โซฟีแห่งฮันโนเฟอร์
| โซฟีแห่งฟัลทซ์ | |
|---|---|
 | |
| พระชายาในเจ้าผู้คัดเลือกแห่งฮันโนเฟอร์ | |
| ระหว่าง | 19 ธันวาคม 1692 – 23 มกราคม 1698 |
| ดัชเชสแห่งเบราน์ชไวค์-ลือเนอบวร์ค | |
| ระหว่าง | 18 ธันวาคม 1679 – 23 มกราคม 1698 |
| ประสูติ | 14 ตุลาคม ค.ศ. 1630 กรุงเฮก สาธารณรัฐดัตช์ |
| สิ้นพระชนม์ | 8 มิถุนายน ค.ศ. 1714 (83 ปี) เฮอร์เรนเฮาเซิน ราชรัฐฮันโนเฟอร์ |
| ฝังพระศพ | 9 มิถุนายน ค.ศ. 1714[1] ปราสาทไลเนอ ราชรัฐฮันโนเฟอร์ |
| คู่อภิเษก | แอ็นสท์ เอากุสท์ ผู้คัดเลือกแห่งฮันโนเฟอร์ |
| พระราชบุตร |
|
| ราชวงศ์ | พาลาทิเนต-ซิมเมิร์น |
| พระราชบิดา | ฟรีดริชที่ 5 เจ้าผู้ครองฟัลทซ์ |
| พระราชมารดา | เอลิซาเบธแห่งสกอตแลนด์ |
โซฟีแห่งฟัลทซ์ (เยอรมัน: Sophie von der Pfalz) หรือ โซฟีแห่งฮันโนเฟอร์ (เยอรมัน: Sophie von Hannover) เป็นเจ้าหญิงชาวเยอรมัน-สกอตแลนด์ ผู้กลายเป็นทายาทโดยสันนิษฐานแห่งราชบัลลังก์อังกฤษ จากการที่นางเป็นพระราชนัดดา (หลานตา) ในพระเจ้าเจมส์ที่ 1 แห่งอังกฤษทำให้เธอมีสิทธิในราชบัลลังก์อังกฤษ
เจ้าหญิงโซฟีประสูติเมื่อ 14 ตุลาคม 1630 ที่กรุงเฮกในเนเธอร์แลนด์ เป็นพระธิดาองค์เล็กของฟรีดริชที่ 5 ผู้คัดเลือกแห่งฟัลทซ์ แห่งราชวงศ์วิทเทิลส์บัค กับเจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งสกอตแลนด์ โซฟีแห่งฮันโนเฟอร์มักจะรู้จักกันในชื่อ ดัชเชสโซฟี เพื่อบางครั้งป้องกันการสับสนกับเจ้าหญิงโซฟี โดโรเธีย แห่งเซลล์ ผู้เป็นลูกสะใภ้
การสืบราชสันตติวงศ์
[แก้]ในปี 1700 รัชทายาทลำดับสองในขณะนั้นคือเจ้าชายวิลเลียม ดยุกแห่งกลอสเตอร์ (โอรสในเจ้าหญิงแอนน์แห่งเดนมาร์ก รัชทายาทลำดับหนึ่ง) สิ้นพระชนม์ในวัยสิบเอ็ดปี ทำให้เกิดความไม่แน่ชัดเกี่ยวกับผู้เป็นรัชทายาทลำดับถัดจากเจ้าหญิงแอนน์ ขณะเดียวกัน รัฐสภาบริเตนใหญ่ไม่เห็นทางที่เป็นไปได้ว่าพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 หรือเจ้าหญิงแอนน์ จะสามารถมีทายาทสืบบัลลังก์บริเตนใหญ่
ในปี 1701 รัฐสภาได้ตราพระราชบัญญัติว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์เพื่อป้องกันมิให้ทายาทสายอื่นที่นับถือโรมันคาทอลิกอ้างสิทธิ์ในราชสมบัติ กฎหมายกำหนดไว้ว่าสิทธิในราชสมบัติถัดจากทายาทในพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 และทายาทในเจ้าหญิงแอนน์ จะตกเป็นของเจ้าหญิงโซฟีแห่งฮันโนเฟอร์และผู้สืบสันดานของพระองค์ ในฐานะที่ทรงเป็นหลานตาในพระเจ้าเจมส์ที่ 1 แห่งราชวงศ์สจวต และทรงนับถือนิกายโปรเตสแตนต์ ด้วยเหตุนี้ เจ้าหญิงโซฟีแห่งฮันโนเฟอร์จึงกลายเป็นรัชทายาทลำดับสองตามผลแห่งกฎหมาย
ในปี 1702 พระเจ้าวิลเลียมที่ 3 เสด็จสวรรคต ส่งผลให้เจ้าหญิงแอนน์ขึ้นสืบราชสมบัติเป็นพระนางเจ้าแอนน์แห่งบริเตนใหญ่ เจ้าหญิงโซฟีจึงเลื่อนขึ้นเป็นรัชทายาทลำดับหนึ่ง อย่างไรก็ตาม โซฟีสิ้นพระชนม์ในวันที่ 8 มิถุนายน 1714 ก่อนการสวรรคตของพระนางเจ้าแอนน์เพียง 23 วัน ตำแหน่งรัชทายาทลำดับหนึ่งจึงตกเป็นของโอรสองค์โตของเจ้าหญิงโซฟี คือเกออร์ค ลูทวิช แห่งเบราชไวน์-ลือเนอบวร์ค ซึ่งขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าจอร์จที่ 1 แห่งบริเตนใหญ่ ถือเป็นกษัตริย์อังกฤษองค์แรกที่เป็นชาวเยอรมันโดยกำเนิด
พระบุตร
[แก้]เจ้าหญิงโซฟีสมรสกับแอ็นสท์ เอากุสท์ แห่งเบราน์ชไวค์-คาเลินแบร์ค เมื่อปี 1658 โซฟีเคยตั้งครรภ์จำนวนเก้าครรภ์ แต่ครรภ์ที่สามและที่ห้าเป็นการคลอดแล้วตาย พระบุตรที่รอดชีวิตจึงมีด้วยกันเจ็ดองค์ ได้แก่:
- เกออร์ค เอากุสท์ (1660–1727) กษัตริย์แห่งบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์
- ฟรีดริช เอากุสท์ (1661–1691)
- มัคซีมีลีอาน วิลเฮล์ม (1666 1726)
- โซฟี ชาร์ล็อทเทอ (1668–1705) สมรสกับพระเจ้าฟรีดริชที่ 1 แห่งปรัสเซีย
- คาร์ล ฟิลลิพ (1669–1690)
- คริสทีอัน ไฮน์ริช (1671–1703)
- แอนสท์ เอากุสท์ (1674–1728) ดยุกแห่งยอร์กและออลบานี
อ้างอิง
[แก้]| ก่อนหน้า | โซฟีแห่งฮันโนเฟอร์ | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| แอนน์แห่งเดนมาร์ค | 
|
รัชทายาทลำดับหนึ่งแห่งบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ (1702–1714) |
|
เกออร์ค เอากุสท์ |
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |