ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาวะหัวใจวาย"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
BotKung (คุย | ส่วนร่วม)
บอต
การแก้ไข 434,714 ครั้ง
ล เก็บกวาดบทความด้วยบอต
Roonie.02 (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 2,628 ครั้ง
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 13: บรรทัด 13:
| MeshID = D006333
| MeshID = D006333
}}
}}
'''ภาวะหัวใจวาย''' หรือ '''ภาวะหัวใจล้มเหลว''' ({{lang-en|Heart Failure (HF)}}) มักใช้หมายถึงหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง ({{lang-en|chronic heart failure (CHF)}}) เป็นภาวะที่หัวใจไม่สามารถสูบฉีดที่เพียงพอในการรักษาระดับการไหลเวียนของ[[เลือด]]เพื่อตอบสนองความต้องการของร่างกาย<ref>{{DorlandsDict|four/000047501|heart failure}}</ref><ref>{{cite web |title=Heart failure |date=23 December 2009 |work=Health Information |id=DS00061 |publisher=Mayo Clinic |url=http://www.mayoclinic.com/health/heart-failure/DS00061}}</ref><ref>{{cite web |title=Definition of Heart failure |date=27 April 2011 |work=Medical Dictionary |publisher=MedicineNet |url=http://www.medterms.com/script/main/art.asp?articlekey=3672}}</ref>. คำว่า '''โรคหัวใจเลือดคั่ง''' ({{lang-en|Congestive heart failure (CHF) หรือ congestive cardiac failure (CCF)}}) มักจะใช้สลับกันได้กับหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง (CHF)<ref>{{cite web|title=Living Well With Chronic Heart Failure|url=http://www.heartfoundation.org.au/SiteCollectionDocuments/Living-well-with-chronic-heart-failure.pdf|work=Heart Foundation|accessdate=25 May 2014|page=18}}</ref>. อาการโดยทั่วไปได้แก่การหายใจถี่, ความเมื่อยล้ามากเกินไป, และขาบวม.<ref name=NICEChp1/>. การหายใจถี่มักจะแย่ลงถ้าออกกำลังกาย, เมื่อนอนลงและในเวลากลางคืนขณะนอนหลับ<ref name=NICEChp1>{{cite journal|title=Chronic Heart Failure: National Clinical Guideline for Diagnosis and Management in Primary and Secondary Care: Partial Update|journal=National Clinical Guideline Centre|date=Aug 2010|pages=19–24|pmid=22741186}}</ref>. มักจะมีข้อจำกัดในปริมาณการออกกำลังกายที่คนธรรมดาสามารถทำได้, แม้ว่าจะได้รับการรักษาเป็นอย่างดีก็ตาม<ref name=McD2011/>.
'''ภาวะหัวใจวาย''' หรือ '''ภาวะหัวใจล้มเหลว''' ({{lang-en|Heart Failure (HF)}}) มักหมายถึงหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง ({{lang-en|chronic heart failure (CHF)}}) เป็นภาวะที่หัวใจไม่สามารถสูบฉีดที่เพียงพอในการรักษาระดับการไหลเวียนของ[[เลือด]]เพื่อตอบสนองความต้องการของร่างกาย<ref>{{DorlandsDict|four/000047501|heart failure}}</ref><ref>{{cite web |title=Heart failure |date=23 December 2009 |work=Health Information |id=DS00061 |publisher=Mayo Clinic |url=http://www.mayoclinic.com/health/heart-failure/DS00061}}</ref><ref>{{cite web |title=Definition of Heart failure |date=27 April 2011 |work=Medical Dictionary |publisher=MedicineNet |url=http://www.medterms.com/script/main/art.asp?articlekey=3672}}</ref>. คำว่า '''โรคหัวใจเลือดคั่ง''' ({{lang-en|Congestive heart failure (CHF) หรือ congestive cardiac failure (CCF)}}) มักจะใช้สลับกันได้กับหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง (CHF)<ref>{{cite web|title=Living Well With Chronic Heart Failure|url=http://www.heartfoundation.org.au/SiteCollectionDocuments/Living-well-with-chronic-heart-failure.pdf|work=Heart Foundation|accessdate=25 May 2014|page=18}}</ref>. อาการโดยทั่วไปได้แก่การหายใจถี่, ความเมื่อยล้ามากเกินไป, และขาบวม.<ref name=NICEChp1/>. การหายใจถี่มักจะแย่ลงถ้าออกกำลังกาย, เมื่อนอนลงและในเวลากลางคืนขณะนอนหลับ<ref name=NICEChp1>{{cite journal|title=Chronic Heart Failure: National Clinical Guideline for Diagnosis and Management in Primary and Secondary Care: Partial Update|journal=National Clinical Guideline Centre|date=Aug 2010|pages=19–24|pmid=22741186}}</ref>. มักจะมีข้อจำกัดในปริมาณการออกกำลังกายที่คนธรรมดาสามารถทำได้, แม้ว่าจะได้รับการรักษาเป็นอย่างดีก็ตาม<ref name=McD2011/>.


