ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เอเซ็กชวล"

เอเซ็กชวล
	Manifestación WorldPride 2017 ที่กรุงมาดริด
นิยาม	การขาดการดึงดูดทางเพศกับผู้อื่น มีความต้องการทางเพศหรือความสนใจในกิจกรรมทางเพศต่ำหรือไม่มี
ย่อ	ace
หมวดหมู่ย่อย	เกรย์เอเซ็กชวล เดมิเซ็กชวล; ;
ธง
	ธงไพรด์ของเอเซ็กชวล
ชื่อธง	ธงไพรด์ของเอเซ็กชวล
ความหมาย	สีดำคือเอเซ็กชวล สีเทาคือเกรย์เอเซ็กชวล สีขาวคืออัลโลเซ็กชวล สีม่วงคือชุมชน

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ

← การแก้ไขก่อนหน้า การแก้ไขถัดไป →

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

เห็นภาพข้อความวิกิ

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 21:59, 18 มิถุนายน 2566

เอเซ็กชวลลิตี (อังกฤษ: asexuality) หรือ เอเซ็กชวล (อังกฤษ: asexual) เป็นการขาดการดึงดูดทางเพศกับผู้อื่น มีความสนใจหรือความต้องการ กิจกรรมทางเพศต่ำหรือไม่มี^[1]^[2]^[3] อาจถือว่าเป็นทั้งรสนิยมทางเพศหรือการขาดรสนิยมทางเพศ^[4]^[5]^[6] นอกจากนี้ยังมีการจัดหมวดหมู่ของเอเซ็กชวลที่กว้างขึ้น รวมไปถึงสเปกตรัมโดยกว้าง ๆ ของอัตลักษณ์ย่อยของเอเซ็กชวล^[7]

เอเซ็กชวลแตกต่างจากการงดเว้นกิจกรรมทางเพศและแตกต่างจากการอยู่เป็นโสด^[8]^[9] ซึ่งได้รับอิทธิพลโดยทั่วไปจากปัจจัยต่าง ๆ เช่น ตัวบุคคล สังคม และความเชื่อทางศาสนาของบุคคลนั้น ๆ^[10] รสนิยมทางเพศแตกต่างจากพฤติกรรมทางเพศ ที่เชื่อว่าเป็นสิ่งที่ "ถาวร"^[11] บุคคลที่เป็นเอเซ็กชวลบางคนมีกิจกรรมทางเพศ แม้ว่าจะขาดการดึงดูดทางเพศหรือความต้องการทางเพศด้วยเหตุผลหลายประการ เช่น ต้องการสร้างความสุขกับตนเองหรือคู่รัก หรือต้องการมีบุตร^[8]^[12]

การยอมรับเอเซ็กชวลในฐานะรสนิยมทางเพศและในขอบเขตของการศึกษาวิจัยทางวิทยาศาสตร์ยังเป็นเรื่องค่อนข้างใหม่^[2]^[12] เนื่องจากการวิจัยทั้งในมุมมองด้านสังคมวิทยาและจิตวิทยากำลังอยู่ในขั้นเริ่มพัฒนา^[12] ขณะที่นักวิจัยบางคนยืนยันว่าเอเซ็กชวลเป็นรสนิยมทางเพศ แต่ก็มีนักวิจัยคนอื่น ๆ ที่ไม่เห็นด้วย^[4]^[5] บุคคลที่เป็นเอเซ็กชวลอาจมีอยู่ร้อยละ 1 ของประชากร^[2]

ชุมชนเอเซ็กชวลหลายแห่งเริ่มเกิดขึ้นตั้งแต่อินเทอร์เน็ตและสื่อสังคมเริ่มแพร่หลายในช่วงกลางทศวรรษ 1990 ชุมชนที่มีจำนวนสมาชิกมากและเป็นที่รู้จักมากที่สุดคือเอเซ็กชวลวิซิบิลิตีแอนด์เอดูเคชันเน็ตเวิร์กซึ่งก่อตั้งในปี ค.ศ. 2544 โดยเดวิด เจย์^[4]^[13]

คำนิยาม อัตลักษณ์ และความสัมพันธ์

เนื่องจากมีความหลากหลายอย่างมีนัยสำคัญในหมู่ผู้ที่ระบุตนว่าเป็นเอเซ็กชวล คำว่า "เอเซ็กชวล" จึงสามารถครอบคลุมคำนิยามโดยกว้าง ๆ^[14] นักวิจัยโดยทั่วไปให้คำนิยามของ "เอเซ็กชวล" ว่าเป็นการขาดการดึงดูดทางเพศหรือขาดความสนใจในกิจกรรมทางเพศ^[4]^[12]^[15] แม้ว่ามีคำนิยามอื่น ๆ ที่แตกต่างกันออกไปจากนี้ คำว่า "เอเซ็กชวล" อาจใช้กล่าวถึงบุคคลที่มีพฤติกรรมทางเพศน้อยหรือไม่มีเลย หรือใช้กล่าวถึงเพิ่มเติมถึงการมีความต้องการทางเพศหรือการดึงดูดทางเพศต่ำหรือไม่มีโดยเฉพาะระหว่างคู่รักที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางเพศ^[12]^[16]

