ปาพจน์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ปาพจน์ แปลว่า คำเป็นประธาน หมายถึงคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าที่เป็นหลักใหญ่คือพระธรรมวินัยซึ่งถือว่าเป็นศาสดาแทนองค์พระพุทธเจ้า

ประเภท[แก้]

แบ่งออกเป็นสองประเภท คือ

  1. ธรรม ได้แก่คำสั่งสอนที่เนื่องด้วยการปฏิบัติ เป็นหลักที่ควรรู้และปฏิบัติ เป็นวิถีชีวิตและแนวทางอบรมความประพฤติและอัธยาศัยให้ละเอียดประณีต งดงาม และสูงขึ้นตามลำดับจนสามารถกำจัดกิเลสได้หมดสิ้น ซึ่งได้แก่คำสั่งสอนที่รวมอยู่ในพระสุตตันตปิฎกและพระอภิธรรมปิฎก
  2. วินัย ได้แก้คำสั่งสอนที่เนื่องด้วยข้อบัญญ้ติ เป็นข้อห้าม วางไว้เป็นหลักปฏิบัติเพื่อให้เกิดความสงบเรียบร้อยดีงามในหมู่คณะ เป็นเครื่องมือบริหารหมู่คณะ ซึ่งได้แก่คำสั่งสอนที่รวมอยู่ในพระวินัยปิฎก

อ้างอิง[แก้]