สาเหตุที่พบบ่อยของโรคหัวใจล้มเหลวประกอบด้วยโรคหลอดเลือดหัวใจรวมทั้งกล้ามเนื้อหัวใจตาย (หัวใจวาย) ก่อนหน้านี้, ความดันโลหิตสูง, หัวใจเต้นผิดปกติหรือการสั่นของหัวใจห้องบน, โรคลิ้นหัวใจรั่ว, และโรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด<ref name=NICEChp1/><ref name="Lancet2005">{{cite journal |author=McMurray JJ, Pfeffer MA |title=Heart failure |journal=Lancet |volume=365 |issue=9474 |pages=1877–89 |year=2005 |pmid=15924986 |doi=10.1016/S0140-6736(05)66621-4 }}</ref>. โรคเหล่านี้ทำให้หัวใจล้มเหลวโดยการเปลี่ยนโครงสร้างหรือการทำงานของหัวใจอย่างใดอย่างหนึ่ง<ref name=NICEChp1/>. มีสองประเภทหลักของโรคหัวใจล้มเหลว ได้แก่ "หัวใจล้มเหลวเนื่องจากความผิดปกติทางด้านซ้ายของหัวใจ" และ "หัวใจล้มเหลวที่มีชิ้นส่วนที่ฉีดออกปกติ" ขึ้นอยู่กับว่าความสามารถของหัวใจห้องล่างซ้ายในการหดตัวจะได้รับผลกระทบหรือไม่, หรือความสามารถในการพักผ่อนของหัวใจ<ref name=NICEChp1/>. ความรุนแรงของโรคมักจะถูกจัดอันดับโดยปริมาณของความสามารถในการออกกำลังกายจะลดลงมากแค่ไหน<ref name=NICEChp4/>. โรคหัวใจล้มเหลวไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับโรคกล้ามเนื้อหัวใจตาย (ที่หมายความว่ามีบางส่วนของกล้ามเนื้อหัวใจที่ตาย) หรือหัวใจหยุดเต้น (ที่หมายความว่าเลือดหยุดไหลเวียนโดยสิ้นเชิง)<ref>{{cite book|title=Willard & Spackman's occupational therapy.|date=2014|publisher=Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins|location=Philadelphia|isbn=9781451110807|page=1124|url=http://books.google.it/books?id=zLh3h6v5O_0C&pg=PA1124|edition=12th ed.}}</ref><ref>{{cite book|title=The Cardiac Care Unit Survival Guide|date=2012|publisher=Lippincott Williams & Wilkins|isbn=9781451177466|page=98|url=http://books.google.it/books?id=ZvkUJZCoi2EC&pg=PA98|author=Eyal Herzog}}</ref>. โรคอื่นๆที่อาจมีอาการคล้ายกับหัวใจล้มเหลวรวมถึง:.. โรคอ้วน, โรคไต, โรคตับ, โรคโลหิตจาง, และโรคต่อมไทรอยด์ท่ามกลางโรคอื่นๆ<ref name=NICEChp4>{{cite journal|title=Chronic Heart Failure: National Clinical Guideline for Diagnosis and Management in Primary and Secondary Care: Partial Update|journal=National Clinical Guideline Centre|date=Aug 2010|pages=38–70|pmid=22741186}}</ref>.