เอเซ็กชวลวิซิบิลิตีแอนด์เอดูเคชันเน็ตเวิร์ก (เอเว็น) ซึ่งเป็นฟอรัมออนไลน์ที่สร้างขึ้นสำหรับเป็นชุมชนออนไลน์ของเอเซ็กชวล ให้คำนิยามของ "เอเซ็กชวล" ว่า "ผู้ที่ไม่มีการประสบการณ์การดึงดูดทางเพศ" และยังเสริมว่าเอเซ็กชวล "โดยแก่นแท้" เป็น "เพียงคำทีผู้คนใช้เพื่อช่วยให้ค้นพบตัวเอง" และสนับสนุนให้ผู้คนใช้คำว่า เอเซ็กชวล เพื่อนิยามตนเอง "ตราบเท่าที่สมเหตุสมผลที่จะเรียกเช่นนั้น"^[17] เอเซ็กชวลมักเรียกโดยย่อว่า เอซ (ace) เป็นคำย่อจากการออกเสียงว่า เอเซ็กชวล^[18] และชุมชนของเอเซ็กชวลโดยรวมก็ถูกเรียกว่า ชุมชนเอซ (ace community)^[19]^[20]

ความสัมพันธ์

แม้ว่าเอเซ็กชวลไม่มีการดึงดูดทางเพศ แต่เอเซ็กชวลบางคนอาจมีความสัมพันธ์ในเชิงโรแมนติกที่บริสุทธิ์ ในขณะที่บางคนอาจไม่มี^[4]^[21] บางคนที่ระบุตนว่าเป็นเอเซ็กชวลกล่าวว่าตนมีประสบการณ์ดึงดูดทางเพศ แม้ว่าจะไม่มีความต้องการที่จะมีกิจกรรมทางเพศ เอเซ็กชวลบางคนก็ขาดความต้องการที่จะมีกิจรรรมทางกายที่ไม่ใช่ทางเพศเช่นการกอดหรือการจับมือ ในขณะที่เอเซ็กชวลคนอื่น ๆ ก็อาจจะเลือกที่จะทำกิจกรรมดังกล่าว^[8]^[9]^[12]^[14] คนที่เป็นเอเซ็กชวลอาจะแสวงหาความสัมพันธ์ที่ไม่มีความโรแมนติกและไม่มีกิจกรรมทางเพศ เรียกว่าเป็น "ความสัมพันธ์แบบเควียร์เพลโตนิก"^[18]

เอเซ็กชวลบางคนอาจจะมีกิจกรรมทางเพศเนื่องจากความอยากรู้อยากเห็น^[12] บางคนอาจจะสำเร็จความใคร่ด้วยตนเองในรูปการปลดปล่อยเดี่ยว ในขณะที่บางคนอาจจะรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องกระทำเช่นนั้น^[14]^[22]^[23] ความต้องการสำเร็จความใคร่ด้วยตนเองและกิจกรรมทางเพศอื่น ๆ มักถูกเรียกโดยเอเซ็กชวลว่าเป็น แรงขับดันทางเพศ (sex drive) ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่แยกต่างหากจากการดึงดูดทางเพศและการเป็นเอเซ็กชวล เอเซ็กชวลที่สำเร็จความใคร่ด้วยตนเองโดยทั่วไปถือว่าเป็นการปล่อยสารคัดหลั่งจากร่างกายมนุษย์ตามปกติ มากกว่าจะถือว่าเป็นสัญญาณของเรื่องเพศแอบแฝง และเอเซ็กชวลบางคนก็ไม่เห็นว่าเป็นเรื่องน่าพึงพอใจ^[12]^[24] ชายที่เป็นเอเซ็กชวลบางคนไม่สามารถทำให้เกิดการแข็งตัวขององคชาตและไม่สามารถสอดใส่ได้^[25] เอเซ็กชวลแต่ละคนยังมีมุมมองที่แตกต่างกันในเรื่องกิจกรรมทางเพศ บางคนอาจมีกิจกรรมทางเพศเพื่อประโยชน์ของคู่รัก ในขณะที่คนอื่นอาจจะไม่ชอบแนวคิดนี้อย่างมาก แม้ว่าเอเซ็กชวลโดยทั่วไปจะไม่ได้ต่อต้านเรื่องเพศโดยภาพรวมก็ตาม^[12]^[14]^[23]

หลายคนที่ระบุตนว่าเป็นเอเซ็กชวลก็อาจจะเลือกรับอัตลักษณ์อื่น ซึ่งมักรวมถึงอัตลักษณ์ทางสถานะเพศและรสนิยมทางโรแมนติกประเภทต่าง ๆ ด้วย^[26] เหล่านี้มักรวมเข้ากับอัตลักษณ์เอเซ็กชวลของบุคคล และเอเซ็กชวลอาจระบุตนว่าเป็นเฮเทโรเซ็กชวล เลสเบียน เกย์ หรือไบเซ็กชวลในแง่ความความโรแมนติกหรืออีกด้านหนึ่งของรสนิยมทางเพศหรืออัตลักษณ์ทางเพศนอกเหนือไปจากการระบุตนว่าเป็นเอเซ็กชวล^[21] ในแง่ที่เป็นโรแมนติกของรสนิยมทางเพศก็อาจระบุได้ด้วยอัตลักษณ์โรแมนติกที่หลากหลาย เช่น ไบโรแมนติก เฮเทโรโรแมนติก โฮโมโรแมนติก หรือแพนโรแมนติก และผู้ที่ไม่มีประสบการณ์การดึงดูดทางโรแมนติกอาจระบุตนด้วยคำว่าเอโรแมนติก^[14]^[21] การแยกจากกันระหว่างรสนิยมทางโรแมนติกและรสนิยมทางเพศนี้อธิบายได้โดยทั่วไปด้วยแบบจำลองการดึงดูดแบบแยกส่วน (split attraction model) ซึ่งระบุว่าความดึงดูดทางโรแมนติกและความดึงดูดทางเพศไม่ได้เชื่อมโยงกันอย่างเคร่งครัดสำหรับทุกผู้คน บุคคลผู้ที่เป็นทั้งเอโรแมนติกและเอเซ็กชวลบางครั้งจะรู้จักในคำเรียกว่า "เอโร-เอซ" ("aro-ace" หรือ "aroace")^[27]

เกรย์เอเซ็กชวล

คำว่า "เกรย์เอเซ็กชวล" หมายถึงสเปกตรัมระหว่างเอเซ็กชวลและที่ไม่ใช่เอเซ็กชวล (มักระบุว่าว่าเป็นอัลโลเซ็กชวล)^[28] บุคคลผู้ที่ระบุตนว่าเป็นเกรย์เอเซ็กชวลอาจมีประสบการณ์การดึงดูดทางเพศเป็นครั้งคราว หรือเพียงมีประสบการณ์ดึงดูดทางเพศในฐานะองค์ประกอบรองเมื่อมีความผูกพันทางอารมณ์ที่มั่นคงและแน่นแฟ้นกับคู่เป้าหมาย รู้จักในคำเรียกว่า เดมิเซ็กชวล^[14]^[29]

ชุมชน

ประวัติศาสตร์ของชุมชนเอเซ็กชวลยังไม่มีเอกสารในงานวิชาการในปัจจุบัน^[30] แม้ว่าเว็บไซต์ส่วนตัวหลายแห่งสำหรับผู้อยู่ใต้คำนิยามของเอเซ็กชวลในภายหลังจะปรากฏออนไลน์ในช่วงทศวรรษ 1990^[31] แต่นักวิชาการเชื่อว่าชุมชนของผู้ที่ระบุตัวเองว่าเป็นเอเซ็กชวลเริ่มต้นก่อตั้งในช่วงต้นศตวรรษที่ 21 โดยได้รับการส่งเสริมจากความนิยมของชุมชนออนไลน์^[32] ชุมชนขนาดเล็กที่มีออนไลน์ ได้แก่ "Leather Spinsters", "Nonolibidoism Society" และ "Haven for the Human Amoeba" จากเอกสารโดย Volkmar Sigusch^[31] ในปี พ.ศ. 2544 นักเคลื่อนไหวสิทธิเดวิด เจย์ก่อตั้งเอเซ็กชวลวิซิบิลิตีแอนด์เอดูเคชันเน็ตเวิร์ก (เอเว็น) โดยมีเป้าเหมายคือ "สร้างการยอมรับและการอภิปรายเกี่ยวกับเอเซ็กชวลในระดับสาธารณะ และส่งเสริมการเติบโตของสังคมเอเซ็กชวล"^[4]^[13]

สัญลักษณ์

ในปี พ.ศ. 2552 สมาชิกของเอเซ็กชวลวิซิบิลิตีแอนด์เอดูเคชันเน็ตเวิร์กเข้าร่วมในฐานะเอเซ็กชวลเป็นครั้งแรกในไพรด์พาเรดของอเมริกาที่ซานฟรานซิสโก^[33] ในปี พ.ศ. 2553 หลังการถกเถียงเป็นระยะเวลาหนึ่งเกี่ยวกับการมีอยู่ของธงไพรด์เพื่อแสดงออกถึงเอเซ็กชวลรวมถึงระบบในการสร้างสรรค์ธงดังกล่าว ในที่สุดก็มีการประกาศธงไพรด์ของเอเซ็กชวลอย่างเป็นทางการ แบบสุดท้ายเป็นแบบที่ได้รับความนิยมและได้รับการให้คะแนนเสียงมากที่สุดจากการลงคะแนนเสียงแบบเปิดออนไลน์^[34] สีของธงเป็นแถบแนวนอน 4 สีได้แก่สีดำ เทา ขาว และม่วง จากบนลงล่าง มีความหมายถึงเอเซ็กชวล เกรย์เอเซ็กชวล อัลโลเซ็กชวล และชุมชนตามลำดับ^[35]^[36]^[37] ตั้งแต่นั้นมาจึงใช้ธงนี้เป็นสัญลักษณ์แทนเอเซ็กชวลทั้งหมด^[34] สมาชิกบางคนของชุมชนเอเซ็กชวลเลือกที่จะสวมแหวนสีดำเพิ่มเติมที่นิ้วกลางของมือข้างขวา รู้จักกันในชื่อว่า "แหวนเอช" (ace ring) เพื่อใช้ระบุตัวตนว่าเป็นเอเซ็กชวล^[38] เอเซ็กชวลบางคนใช้ไพ่เอซเพื่อใช้ระบุรสนิยมทางโรแมนติกของตน เช่น เอซโพดำหมายถึงเอโรแมนติก และเอซโพแดงหมายถึงไม่ได้เป็นเอโรแมนติก^[18]

ศาสนา

จากการศึกษาพบว่าไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างศาสนาและเอเซ็กชวลอย่างนัยสำคัญทางสถิติ^[39] เนื่องจากการเป็นเอเซ็กชวลมีอยู่ทั้งในบุคคลที่นับถือศาสนาและบุคคลที่ไม่นับถือศาสนาด้วยจำนวนใกล้เคียงกัน^[39] การเป็นเอเซ็กชวลเป็นเรื่องที่ปกติมากในหมู่นักบวชที่ถือพรหมจรรย์ เนื่องจากผู้ที่ไม่เป็นเอเซ็กชวลมักถูกกีดกันโดยคำสาบานแห่งพรหมจรรย์^[40] จากการศึกษาของ Aicken และอื่น ๆ ผู้ตอบแบบสอบถามชาวมุสลิมตอบว่าตนไม่มีประสบการณ์การดึงดูดทางเพศรูปแบบใด ๆ ในสัดส่วนที่สูงกว่าเมื่อเทียบกับผู้ตอบแบบสอบถามชาวคริสต์ศาสนิกชน^[39]

เนื่องจากการใช้ว่า "เอเซ็กชวล" เพิ่งจะเกิดขึ้นในเวลาไม่นาน ศาสนาส่วนใหญ่จึงไม่มีจุดยืนชัดเจนในเรื่องนี้^[41]

ในพระวรสารนักบุญมัทธิว 19:11-12 พระเยซูตรัสว่า "ไม่ใช่ทุกคนจะรับคำสอนนี้ได้ ยกเว้นคนที่พระเจ้าประทานให้เท่านั้น เพราะคนที่เป็นขันทีตั้งแต่เกิดก็มี คนที่มนุษย์ทำให้เป็นขันทีก็มี คนที่ทำตัวเองให้เป็นขันทีเพราะเห็นแก่แผ่นดินสวรรค์ก็มี ใครรับได้ก็ให้รับเอาเถิด"^[42] อรรถกถาจารย์ของคัมภีร์ไบเบิลบางท่านตีความว่า "คนที่เป็นขันทีตั้งแต่เกิด" หมายความรวมถึงเอเซ็กชวลด้วย^[42]^[43] ในขณะที่ศาสนาคริสต์ไม่ได้กล่าวถึงเอเซ็กชวลโดยตรง แต่ก็ยังเคารพนับถือพรหมจรรย์ เปาโลอัครทูตถูกเขียนระบุว่าเป็นผู้ถือพรหมจรรย์ ก็ได้รับการระบุโดยผู้เขียนบางคนว่าเป็นเอเซ็กชวล^[44] เปาโลอัครทูตถูกเขียนถึงในพระธรรม 1 โครินธ์: 7:6–9 ว่า

ข้าพเจ้ากล่าวเช่นนี้เป็นการอนุญาต ไม่ใช่สั่ง ข้าพเจ้าต้องการให้ทุกคนเป็นเหมือนข้าพเจ้า แต่ว่าแต่ละคนก็ได้รับของประทานของตัวเองจากพระเจ้า คนหนึ่งได้รับอย่างนี้ และอีกคนหนึ่งได้รับอย่างนั้น ข้าพเจ้าขอกล่าวกับพวกที่ไม่แต่งงานและพวกแม่ม่ายว่า การที่พวกเขาจะอยู่เหมือนข้าพเจ้าก็ดีแล้ว แต่ถ้าควบคุมตัวไม่อยู่ ก็จงแต่งงานเสียเถิด เพราะว่าแต่งงานเสียก็ดีกว่ามีใจเร่าร้อนด้วยกามราคะ

ในสื่อ

การแสดงภาพเอเซ็กชวลในสื่อมีจำกัดและไม่ได้ค่อยมีการเปิดเผยหรือยืนยันโดยผู้สร้างหรือนักเขียน^[45] ในผลงานที่สร้างขึ้นก่อนต้นศตวรรษที่ 21 ตัวละครมักถูกสันนิษฐานโดยอัตโนมัติว่าเป็นเซ็กชวล (ผู้ที่มีการดึงดูดทางเพศ)^[46] และการมีอยู่ของเพศวิถีของตัวละครไม่เคยถูกตั้งคำถาม^[46] เซอร์อาร์เธอร์ โคนัน ดอยล์เสนอภาพเชอร์ล็อก โฮมส์ที่เป็นตัวละครของตนให้เป็นผู้ที่ในปัจจุบันจัดว่าเป็นเอเซ็กชวล^[40] ด้วยความตั้งใจจะบรรยายลักษณะนิสัยของตัวละครว่าสิ่งที่เป็นแรงผลักดันมีเพียงสติปัญญา และมีภูมิคุ้มกันต่อความปรารถนาทางเนื้อหนังมังสา^[40] จักเฮด โจนส์ ตัวละครของอาร์ชีคอมิกส์ก็มีแนวโน้มว่าจะถูกสร้างให้เป็นเอเซ็กชวลโดยผู้สร้างเพื่อให้เป็นขั้วตรงข้ามกับอาร์ชี แอนดรูว์ซึ่งเป็นเฮเทโรเซ็กชวล (ผู้ที่มีการดึงดูดทางเพศต่อเพศตรงข้าม) อย่างมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไปหลายปี การแสดงภาพได้เปลี่ยนแปลง มีการทำซ้ำและรีบูตหลายชุดของซีรีส์ที่บอกโดยนัยว่าจักเฮดอาจเป็นเกย์หรืออาจเป็นเฮเทโรเซ็กชวล^[40]^[47] ในปี พ.ศ. 2559 จักเฮดได้รับการยืนยันว่าเป็นเอเซ็กชวลในคอมิกของจักเฮดชุด นิวริเวอร์เดล^[47] ผู้เขียนบทของรายการโทรทัศน์ ริเวอร์เดลในปี พ.ศ. 2560 ซึ่งสร้างจากคอมิกของอาชี เลือกจะแสดงภาพของจักเฮดว่าเป็นเฮเทโรเซ็กชวล แม้ว่าจะได้รับการเรียกร้องจะแฟน ๆ รวมถึงโคล สเพราส์นักแสดงผู้รับบทจักเฮดให้คงความเป็นเอเซ็กชวลของจักเฮด และให้ชุมชนของเอเซ็กชวลร่วมแสดงตัวตนร่วมกับชุมชนเกย์และไบเซ็กชวล ซึ่งทั้งเกย์และไบเซ็กชวลมีการนำเสนอในรายการทั้งคู่^[48] การตัดสินใจนี้จุดชนวนให้การการสนทนาวิพากย์วิจารณ์เกี่ยวกับการลบเอเซ็กชวลในสื่อออกโดยเจตนารวมถึงผลที่ตามมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ชมอายุน้อย^[49]

อ้างอิง

↑ Robert L. Crooks; Karla Baur (2016). Our Sexuality. Cengage Learning. p. 300. ISBN 978-1305887428. สืบค้นเมื่อ January 4, 2017.
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Katherine M. Helm (2015). Hooking Up: The Psychology of Sex and Dating. ABC-CLIO. p. 32. ISBN 978-1610699518. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 22, 2020. สืบค้นเมื่อ January 4, 2017.
↑ Kelly, Gary F. (2004). "Chapter 12". Sexuality Today: The Human Perspective (7th ed.). McGraw-Hill. p. 401 (sidebar). ISBN 978-0-07-255835-7. Asexuality is a condition characterized by a low interest in sex.
↑ ^4.0 ^4.1 ^4.2 ^4.3 ^4.4 ^4.5 Marshall Cavendish, บ.ก. (2010). "Asexuality". Sex and Society. Vol. 2. Marshall Cavendish. pp. 82–83. ISBN 978-0-7614-7906-2. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 16, 2015. สืบค้นเมื่อ July 27, 2013.
↑ ^5.0 ^5.1 Bogaert, AF (April 2015). "Asexuality: What It Is and Why It Matters". The Journal of Sex Research. 52 (4): 362–379. doi:10.1080/00224499.2015.1015713. PMID 25897566. S2CID 23720993.
↑ Bella DePaulo (September 5, 2016). "Sexual Orientation, Not a Sexual Dysfunction".
↑ Scherrer, Kristin (2008). "Coming to an Asexual Identity: Negotiating Identity, Negotiating Desire". Sexualities. 11 (5): 621–641. doi:10.1177/1363460708094269. PMC 2893352. PMID 20593009.
↑ ^8.0 ^8.1 ^8.2 Margaret Jordan Halter; Elizabeth M. Varcarolis (2013). Varcarolis' Foundations of Psychiatric Mental Health Nursing. Elsevier Health Sciences. p. 382. ISBN 978-1-4557-5358-1. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ May 7, 2014.
↑ ^9.0 ^9.1 DePaulo, Bella (September 26, 2011). "ASEXUALS: Who Are They and Why Are They Important?". Psychology Today. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 1, 2015. สืบค้นเมื่อ December 13, 2011.
↑ The American Heritage Dictionary of the English Language (3d ed. 1992), entries for celibacy and thence abstinence.
↑ "Sexual orientation, homosexuality and bisexuality". American Psychological Association. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 8, 2013. สืบค้นเมื่อ March 30, 2013.
↑ ^12.0 ^12.1 ^12.2 ^12.3 ^12.4 ^12.5 ^12.6 ^12.7 ^12.8 Prause, Nicole; Cynthia A. Graham (2007). "Asexuality: Classification and Characterization" (PDF). Archives of Sexual Behavior. 36 (3): 341–356. doi:10.1007/s10508-006-9142-3. PMID 17345167. S2CID 12034925. สืบค้นเมื่อ April 4, 2022.
↑ ^13.0 ^13.1 Swash, Rosie (February 25, 2012). "Among the asexuals". The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 11, 2021. สืบค้นเมื่อ February 2, 2013.
↑ ^14.0 ^14.1 ^14.2 ^14.3 ^14.4 ^14.5 Karli June Cerankowski; Megan Milks (2014). Asexualities: Feminist and Queer Perspectives. Routledge. pp. 89–93. ISBN 978-1-134-69253-8. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 16, 2014. สืบค้นเมื่อ July 3, 2014.
↑ Bogaert, Anthony F. (2006). "Toward a conceptual understanding of asexuality". Review of General Psychology. 10 (3): 241–250. doi:10.1037/1089-2680.10.3.241. S2CID 143968129. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 14, 2012. สืบค้นเมื่อ August 31, 2007.
↑ Nancy L. Fischer; Steven Seidman (2016). Introducing the New Sexuality Studies. Routledge. p. 183. ISBN 978-1317449188. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ January 4, 2017.
↑ "Overview". The Asexual Visibility and Education Network. 2008. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 19, 2016. สืบค้นเมื่อ January 6, 2016.
↑ ^18.0 ^18.1 ^18.2 Decker, Julie S. (2015). The Invisible Orientation: An Introduction to Asexuality. Simon and Schuster. ISBN 9781510700642. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 12, 2021. สืบค้นเมื่อ 20 April 2019.แม่แบบ:Page number needed
↑ Meg Barker (2012). Rewriting the Rules: An Integrative Guide to Love, Sex and Relationships. Routledge. p. 69. ISBN 978-0415517621. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ February 8, 2016.
↑ Shira Tarrant (2015). Gender, Sex, and Politics: In the Streets and Between the Sheets in the 21st Century. Routledge. pp. 254–256. ISBN 978-1317814764. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 24, 2021. สืบค้นเมื่อ February 8, 2016.
↑ ^21.0 ^21.1 ^21.2 Christina Richards; Meg Barker (2013). Sexuality and Gender for Mental Health Professionals: A Practical Guide. SAGE. pp. 124–127. ISBN 978-1-4462-9313-3. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 28, 2014. สืบค้นเมื่อ July 3, 2014.
↑ Westphal, Sylvia Pagan. "Feature: Glad to be asexual". New Scientist. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 19, 2007. สืบค้นเมื่อ 11 November 2007.
↑ ^23.0 ^23.1 Bridgeman, Shelley (5 August 2007). "No sex please, we're asexual". The New Zealand Herald. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 3, 2018. สืบค้นเมื่อ September 16, 2011.
↑ Yule, Morag A.; Brotto, Lori A.; Gorzalka, Boris B. (2014). "Sexual fantasy and masturbation among asexual individuals". The Canadian Journal of Human Sexuality. 23 (2): 89–95. doi:10.3138/cjhs.2409. S2CID 4091448.
↑ Carrigan, Mark (August 2011). "There's More to Life Than Just Sex? Difference and Commonality Within the Asexual Community". Sexualities. 14 (4): 462–478. doi:10.1177/1363460711406462. S2CID 146445274.
↑ MacNeela, Pádraig; Murphy, Aisling (December 30, 2014). "Freedom, Invisibility, and Community: A Qualitative Study of Self-Identification with Asexuality". Archives of Sexual Behavior. 44 (3): 799–812. doi:10.1007/s10508-014-0458-0. ISSN 0004-0002. PMID 25548065. S2CID 23757013.
↑ Kliegman, Julie (2021-10-29). "What Does AroAce Mean? Not Everyone Who's Aromantic Is Asexual". Bustle (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-08-04.
↑ Chasin, CJ DeLuzio (2015). "Making Sense in and of the Asexual Community: Navigating Relationships and Identities in a Context of Resistance". Journal of Community & Applied Social Psychology. 25 (2): 167–180. doi:10.1002/casp.2203. ISSN 1099-1298.
↑ Adler, Melissa (2010). "Meeting the Needs of LGBTIQ Library Users and Their Librarians: A Study of User Satisfaction and LGBTIQ Collection Development in Academic Libraries". ใน Greenblatt, Ellen (บ.ก.). Serving LGBTIQ Library and Archives Users. North Carolina: McFarland & Company. ISBN 978-0-7864-4894-4.
↑ Carrigan, Mark; Gupta, Kristina; Morrison, Todd G. (2015). Asexuality and Sexual Normativity: An Anthology. Routledge. ISBN 978-0-415-73132-4. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ August 20, 2019.
↑ ^31.0 ^31.1 Volkmar Sigusch. "Sexualitäten: Eine kritische Theorie in 99 Fragmenten". 2013. Campus Verlag^[de].
↑ Abbie E. Goldberg (2016). The SAGE Encyclopedia of LGBTQ Studies. SAGE Publications. p. 92. ISBN 978-1483371290. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ October 5, 2017. [...] The sociological literature has stressed the novelty of asexuality as a distinctive form of social identification that emerged in the early 21st century.
↑ Anneli, Rufus (June 22, 2009). "Stuck. Asexuals at the Pride Parade". Psychology Today. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 9, 2022. สืบค้นเมื่อ July 15, 2013.
↑ ^34.0 ^34.1 "Asexuality – Redefining Love and Sexuality". recultured. 9 January 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 17, 2018. สืบค้นเมื่อ 7 August 2012.
↑ Bilić, Bojan; Kajinić, Sanja (2016). Intersectionality and LGBT Activist Politics: Multiple Others in Croatia and Serbia. Springer. pp. 95–96.
↑ Decker, Julie. The Invisible Orientation: An Introduction to Asexuality. Skyhorse.
↑ "Asexual". UCLA Lesbian Gay Bisexual Transgender Resource center. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 4, 2017. สืบค้นเมื่อ June 25, 2018.
↑ Chasin, CJ DeLuzio (2013). "Reconsidering Asexuality and Its Radical Potential". Feminist Studies. 39 (2): 405–426. doi:10.1353/fem.2013.0054. S2CID 147025548.
↑ ^39.0 ^39.1 ^39.2 Aicken, Catherine R. H.; Mercer, Catherine H.; Cassell, Jackie A. (2015-09-07). "Who reports absence of sexual attraction in Britain? Evidence from national probability surveys". ใน Carrigan, Mark; Gupta, Kristina; Morrison, Todd G. (บ.ก.). Asexuality and Sexual Normativity: An Anthology. New York City, New York and London, England: Routledge. pp. 22–27. ISBN 978-0-415-73132-4. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ January 10, 2018.
↑ ^40.0 ^40.1 ^40.2 ^40.3 ^40.4 Bogaert, Anthony (2012). Understanding Asexuality. Lanham, Maryland: Rowman and Littlefield Publishers, Inc. pp. 36–39. ISBN 978-1-4422-0099-9. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ January 10, 2018.
↑ "Asexuality and Christianity" (PDF). Asexual Awareness Week. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ October 29, 2013. สืบค้นเมื่อ January 10, 2018.
↑ ^42.0 ^42.1 Kaoma, Kapya (2018). Christianity, Globalization, and Protective Homophobia: Democratic Contestation of Sexuality in Sub-Saharan Africa. Boston, Massachusetts: Palgrave Macmillan. pp. 159–160. ISBN 978-3-319-66341-8. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 23, 2019. สืบค้นเมื่อ January 10, 2018.
↑ Cole, William Graham (2015) [1955]. Sex in Christianity and Psychoanalysis. Routledge Library Editions: Psychoanalysis. New York City, New York and London, England: Routledge. p. 177. ISBN 978-1138951792. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 23, 2019. สืบค้นเมื่อ January 10, 2018.
↑ Zuckerman, Phil (2003). An Invitation to Sociology of Religion. New York City, New York and London, England: Routledge. p. 111. ISBN 978-0-415-94125-9. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 23, 2019. สืบค้นเมื่อ January 11, 2018.
↑ Kelemen, Erick. "Asexuality". Encyclopedia of Sex and Gender. Ed. Fedwa Malti-Douglas. Vol. 1. Detroit: Macmillan Reference USA, 2007. 103. Gale Virtual Reference Library. Web. May 2, 2016.
↑ ^46.0 ^46.1 Jackson, Stevi, and Sue Scott. Theorizing Sexuality. Maidenhead: Open UP, 2010. Web. May 2, 2016.
↑ ^47.0 ^47.1 "Archie Comic Reveals Jughead Is Asexual". Vulture. February 8, 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 7, 2017. สืบค้นเมื่อ December 14, 2017.
↑ "Cole Sprouse Is Bummed That RIVERDALE's Jughead Isn't Asexual | Nerdist". Nerdist. 2017-01-27. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 26, 2018. สืบค้นเมื่อ 2018-09-09.
↑ Revanche, Jonno. "'Riverdale's' Asexual Erasure Can Be More Harmful Than You Think". Teen Vogue. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 4, 2021. สืบค้นเมื่อ 2018-09-09.

