กบฏ 7 รัฐ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
กบฏ 7 รัฐ
วันที่154 ปีก่อนคริสตกาล
สถานที่
ภาคตะวันออกของจีน
ผล ราชสำนักฮั่นได้ชัยชนะ

กบฏ 7 รัฐ (จีนตัวย่อ: 七国之乱; จีนตัวเต็ม: 七國之亂) เกิดขึ้นเมื่อ 154 ปีก่อนคริสตกาล เพื่อต่อต้านจักรพรรดิฮั่นจิงที่พยายามรวมศูนย์อำนาจไว้ที่พระองค์[1]

ปูมหลัง[แก้]

ในตอนต้นของราชวงศ์ฮั่น หลิวปังหรือจักรพรรดิฮั่นเกาจู่ได้พระราชทานตำแหน่งเจ้าชายให้กับพระญาติหลายพระองค์ในบางดินแดนซึ่งคิดเป็นประมาณหนึ่งในสามถึงครึ่งหนึ่งของจักรวรรดิ นี่เป็นความพยายามให้ราชสกุลหลิวของพระองค์ปกครองส่วนต่าง ๆ ของจีน[2]

ในรัชสมัยของจักรพรรดิฮั่นเหวิน พระราชโอรสของจักรพรรดิเกาจู่ ดินแดนของเหล่าเจ้าชายมีกฎหมายของตัวเอง นอกจากนี้พวกเขายังผลิตเหรียญของตัวเอง (โดยพระราชานุมัติของจักรพรรดิฮั่นเหวิน) และเก็บภาษีเอง เจ้าชายหลายพระองค์เพิกเฉยต่ออำนาจของราชสำนัก เมื่อจักรพรรดิฮั่นจิงขึ้นครองบัลลังก์ต่อจากพระราชบิดาคือจักรพรรดิฮั่นเหวิน เมื่อ 157 ปีก่อนคริสตกาล อาณาจักรอู่ของหลิวพี พระราชนัดดาของจักรพรรดิเกาจู่ มีอำนาจมากที่สุด

โหมโรง[แก้]

รูปปั้นทหารดินเผาจากสุสานของจักรพรรดิฮั่นจิง[3]

จักรพรรดิฮั่นจิงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับพระญาติของพระองค์คือหลิวพี อู่หวัง พระราชนัดดาของจักรพรรดิเกาจู่ ซึ่งอาณาจักรอู่ร่ำรวยเนื่องจากมีทรัพยากรธรรมชาติมากมายทั้งทองแดงและเกลือ[4]

ประมาณ 179-175 ปีก่อนคริสตกาล เมื่อจักรพรรดิฮั่นจิงยังเป็นองค์ชายรัชทายาท หลิว เสียน พระโอรสของหลิวพีได้เสด็จไปเมืองหลวงฉางอานอย่างเป็นทางการ และพวกเขาแข่งขันกันในเกมกระดาน หลิวโป ในระหว่างการโต้เถียงเกี่ยวกับเกม หลิว เสียนทำให้องค์รัชทายาทขุ่นเคืองและโยนกระดานหลิวโป ไปที่หลิว เสียนส่งผลให้หลิว เสียน สิ้นพระชนม์

อ้างอิง[แก้]

  1. Rafe de Crespigny (1967). "An Outline of the Local Administrations of the Later Han Empire" (PDF). Chung-chi Journal: 57–71.
  2. Telly H. Koo (1920). "The Constitutional Development of the Western Han Dynasty". Journal of the American Oriental Society. American Oriental Society. 40: 170–193. doi:10.2307/593418. JSTOR 593418.
  3. Paludan, Ann. (1998). Chronicle of the Chinese Emperors: the Reign-by-Reign Record of the Rulers of Imperial China. London: Thames & Hudson Ltd., pp 34–36, ISBN 0-500-05090-2.
  4. Francis Allard, Yan Sun, Kathryn M. Linduff (2018). Memory and Agency in Ancient China: Shaping the Life History of Objects. Cambridge University Press. p. 108. ISBN 9781108472579.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)