สาเหตุที่พบบ่อยของโรคหัวใจล้มเหลวประกอบด้วยโรคหลอดเลือดหัวใจ ({{lang-en|coronary artery disease}}) รวมทั้งกล้ามเนื้อหัวใจตาย ({{lang-en|myocardial infarction}}) (หัวใจวาย) ก่อนหน้านี้, ความดันโลหิตสูง ({{lang-en|hypertension}}), หัวใจเต้นผิดปกติหรือการสั่นของหัวใจห้องบน ({{lang-en|atrial fibrillation}}), โรคลิ้นหัวใจรั่ว ({{lang-en|valvular heart disease}}), และโรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด ({{lang-en|cardiomyopathy}})<ref name=NICEChp1/><ref name="Lancet2005">{{cite journal |author=McMurray JJ, Pfeffer MA |title=Heart failure |journal=Lancet |volume=365 |issue=9474 |pages=1877–89 |year=2005 |pmid=15924986 |doi=10.1016/S0140-6736(05)66621-4 }}</ref>. โรคเหล่านี้ทำให้หัวใจล้มเหลวโดยการเปลี่ยนโครงสร้างหรือการเปลี่ยนการทำงานของหัวใจอย่างใดอย่างหนึ่ง<ref name=NICEChp1/>. โรคหัวใจล้มเหลวแยกเป็นสองประเภทหลักได้แก่ "หัวใจล้มเหลวเนื่องจากความผิดปกติทางด้านซ้ายของหัวใจ" และ "หัวใจล้มเหลวที่มี'ชิ้นส่วนที่ฉีดออก' ({{lang-en|ejection fraction}})ปกติ" ขึ้นอยู่กับว่าความสามารถของหัวใจห้องล่างซ้ายในการหดตัวจะได้รับผลกระทบหรือไม่, หรือขึ้นอยู่กับความสามารถในการพักผ่อนของหัวใจ<ref name=NICEChp1/>. ความรุนแรงของโรคมักจะถูกจัดอันดับโดยปริมาณของความสามารถในการออกกำลังกายจะลดลงมากแค่ไหน<ref name=NICEChp4/>. โรคหัวใจล้มเหลวไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับโรคกล้ามเนื้อหัวใจตาย (ที่หมายความว่ามีบางส่วนของกล้ามเนื้อหัวใจที่ตาย) หรือหัวใจหยุดเต้น ({{lang-en|cardiac arrest}}) (ที่หมายความว่าเลือดหยุดไหลเวียนโดยสิ้นเชิง)<ref>{{cite book|title=Willard & Spackman's occupational therapy.|date=2014|publisher=Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins|location=Philadelphia|isbn=9781451110807|page=1124|url=http://books.google.it/books?id=zLh3h6v5O_0C&pg=PA1124|edition=12th ed.}}</ref><ref>{{cite book|title=The Cardiac Care Unit Survival Guide|date=2012|publisher=Lippincott Williams & Wilkins|isbn=9781451177466|page=98|url=http://books.google.it/books?id=ZvkUJZCoi2EC&pg=PA98|author=Eyal Herzog}}</ref>. โรคอื่นๆที่อาจมีอาการคล้ายกับหัวใจล้มเหลวรวมถึง:.. โรคอ้วน, โรคไต, โรคตับ, โรคโลหิตจาง, และโรคต่อมไทรอยด์ท่ามกลางโรคอื่นๆ<ref name=NICEChp4>{{cite journal|title=Chronic Heart Failure: National Clinical Guideline for Diagnosis and Management in Primary and Secondary Care: Partial Update|journal=National Clinical Guideline Centre|date=Aug 2010|pages=38–70|pmid=22741186}}</ref>.