อ่านเพิ่มเติม

Bogaert, Anthony F. (August 9, 2012). Understanding Asexuality. Rowman & Littlefield Publishers. ISBN 978-1-4422-0101-9. สืบค้นเมื่อ July 27, 2013.
Decker, Julie (September 2, 2014). The Invisible Orientation: An Introduction to Asexuality. Carrel Books. ISBN 978-1631440021. สืบค้นเมื่อ September 28, 2014.
"We're married, we just don't have sex", The Guardian (UK), September 8, 2008
"Asexuals leave the closet, find community" – SFGate.com
"Asexuality", article by Mark Carrigan, in: The SAGE Encyclopedia of LGBTQ Studies Vol. 1 (A–G).
Rle Eng. Leather Spinsters and Their Degrees of Asexuality St. Mary Pub. Co. of Houston, 1998.
Geraldine Levi Joosten-van Vilsteren, Edmund Fortuin, David Walker, and Christine Stone, Nonlibidoism: The Short Facts. United Kingdom. ISBN 1447575555.
Chen, Angela (September 15, 2020). Ace: What Asexuality Reveals About Desire, Society, and the Meaning of Sex. Beacon Press. ISBN 9780807013793.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Human asexuality

[Crooks-1] Robert L. Crooks; Karla Baur (2016). Our Sexuality. Cengage Learning. p. 300. ISBN 978-1305887428. สืบค้นเมื่อ January 4, 2017.

[Helm-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 Katherine M. Helm (2015). Hooking Up: The Psychology of Sex and Dating. ABC-CLIO. p. 32. ISBN 978-1610699518. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 22, 2020. สืบค้นเมื่อ January 4, 2017.

[Kelly-3] Kelly, Gary F. (2004). "Chapter 12". Sexuality Today: The Human Perspective (7th ed.). McGraw-Hill. p. 401 (sidebar). ISBN 978-0-07-255835-7. Asexuality is a condition characterized by a low interest in sex.

[Sex_and_society-4] 4.0 ^4.1 ^4.2 ^4.3 ^4.4 ^4.5 Marshall Cavendish, บ.ก. (2010). "Asexuality". Sex and Society. Vol. 2. Marshall Cavendish. pp. 82–83. ISBN 978-0-7614-7906-2. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 16, 2015. สืบค้นเมื่อ July 27, 2013.

[Bogaert_2015-5] 5.0 ^5.1 Bogaert, AF (April 2015). "Asexuality: What It Is and Why It Matters". The Journal of Sex Research. 52 (4): 362–379. doi:10.1080/00224499.2015.1015713. PMID 25897566. S2CID 23720993.

[6] Bella DePaulo (September 5, 2016). "Sexual Orientation, Not a Sexual Dysfunction".

[7] Scherrer, Kristin (2008). "Coming to an Asexual Identity: Negotiating Identity, Negotiating Desire". Sexualities. 11 (5): 621–641. doi:10.1177/1363460708094269. PMC 2893352. PMID 20593009.

[Halter-8] 8.0 ^8.1 ^8.2 Margaret Jordan Halter; Elizabeth M. Varcarolis (2013). Varcarolis' Foundations of Psychiatric Mental Health Nursing. Elsevier Health Sciences. p. 382. ISBN 978-1-4557-5358-1. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ May 7, 2014.

[DePaulo-9] 9.0 ^9.1 DePaulo, Bella (September 26, 2011). "ASEXUALS: Who Are They and Why Are They Important?". Psychology Today. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 1, 2015. สืบค้นเมื่อ December 13, 2011.

[10] The American Heritage Dictionary of the English Language (3d ed. 1992), entries for celibacy and thence abstinence.

[apahelp-11] "Sexual orientation, homosexuality and bisexuality". American Psychological Association. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 8, 2013. สืบค้นเมื่อ March 30, 2013.

[Prause-12] 12.0 ^12.1 ^12.2 ^12.3 ^12.4 ^12.5 ^12.6 ^12.7 ^12.8 Prause, Nicole; Cynthia A. Graham (2007). "Asexuality: Classification and Characterization" (PDF). Archives of Sexual Behavior. 36 (3): 341–356. doi:10.1007/s10508-006-9142-3. PMID 17345167. S2CID 12034925. สืบค้นเมื่อ April 4, 2022.

[Swash-13] 13.0 ^13.1 Swash, Rosie (February 25, 2012). "Among the asexuals". The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 11, 2021. สืบค้นเมื่อ February 2, 2013.

[Cerankowski_and_Milks-14] 14.0 ^14.1 ^14.2 ^14.3 ^14.4 ^14.5 Karli June Cerankowski; Megan Milks (2014). Asexualities: Feminist and Queer Perspectives. Routledge. pp. 89–93. ISBN 978-1-134-69253-8. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 16, 2014. สืบค้นเมื่อ July 3, 2014.

[Bogaert2006-15] Bogaert, Anthony F. (2006). "Toward a conceptual understanding of asexuality". Review of General Psychology. 10 (3): 241–250. doi:10.1037/1089-2680.10.3.241. S2CID 143968129. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 14, 2012. สืบค้นเมื่อ August 31, 2007.

[Fischer-16] Nancy L. Fischer; Steven Seidman (2016). Introducing the New Sexuality Studies. Routledge. p. 183. ISBN 978-1317449188. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ January 4, 2017.

[Overview-17] "Overview". The Asexual Visibility and Education Network. 2008. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 19, 2016. สืบค้นเมื่อ January 6, 2016.

