ฤๅ
style|รูปพยัญชนะ
| ก | ข | ฃ | ค | ฅ | ฆ | ง | จ | ฉ | ช | ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ | ฐ | ฑ | ฒ | ณ | ด | ต | ถ | ท | ธ | น | บ | ป | ผ | ฝ | พ | ฟ | ภ | ม | ย | ร | ล | ว | ศ | ษ | ส | ห | ฬ | อ | ฮ |ะ |–ั |า |–ํ |–ิ |' |"- |–ุ |–ู |เ |โ |ใ |ไ |–็ |–่ |–้ |–๊ |–๋ |–์ |–๎ |–ฺ |ๆ |๏ |๚ |๛ |┼
ฤๅ หรือ ตัวรือ สามารถใช้เป็นสระลอย ไม่มีพยัญชนะสะกด ในพจนานุกรมไทย ให้ลำดับไว้หลัง ร, ฤ และก่อนหน้า ล อักษรนี้มีที่มาจากภาษาสันสกฤต ॠ/ॄ เสียงอ่านดั้งเดิมคือ "รี"
ปัจจุบันมีคำที่สะกดด้วย ฤๅ อยู่น้อยคำ บางคำก็สามารถเปลี่ยนไปใช้ ฤ แทนได้ เช่น
- ฤๅ ↔ ฤ ↔ หรือ
- †หฤๅ → หรือ
- ฤๅชุ ↔ ฤชุ
- ฤๅดี ↔ ฤดี
- ฤๅทัย ↔ ฤทัย
- ฤๅษี ↔ ฤษี
คำที่มีพยัญชนะต้นสะกดด้วยสระ ฤๅ มีอยู่เพียงคำเดียวคือ ตฤๅ (ตรี) อ่านว่า ตรี แปลว่า ปลา (มาจากภาษาเขมร ត្រី)[1]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ ฉบับสืบค้นออนไลน์". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-03-02. สืบค้นเมื่อ 2009-06-05.