สภาพได้รับการวินิจฉัยขึ้นอยู่กับประวัติของอาการและการตรวจร่างกายมีการยืนยันโดย echocardiography. [11] การทดสอบเลือด Electrocardiography และถ่ายภาพรังสีทรวงอกอาจจะเป็นประโยชน์ในการตรวจสอบสาเหตุพื้นฐาน. [11] การรักษาขึ้นอยู่กับความรุนแรงและสาเหตุ ของโรคได้. [11] ในผู้ที่มีโรคเรื้อรังอยู่แล้วในสถานการณ์ที่มีความเสถียรในการรักษาโดยทั่วไปประกอบด้วยมาตรการการดำเนินชีวิตเช่นการสูบบุหรี่หยุด [12] การออกกำลังกาย [13] และการเปลี่ยนแปลงอาหารรวมทั้งยา. [12] ในผู้ที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวเนื่องจากความผิดปกติของหัวใจห้องล่างซ้าย angiotensin แปลงสารยับยั้งเอนไซม์และเบต้าอัพมี. แนะนำ [11] สำหรับผู้ที่มีโรครุนแรงคู่อริ aldosterone, ป้องกัน angiotension รับหรือ hydralazine ที่มีไนเตรตอาจจะถูกใช้. [11] ถ้า มีส่วนออกปกติปัญหาสุขภาพที่เกี่ยวข้องควรได้รับการปฏิบัติ. [11] Diuretics มีประโยชน์ในการป้องกันการเก็บน้ำและแนะนำจึง. [12] บางครั้งขึ้นอยู่กับสาเหตุที่ฝังอุปกรณ์เช่นเครื่องกระตุ้นการเต้นของหัวใจหรือกระตุ้นหัวใจฝังอาจ เป็นประโยชน์. [11] กระเป๋าหน้าท้องช่วยอุปกรณ์หรือบางครั้งปลูกถ่ายหัวใจอาจจะแนะนำในผู้ที่มีโรครุนแรงแม้จะมีมาตรการอื่น ๆ เลย. [12]
เงื่อนไขได้รับการวินิจฉัยขึ้นอยู่กับประวัติของอาการและการตรวจร่างกายที่มีการยืนยันโดยการบันทึกภาพหัวใจด้วยคลื่นเสียงความถี่สูง ({{lang-en|echocardiography}})<ref name=NICEChp3/>. การทดสอบเลือด, การบันทึกคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ({{lang-en|Electrocardiography}}) และถ่ายภาพรังสีทรวงอก ({{lang-en|chest radiography}}) อาจเป็นประโยชน์ในการตรวจสอบสาเหตุพื้นฐาน<ref name=NICEChp3/>. การรักษาขึ้นอยู่กับความรุนแรงและสาเหตุของโรค<ref name=NICEChp3/>. ในผู้ที่มีโรคเรื้อรังอยู่แล้วในสถานการณ์ที่เสถียร, การรักษาทั่วไปประกอบด้วยมาตรการการดำเนินชีวิตเช่นการหยุดสูบบุหรี่<ref name=NICEChp5/>, การออกกำลังกาย<ref name=Taylor2014>{{cite journal|last=Taylor|first=RS|author2=Sagar, VA |author3=Davies, EJ |author4=Briscoe, S |author5=Coats, AJ |author6=Dalal, H |author7=Lough, F |author8=Rees, K |author9= Singh, S |displayauthors=9 |title=Exercise-based rehabilitation for heart failure.|journal=The Cochrane database of systematic reviews|date=Apr 27, 2014|volume=4|pages=CD003331|pmid=24771460 |doi=10.1002/14651858.CD003331.pub4}}</ref>, และการเปลี่ยนแปลงอาหารรวมทั้งยา<ref name=NICEChp5>{{cite journal|title=Chronic Heart Failure: National Clinical Guideline for Diagnosis and Management in Primary and Secondary Care: Partial Update|journal=National Clinical Guideline Centre|date=Aug 2010|pages=71–153|pmid=22741186}}</ref>
. ในผู้ที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวเนื่องจากความผิดปกติของหัวใจห้องล่างซ้าย ({{lang-en|left ventricular dysfunction}}), แนะนำให้ใช้สารยับยั้งเอนไซม์แอนจิโอเท็นซิน-คอนเวิร์ตติง ({{lang-en|angiotensin converting enzyme inhibitor}}) และ beta blockers<ref name=NICEChp3>{{cite journal|title=Chronic Heart Failure: National Clinical Guideline for Diagnosis and Management in Primary and Secondary Care: Partial Update|journal=National Clinical Guideline Centre|date=Aug 2010|pages=34–47|pmid=22741186}}</ref>. สำหรับผู้ที่มีโรครุนแรง, อาจใช้สารต้านฤทธิ์แอลโดสตีโรน ({{lang-en|aldosterone antagonists}}), angiotension receptor blocker หรือ hydralazine ที่มีไนเตรต<ref name=NICEChp3/>. ถ้า ejection fraction เป็นปกติ, ปัญหาสุขภาพที่เกี่ยวข้องควรได้รับการรักษา<ref name=NICEChp3/>. ยาขับปัสสาวะมีประโยชน์ในการป้องกันการเก็บน้ำ จึงขอแนะนำ<ref name=NICEChp5/>. บางครั้ง, ขึ้นอยู่กับสาเหตุ, อุปกรณ์ที่ฝังเช่นเครื่องกระตุ้นการเต้นของหัวใจหรือเครื่องกระตุ้นหัวใจแบบฝังอาจเป็นประโยชน์<ref name=NICEChp3/>. อุปกรณ์ช่วยหัวใจห้องล่างหรือบางครั้งการปลูกถ่ายหัวใจอาจจะแนะนำในผู้ที่มีโรครุนแรงนอกเหนือจากมาตรการอื่นๆทั้งหมด<ref name=NICEChp5>{{cite journal|title=Chronic Heart Failure: National Clinical Guideline for Diagnosis and Management in Primary and Secondary Care: Partial Update|journal=National Clinical Guideline Centre|date=Aug 2010|pages=71–153|pmid=22741186}}</ref>.


