วัดสระศรี
 | |
  ที่ตั้งของวัดสระศรีในจังหวัดสุโขทัย  วัดสระศรี (ประเทศไทย) | |
| ที่ตั้ง | ตำบลเมืองเก่า อำเภอเมืองสุโขทัย จังหวัดสุโขทัย |
|---|---|
| ประเภท | วัด |
| ส่วนหนึ่งของ | อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย |
| ความเป็นมา | |
| สร้าง | ไม่ปรากฏ |
| ละทิ้ง | ไม่ปรากฏ |
| สมัย | สุโขทัย |
| หมายเหตุเกี่ยวกับสถานที่ | |
| ขุดค้น | พ.ศ. 2496 |
| ผู้ขุดค้น | กรมศิลปากร |
| สภาพ | ซากปรักหักพัง |
| ผู้บริหารจัดการ | กรมศิลปากร |
| การเปิดให้เข้าชม | ทุกวัน 06.00-21.00 น. |
| สถาปัตยกรรม | |
| รูปแบบสถาปัตยกรรม | สุโขทัย |
| เกณฑ์ | วัฒนธรรม: (i), (iii) |
| ขึ้นเมื่อ | 1991 |
| เป็นส่วนหนึ่งของ | เมืองประวัติศาสตร์สุโขทัยและเมืองบริวาร |
| เลขอ้างอิง | 574 |
| ชื่อที่ขึ้นทะเบียน | วัดสระศรี (กระพังโพยศรี) |
| ขึ้นเมื่อ | 8 มีนาคม พ.ศ. 2478 |
| เป็นส่วนหนึ่งของ | อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย |
| เลขอ้างอิง | 0004043 |
วัดสระศรี เป็นวัดที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของวัดมหาธาตุ และเป็นโบราณสถานสำคัญตั้งอยู่บนเกาะกลางน้ำขนาดใหญ่ ชื่อว่า ตระพังตระกวน ในเขตอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย[1]
ประวัติ[แก้]
วัดสระศรีไม่ปรากฏชื่อวัดสระศรีในหลักฐานด้านเอกสารและศิลาจารึก ได้รับการประกาศขึ้นทะเบียนโบราณสถานในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 52 ตอนที่ 75 วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2498 ต่อมามีการขุดแต่งและบูรณะเมื่อ พ.ศ. 2496–2498 บูรณะต่อมาเมื่อ พ.ศ. 2508 และบูรณะต่อมาเมื่อ พ.ศ. 2525
โบราณสถาน[แก้]
กลุ่มโบราณสถานประกอบด้วย เจดีย์ประธานทรงกลมแบบลังกาขนาดใหญ่ รูปทรงสมบูรณ์ถึงยอดมีฐานชั้นล่างรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ยกพื้นสูงเป็นฐานทักษิณและมีระเบียงคดอยู่โดยรอบฐานซึ่งเชื่อว่าเคยมีแถวพระพุทธรูปประดิษฐานอยู่[2] ฐานกว้างยาวด้านละ 17.20 เมตร ก่อด้วยอิฐ
ฐานวิหาร อยู่ด้านหน้าหรือตะวันออกของเจดีย์ประธาน มีพระพุทธรูปปูนปั้นประดิษฐานที่ฐานชุกชี วิหารกว้าง 16 เมตร ยาว 31 เมตร เจดีย์ขนาดเล็กแบบศรีวิชัยผสมลังกา มีซุ้มพระพุทธรูปอยู่ทั้ง 4 ทิศ สภาพสมบูรณ์ ก่อด้วยอิฐ ฐานกว้างด้านละ 4 เมตร ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของเจดีย์ประธาน มีฐานเจดีย์รายขนาดเล็ก 5 องค์
ฐานโบสถ์ ตั้งอยู่บนเกาะขนาดเล็กกลางน้ำ ด้านทิศตะวันออกของเกาะที่ตั้งกลุ่มโบราณสถานใหญ่ โดยมีสะพานไม้ข้ามต่อถึงกันได้ โบสถ์มีขนาดกว้างยาวด้านละ 10 เมตร มีเสมาหินปักโดยรอบ ที่อุโบสถตั้งอยู่กลางน้ำเพราะเป็นความเชื่อถือแบบพระพุทธศาสนาที่ใช้น้ำในความหมายของความบริสุทธิ์ของขอบเขตที่กันไว้เป็นเขตสำหรับให้พระสงฆ์ทำสังฆกรรม เรียกว่า นทีสีมา ซึ่งเป็นคตินิยมหนึ่งของลังกา ลักษณะอาคารน่าจะเป็นอาคารโถง[3] และสระน้ำขนาดใหญ่หรือที่เรียกว่า ตระพังตระกวน เป็นสระน้ำขนาดพื้นที่ประมาณ 70 ไร่เศษ[4]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "วัดสระศรี (อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย)". การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.).
- ↑ สันติ เล็กสุขุม. โบราณสถานกับรูปแบบสันนิษฐาน มรดกโลก สุโขทัย ศรีสัชนาลัย กำแพงเพชร. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง, 2551.
- ↑ "วัดสระศรี". ฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย.
- ↑ "โบราณสถานในเขตกำแพงเมืองชั้นใน". อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย.
| ในกำแพงเมือง |  | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| นอกกำแพงเมือง |
| ||||||||
| สถานที่อื่น ๆ | |||||||||