ข้ามไปเนื้อหา

กัลไลกิอา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จังหวัดกัลไลกิอาหลังจากการจัดเขตการปกครองโดยจักรพรรดิไดโอคลีเชียนในปี ค.ศ. 260

กัลไลกิอา (ละติน: Gallaecia หรือ Callaecia) เป็นหนึ่งในจังหวัด[1] ของจักรวรรดิโรมันที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของคาบสมุทรไอบีเรียในบริเวณที่เป็นแคว้นกาลิเซีย แคว้นอัสตูเรียส จังหวัดเลออนในประเทศสเปนปัจจุบัน และทางตอนเหนือของประเทศโปรตุเกส

โรมันตั้งชื่อจังหวัดตามชื่อชาวแกลเลซี (Gallaeci) ที่มาจากภาษากรีก “Kallaikoi” ซึ่งคือชาวเคลต์ที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ในบริเวณคาบสมุทรไอบีเรียในบริเวณลุ่มแม่น้ำโดรูโดยมีศูนย์กลางอยู่ที่คาโร ในบริเวณที่ต่อมาเป็นเมืองโปร์ตุสกาเล (Portus Cale) ที่ในปัจจุบันคือเมืองโปร์ตู แต่ก็ยังไม่เป็นที่ทราบแน่นอนว่าชาวแกลเลซีเป็นชนที่มีอยู่จริงหรือไม่ เพราะกลุ่มชนหลักที่ตั้งถิ่นฐานระหว่างลุ่มแม่น้ำโดรูกับลุ่มแม่น้ำลีมาคือกลุ่มชนที่เรียกว่าชาวบราการี (Bracari)

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "LIVIUS: Articles on Ancient History--Provinces (Roman)". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-06-16. สืบค้นเมื่อ 2009-08-09.