หัวใจล้มเหลวเป็นภาวะที่พบโดยทั่วไปค่าใช้จ่ายและการเสียชีวิตที่อาจเกิดขึ้น. [7] ในประเทศที่พัฒนาแล้วประมาณ 2% ของผู้ใหญ่ที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวและในกลุ่มคนที่อายุ 65 กว่านี้เพิ่มขึ้นถึง 6-10%. [7] [14 ] ในปีหลังการวินิจฉัยความเสี่ยงของการเสียชีวิตอยู่ที่ประมาณ 35% หลังจากที่มันลดลงไปต่ำกว่า 10% ในแต่ละปี. [5] นี้จะคล้ายกับความเสี่ยงที่มีจำนวนของชนิดของโรคมะเร็งได้. [5] ในสหราชอาณาจักร โรคเป็นเหตุผลสำหรับ 5% ของการรับสมัครโรงพยาบาลฉุกเฉิน. [5] หัวใจล้มเหลวได้รับการรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยโบราณที่มีต้นกก Ebers แสดงความคิดเห็นในมันประมาณ 1550 คริสต์ศักราช. [6]
หัวใจล้มเหลวเป็นภาวะที่พบโดยทั่วไป, ค่าใช้จ่ายที่สูง, และมีโอกาศเสียชีวิต<ref name="Lancet2005"/>. ในประเทศที่พัฒนาแล้ว, ประมาณ 2% ของผู้ใหญ่มีภาวะหัวใจล้มเหลว, และอยู่ในกลุ่มคนที่อายุ 65 ตัวเลขนี้เพิ่มขึ้นถึง 6-10%<ref name="Lancet2005"/><ref name="pmid18799522">{{cite journal |author=Dickstein K, Cohen-Solal A, Filippatos G, et al. |title=ESC Guidelines for the diagnosis and treatment of acute and chronic heart failure 2008: the Task Force for the Diagnosis and Treatment of Acute and Chronic Heart Failure 2008 of the European Society of Cardiology. Developed in collaboration with the Heart Failure Association of the ESC (HFA) and endorsed by the European Society of Intensive Care Medicine (ESICM) |journal=Eur. Heart J. |volume=29 |issue=19 |pages=2388–442 |date=October 2008 |pmid=18799522 |doi=10.1093/eurheartj/ehn309 |url=http://eurheartj.oxfordjournals.org/cgi/pmidlookup?view=long&pmid=18799522}}</ref>. ในปีหลังจากการวินิจฉัย, ความเสี่ยงของการเสียชีวิตอยู่ที่ประมาณ 35% หลังจากนั้นมันลดลงไปต่ำกว่า 10% ในแต่ละปี<ref name=NICEChp1/>. เรื่องนี้จะคล้ายกับความเสี่ยงที่มีจำนวนเท่ากับของโรคมะเร็ง<ref name=NICEChp1/>. ในสหราชอาณาจักร โรคนี้เป็นเหตุผลของการเข้ารับการรักษาที่แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลถึง 5%<ref name=NICEChp1/>. หัวใจล้มเหลวได้รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยโบราณโดย Ebers papyrus ได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับมันประมาณปี ค.ศ. 1550<ref name=McD2011>{{cite book|last=McDonagh|first=Theresa A.|title=Oxford textbook of heart failure|date=2011|publisher=Oxford University Press|location=Oxford|isbn=9780199577729|page=3|url=http://books.google.it/books?id=r8wowXxC1voC&lpg=PP1}}</ref>.

