รถไฟใต้ดินวอชิงตัน สายสีส้ม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
Orange Line
ข้อมูลทั่วไป
ที่ตั้งกรุงวอชิงตัน ดี.ซี.
ปลายทาง
จำนวนสถานี26
การดำเนินงาน
รูปแบบรถไฟใต้ดิน
ระบบรถไฟใต้ดินวอชิงตัน
ผู้ดำเนินงานองค์การขนส่งมวลชนวอชิงตัน
ประวัติ
เปิดเมื่อNovember 20, 1978; 45 ปีก่อน (November 20, 1978)
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง26.4 mi (42.5 km)
ลักษณะทางวิ่งระดับดิน, ใต้ดิน, ยกระดับ
รางกว้าง4 ft 8 12 in (1,435 mm) สแตนดาร์ดเกจ
ระบบจ่ายไฟรางที่สาม

รถไฟใต้ดินวอชิงตัน สายสีส้ม เป็นเส้นทางรถไฟฟ้าในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. วิ่งจาก สถานีเวียนนา ไปยังสถานี สถานีนิวคาโรลตัน โดยครึ่งหนึ่งของเส้นทาง เชื่อมต่อกับ เปิดให้บริการวันที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1978 มีรถไฟฟ้า 30 ขบวน (8 คันต่อขบวน 9 ขบวน และ 6 คันต่อขบวน 21 ขบวน รวมทั้งหมด 198 คัน)[1]

รายชื่อสถานี[แก้]

สถานี รหัส เปิดให้บริการ เชื่อมต่อ หมายเหตุ ภาพ
สถานีเวียนนา K08 1986 สถานีปลายทาง
สถานีดุนน์ลอริง K07 1986
สถานีเวสต์ฟอลเชิร์ช K06 1986
สถานีเอสต์ฟอลเชิร์ช K05 1986 * *เส้นทางในอนาคต
สถานีบอลสโตน–เอ็มยู K04 1979 *
สถานีเวอร์จิเนียสแควร์–จีเอ็มยู K03 1979 *
สถานีคลาเรนดอน K02 1979 *
สถานีคอร์ทเฮาส์ K01 1979 *
สถานีโรสลีน C05 1977 *
สถานีฟอกกี้บอตทอม-จีดับบิวยู C04 1977 *
สถานีฟาร์รากุตเวสต์ C03 1977 *
สถานีแม็คเพอร์ซันสแควร์ C02 1977 *
สถานีเมโทรเซ็นเตอร์ C01 1977 *
สถานีเฟเดรัลไทรแอนเกิล D01 1977 *
สถานีสมิทโซเนียน D02 1977 *
สถานีลีเอ็นแฟนต์พลาซา D03 1977 *
สถานีเฟเดรัลเซ็นเตอร์เซาท์เวสต์ D04 1977 *
สถานีแคปปิตัลเซาท์ D05 1977 *
สถานีเอสเทิร์นมาร์เก็ต D06 1977 *
สถานีโปโตแม็คอีฟนู D07 1977 *
สถานีสเตเดียม-อาร์มอรี D08 1977 *
สถานีมินเนโซตาอีฟนู D09 1978
สถานีดีนวูด D10 1978
สถานีเชเวอร์ลี D11 1978
สถานีลันโดเวอร์ D12 1978
สถานีนิวคาโรลตัน D13 1978 สถานีปลายทาง

อ้างอิง[แก้]

  1. "Approved Fiscal 2009 Annual Budget" (PDF). Washington Metropolitan Area Transit Authority. 2009. p. 80. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-07-29. สืบค้นเมื่อ 2013-10-24.

บรรณานุกรม[แก้]

  • Schrag, Zachary (2006). The Great Society Subway: A History of the Washington Metro. Baltimore, MD: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8246-X.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]