไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างอักษรนำ-ตัวสะกด ตัวควบกล้ำหรือพยัญชนะต้นของอีกคำหนึ่ง
- การเขียนหนังสือไทยไม่มีการเว้นวรรคระหว่างคำ ทำให้อ่านได้ยาก
การเปลี่ยนแปลง[แก้]
กำหนดให้ใช้รูปสระใหม่ จำนวน 20 รูป โดยนำแบบอย่างจากอักษรอริยกะและอักษรไทยสมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราช สระรูปใหม่ทั้งหมดนี้เขียนหลังพยัญชนะเท่านั้น พยัญชนะที่เขียนติดกันให้ออกเสียงควบกล้ำเท่านั้น ยกเลิกการใช้วิสรรชนีย์ (-ะ) แทนเสียงสระอะแต่ใช้กำกับสระเสียงสั้นเท่านั้น
พยัญชนะคงรูปเดิมแต่เพิ่มเครื่องหมายฆาฏประกาศ (.) ไว้ใต้อักษรนำและอักษรที่ไม่ออกเสียง พยัญชนะที่ไม่มีสระกำกับจะออกเสียงไม่ได้ ถ้าต้องออกเสียงตัวสะกด ต้องใส่เครื่องหมายเปย์ยาลย่อ (‘)ไว้หลังพยัญชนะต้น เช่น ช’น อ่านว่า ชะ-นะ พยัญชนะต้นที่ออกเสียงออให้ใส่เปย์ยาลย่อไว้ข้างหลัง ตัว ร เป็นตัวสะกดโดยไม่มีสระกำกับให้ออกเสียง ออน อักษรกล้ำของคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ ให้ใช้เครื่องหมาย อนุสวาร (◦) ในภาษาสันสกฤตมาใช้ โดยวางไว้เหนือพยัญชนะตัวแรกเมื่อกล้ำสองตัว หรือตัวที่สองเมื่อกล้ำสามตัว
การใช้งาน[แก้]
ทรงประดิษฐ์เสร็จสิ้นเมื่อ 6 เมษายน พ.ศ. 2460 ได้ประทานพระบรมราชาธิบายในเรื่องดังกล่าวต่อสมัคยาจารยสมาคม และได้ตีพิมพ์ในหนังสือวิทยาจารย์ เล่มที่ 17 ตอนที่ 11 วันที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2460[2] แต่การสนับสนุนในเรื่องนี้ไม่แพร่หลายเท่าที่ควรจึงต้องระงับไป โดยอักษรแบบใหม่นี้ มีที่ใช้จริง ได้แก่
- บัตรอวยพรวันวิสาขบูชาที่ประทานให้หม่อมหลวงปิ่น มาลากุล เมื่อ พ.ศ. 2463
- ชื่อปกหนังสือพิมพ์ดุสิตสมิตทุกฉบับระหว่าง พ.ศ. 2460 – 2467
- พระธรรมคาถาว่าด้วยทศพิธราชธรรม 10 ประการ ในโดมพระที่นั่งบรมพิมานหลังการบูรณะใหม่เมื่อ พ.ศ. 2467
- ฐานพระบรมราชานุสาวรีย์ของรัชกาลที่ 6 ณ บริเวณหน้าสวนลุมพินี กรุงเทพฯ พระนามเดิมของพระองค์ วชิราวุธ จารึกด้วยอักขรวิธีของพระองค์ร่วมกับพระนามอื่นๆที่จารึกด้วยอักขรวิธีปัจจุบัน
- ตราสมาคมนักเรียนเก่าวชิราวุธวิทยาลัย
อ้างอิง[แก้]
- ↑ จุไรรัตน์ ลักษณะศิริ (1996). "พระราชดำริพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวเรื่องการใช้รูปสระและอักขรวิธีไทยแบบใหม่". วารสารภาษาและหนังสือ. 27 (1–2): 50–62. ISSN 0859-9920.
- ↑ วิธีใหม่สำหรับใช้สระ และเขียนหนังสือไทย. วิทยาจารย์. เล่มที่ 17 ตอนที่ 11. 1 มิถุนายน พ.ศ. 2460. หน้า 458–494. ISSN 1513-1912
บรรณานุกรม[แก้]
- จุไรรัตน์ ลักษณะศิริ (2011). จากลายสือไทยสู่อักษรไทย (2 ed.). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ISBN 978-974-032-402-7.
- จรัลวิไล จรูญโรจน์, ม.ล. (2005). บาหยัน อิ่มสำราญ (บ.ก.). การวิเคราะห์รูปสระและอักขรวิธีไทยแบบใหม่ ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว. ภาษาและวรรณกรรมสาร: ภาษาและวรรณกรรม พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ปราชญ์แห่งสยามประเทศ. กรุงเทพฯ: พี.เพรส. pp. 59–86. ISBN 974-9624-65-3.