{{TOC limit|3}}
== ดูเพิ่ม ==
== ดูเพิ่ม ==
* [[โรคหัวใจ]]
* [[โรคหัวใจ]]

รุ่นแก้ไขเมื่อ 10:52, 8 กันยายน 2557

ภาวะหัวใจวาย
(Heart failure)
สัญญาณและอาการหลักของภาวะหัวใจวาย
บัญชีจำแนกและลิงก์ไปภายนอก
ICD-10I50.0
ICD-9428.0
DiseasesDB16209
MedlinePlus000158
eMedicinemed/3552
MeSHD006333

ภาวะหัวใจวาย หรือ ภาวะหัวใจล้มเหลว (อังกฤษ: Heart Failure (HF)) มักหมายถึงหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง (อังกฤษ: chronic heart failure (CHF)) เป็นภาวะที่หัวใจไม่สามารถสูบฉีดที่เพียงพอในการรักษาระดับการไหลเวียนของเลือดเพื่อตอบสนองความต้องการของร่างกาย[1][2][3]. คำว่า โรคหัวใจเลือดคั่ง (อังกฤษ: Congestive heart failure (CHF) หรือ congestive cardiac failure (CCF)) มักจะใช้สลับกันได้กับหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง (CHF)[4]. อาการโดยทั่วไปได้แก่การหายใจถี่, ความเมื่อยล้ามากเกินไป, และขาบวม.[5]. การหายใจถี่มักจะแย่ลงถ้าออกกำลังกาย, เมื่อนอนลงและในเวลากลางคืนขณะนอนหลับ[5]. มักจะมีข้อจำกัดในปริมาณการออกกำลังกายที่คนธรรมดาสามารถทำได้, แม้ว่าจะได้รับการรักษาเป็นอย่างดีก็ตาม[6].

สาเหตุที่พบบ่อยของโรคหัวใจล้มเหลวประกอบด้วยโรคหลอดเลือดหัวใจ (อังกฤษ: coronary artery disease) รวมทั้งกล้ามเนื้อหัวใจตาย (อังกฤษ: myocardial infarction) (หัวใจวาย) ก่อนหน้านี้, ความดันโลหิตสูง (อังกฤษ: hypertension), หัวใจเต้นผิดปกติหรือการสั่นของหัวใจห้องบน (อังกฤษ: atrial fibrillation), โรคลิ้นหัวใจรั่ว (อังกฤษ: valvular heart disease), และโรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด (อังกฤษ: cardiomyopathy)[5][7]. โรคเหล่านี้ทำให้หัวใจล้มเหลวโดยการเปลี่ยนโครงสร้างหรือการเปลี่ยนการทำงานของหัวใจอย่างใดอย่างหนึ่ง[5]. โรคหัวใจล้มเหลวแยกเป็นสองประเภทหลักได้แก่ "หัวใจล้มเหลวเนื่องจากความผิดปกติทางด้านซ้ายของหัวใจ" และ "หัวใจล้มเหลวที่มี'ชิ้นส่วนที่ฉีดออก' (อังกฤษ: ejection fraction)ปกติ" ขึ้นอยู่กับว่าความสามารถของหัวใจห้องล่างซ้ายในการหดตัวจะได้รับผลกระทบหรือไม่, หรือขึ้นอยู่กับความสามารถในการพักผ่อนของหัวใจ[5]. ความรุนแรงของโรคมักจะถูกจัดอันดับโดยปริมาณของความสามารถในการออกกำลังกายจะลดลงมากแค่ไหน[8]. โรคหัวใจล้มเหลวไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับโรคกล้ามเนื้อหัวใจตาย (ที่หมายความว่ามีบางส่วนของกล้ามเนื้อหัวใจที่ตาย) หรือหัวใจหยุดเต้น (อังกฤษ: cardiac arrest) (ที่หมายความว่าเลือดหยุดไหลเวียนโดยสิ้นเชิง)[9][10]. โรคอื่นๆที่อาจมีอาการคล้ายกับหัวใจล้มเหลวรวมถึง:.. โรคอ้วน, โรคไต, โรคตับ, โรคโลหิตจาง, และโรคต่อมไทรอยด์ท่ามกลางโรคอื่นๆ[8].

เงื่อนไขได้รับการวินิจฉัยขึ้นอยู่กับประวัติของอาการและการตรวจร่างกายที่มีการยืนยันโดยการบันทึกภาพหัวใจด้วยคลื่นเสียงความถี่สูง (อังกฤษ: echocardiography)[11]. การทดสอบเลือด, การบันทึกคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (อังกฤษ: Electrocardiography) และถ่ายภาพรังสีทรวงอก (อังกฤษ: chest radiography) อาจเป็นประโยชน์ในการตรวจสอบสาเหตุพื้นฐาน[11]. การรักษาขึ้นอยู่กับความรุนแรงและสาเหตุของโรค[11]. ในผู้ที่มีโรคเรื้อรังอยู่แล้วในสถานการณ์ที่เสถียร, การรักษาทั่วไปประกอบด้วยมาตรการการดำเนินชีวิตเช่นการหยุดสูบบุหรี่[12], การออกกำลังกาย[13], และการเปลี่ยนแปลงอาหารรวมทั้งยา[12] . ในผู้ที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวเนื่องจากความผิดปกติของหัวใจห้องล่างซ้าย (อังกฤษ: left ventricular dysfunction), แนะนำให้ใช้สารยับยั้งเอนไซม์แอนจิโอเท็นซิน-คอนเวิร์ตติง (อังกฤษ: angiotensin converting enzyme inhibitor) และ beta blockers[11]. สำหรับผู้ที่มีโรครุนแรง, อาจใช้สารต้านฤทธิ์แอลโดสตีโรน (อังกฤษ: aldosterone antagonists), angiotension receptor blocker หรือ hydralazine ที่มีไนเตรต[11]. ถ้า ejection fraction เป็นปกติ, ปัญหาสุขภาพที่เกี่ยวข้องควรได้รับการรักษา[11]. ยาขับปัสสาวะมีประโยชน์ในการป้องกันการเก็บน้ำ จึงขอแนะนำ[12]. บางครั้ง, ขึ้นอยู่กับสาเหตุ, อุปกรณ์ที่ฝังเช่นเครื่องกระตุ้นการเต้นของหัวใจหรือเครื่องกระตุ้นหัวใจแบบฝังอาจเป็นประโยชน์[11]. อุปกรณ์ช่วยหัวใจห้องล่างหรือบางครั้งการปลูกถ่ายหัวใจอาจจะแนะนำในผู้ที่มีโรครุนแรงนอกเหนือจากมาตรการอื่นๆทั้งหมด[12].

หัวใจล้มเหลวเป็นภาวะที่พบโดยทั่วไป, ค่าใช้จ่ายที่สูง, และมีโอกาศเสียชีวิต[7]. ในประเทศที่พัฒนาแล้ว, ประมาณ 2% ของผู้ใหญ่มีภาวะหัวใจล้มเหลว, และอยู่ในกลุ่มคนที่อายุ 65 ตัวเลขนี้เพิ่มขึ้นถึง 6-10%[7][14]. ในปีหลังจากการวินิจฉัย, ความเสี่ยงของการเสียชีวิตอยู่ที่ประมาณ 35% หลังจากนั้นมันลดลงไปต่ำกว่า 10% ในแต่ละปี[5]. เรื่องนี้จะคล้ายกับความเสี่ยงที่มีจำนวนเท่ากับของโรคมะเร็ง[5]. ในสหราชอาณาจักร โรคนี้เป็นเหตุผลของการเข้ารับการรักษาที่แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลถึง 5%[5]. หัวใจล้มเหลวได้รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยโบราณโดย Ebers papyrus ได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับมันประมาณปี ค.ศ. 1550[6].

ดูเพิ่ม

Stub icon

บทความแพทยศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

แม่แบบ:Link GA

  1. ↑ heart failure ใน พจนานุกรมศัพท์การแพทย์ดอร์แลนด์
  2. ↑ "Heart failure". Health Information. Mayo Clinic. 23 December 2009. DS00061.
  3. ↑ "Definition of Heart failure". Medical Dictionary. MedicineNet. 27 April 2011.
  4. ↑ "Living Well With Chronic Heart Failure" (PDF). Heart Foundation. p. 18. สืบค้นเมื่อ 25 May 2014.
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 5.5 5.6 5.7 "Chronic Heart Failure: National Clinical Guideline for Diagnosis and Management in Primary and Secondary Care: Partial Update". National Clinical Guideline Centre: 19–24. Aug 2010. PMID 22741186.
  6. ↑ 6.0 6.1 McDonagh, Theresa A. (2011). Oxford textbook of heart failure. Oxford: Oxford University Press. p. 3. ISBN 9780199577729.
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 McMurray JJ, Pfeffer MA (2005). "Heart failure". Lancet. 365 (9474): 1877–89. doi:10.1016/S0140-6736(05)66621-4. PMID 15924986.
  8. ↑ 8.0 8.1 "Chronic Heart Failure: National Clinical Guideline for Diagnosis and Management in Primary and Secondary Care: Partial Update". National Clinical Guideline Centre: 38–70. Aug 2010. PMID 22741186.
  9. ↑ Willard & Spackman's occupational therapy (12th ed. ed.). Philadelphia: Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins. 2014. p. 1124. ISBN 9781451110807. {{cite book}}: |edition= has extra text (help)
  10. ↑ Eyal Herzog (2012). The Cardiac Care Unit Survival Guide. Lippincott Williams & Wilkins. p. 98. ISBN 9781451177466.
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 11.3 11.4 11.5 11.6 "Chronic Heart Failure: National Clinical Guideline for Diagnosis and Management in Primary and Secondary Care: Partial Update". National Clinical Guideline Centre: 34–47. Aug 2010. PMID 22741186.
  12. ↑ 12.0 12.1 12.2 12.3 "Chronic Heart Failure: National Clinical Guideline for Diagnosis and Management in Primary and Secondary Care: Partial Update". National Clinical Guideline Centre: 71–153. Aug 2010. PMID 22741186.
  13. ↑ Taylor, RS; Sagar, VA; Davies, EJ; Briscoe, S; Coats, AJ; Dalal, H; Lough, F; Rees, K; Singh, S (Apr 27, 2014). "Exercise-based rehabilitation for heart failure". The Cochrane database of systematic reviews. 4: CD003331. doi:10.1002/14651858.CD003331.pub4. PMID 24771460. {{cite journal}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |displayauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|display-authors=) (help)
  14. ↑ Dickstein K, Cohen-Solal A, Filippatos G; และคณะ (October 2008). "ESC Guidelines for the diagnosis and treatment of acute and chronic heart failure 2008: the Task Force for the Diagnosis and Treatment of Acute and Chronic Heart Failure 2008 of the European Society of Cardiology. Developed in collaboration with the Heart Failure Association of the ESC (HFA) and endorsed by the European Society of Intensive Care Medicine (ESICM)". Eur. Heart J. 29 (19): 2388–442. doi:10.1093/eurheartj/ehn309. PMID 18799522. {{cite journal}}: ใช้ et al. อย่างชัดเจน ใน |author= (help)CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ภาวะหัวใจวาย&oldid=5589471"