[AceSuits-18] 18.0 ^18.1 ^18.2 Decker, Julie S. (2015). The Invisible Orientation: An Introduction to Asexuality. Simon and Schuster. ISBN 9781510700642. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 12, 2021. สืบค้นเมื่อ 20 April 2019.แม่แบบ:Page number needed

[Meg-19] Meg Barker (2012). Rewriting the Rules: An Integrative Guide to Love, Sex and Relationships. Routledge. p. 69. ISBN 978-0415517621. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ February 8, 2016.

[Tarrant-20] Shira Tarrant (2015). Gender, Sex, and Politics: In the Streets and Between the Sheets in the 21st Century. Routledge. pp. 254–256. ISBN 978-1317814764. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 24, 2021. สืบค้นเมื่อ February 8, 2016.

[Richards_and_Barker-21] 21.0 ^21.1 ^21.2 Christina Richards; Meg Barker (2013). Sexuality and Gender for Mental Health Professionals: A Practical Guide. SAGE. pp. 124–127. ISBN 978-1-4462-9313-3. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 28, 2014. สืบค้นเมื่อ July 3, 2014.

[New_Scientist-22] Westphal, Sylvia Pagan. "Feature: Glad to be asexual". New Scientist. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 19, 2007. สืบค้นเมื่อ 11 November 2007.

[Bridgeman-23] 23.0 ^23.1 Bridgeman, Shelley (5 August 2007). "No sex please, we're asexual". The New Zealand Herald. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 3, 2018. สืบค้นเมื่อ September 16, 2011.

[24] Yule, Morag A.; Brotto, Lori A.; Gorzalka, Boris B. (2014). "Sexual fantasy and masturbation among asexual individuals". The Canadian Journal of Human Sexuality. 23 (2): 89–95. doi:10.3138/cjhs.2409. S2CID 4091448.

[More_to_life-25] Carrigan, Mark (August 2011). "There's More to Life Than Just Sex? Difference and Commonality Within the Asexual Community". Sexualities. 14 (4): 462–478. doi:10.1177/1363460711406462. S2CID 146445274.

[Padraig-26] MacNeela, Pádraig; Murphy, Aisling (December 30, 2014). "Freedom, Invisibility, and Community: A Qualitative Study of Self-Identification with Asexuality". Archives of Sexual Behavior. 44 (3): 799–812. doi:10.1007/s10508-014-0458-0. ISSN 0004-0002. PMID 25548065. S2CID 23757013.

[27] Kliegman, Julie (2021-10-29). "What Does AroAce Mean? Not Everyone Who's Aromantic Is Asexual". Bustle (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-08-04.

[ReferenceA-28] Chasin, CJ DeLuzio (2015). "Making Sense in and of the Asexual Community: Navigating Relationships and Identities in a Context of Resistance". Journal of Community & Applied Social Psychology. 25 (2): 167–180. doi:10.1002/casp.2203. ISSN 1099-1298.

[29] Adler, Melissa (2010). "Meeting the Needs of LGBTIQ Library Users and Their Librarians: A Study of User Satisfaction and LGBTIQ Collection Development in Academic Libraries". ใน Greenblatt, Ellen (บ.ก.). Serving LGBTIQ Library and Archives Users. North Carolina: McFarland & Company. ISBN 978-0-7864-4894-4.

[Anthology-30] Carrigan, Mark; Gupta, Kristina; Morrison, Todd G. (2015). Asexuality and Sexual Normativity: An Anthology. Routledge. ISBN 978-0-415-73132-4. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ August 20, 2019.

[Sigusch-31] 31.0 ^31.1 Volkmar Sigusch. "Sexualitäten: Eine kritische Theorie in 99 Fragmenten". 2013. Campus Verlag^[de].

[Goldberg-32] Abbie E. Goldberg (2016). The SAGE Encyclopedia of LGBTQ Studies. SAGE Publications. p. 92. ISBN 978-1483371290. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ October 5, 2017. [...] The sociological literature has stressed the novelty of asexuality as a distinctive form of social identification that emerged in the early 21st century.

[Rufus-33] Anneli, Rufus (June 22, 2009). "Stuck. Asexuals at the Pride Parade". Psychology Today. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 9, 2022. สืบค้นเมื่อ July 15, 2013.

[:7-34] 34.0 ^34.1 "Asexuality – Redefining Love and Sexuality". recultured. 9 January 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 17, 2018. สืบค้นเมื่อ 7 August 2012.

[35] Bilić, Bojan; Kajinić, Sanja (2016). Intersectionality and LGBT Activist Politics: Multiple Others in Croatia and Serbia. Springer. pp. 95–96.

[36] Decker, Julie. The Invisible Orientation: An Introduction to Asexuality. Skyhorse.

[37] "Asexual". UCLA Lesbian Gay Bisexual Transgender Resource center. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 4, 2017. สืบค้นเมื่อ June 25, 2018.

[38] Chasin, CJ DeLuzio (2013). "Reconsidering Asexuality and Its Radical Potential". Feminist Studies. 39 (2): 405–426. doi:10.1353/fem.2013.0054. S2CID 147025548.

[Aicken-39] 39.0 ^39.1 ^39.2 Aicken, Catherine R. H.; Mercer, Catherine H.; Cassell, Jackie A. (2015-09-07). "Who reports absence of sexual attraction in Britain? Evidence from national probability surveys". ใน Carrigan, Mark; Gupta, Kristina; Morrison, Todd G. (บ.ก.). Asexuality and Sexual Normativity: An Anthology. New York City, New York and London, England: Routledge. pp. 22–27. ISBN 978-0-415-73132-4. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ January 10, 2018.

[Bogaert-40] 40.0 ^40.1 ^40.2 ^40.3 ^40.4 Bogaert, Anthony (2012). Understanding Asexuality. Lanham, Maryland: Rowman and Littlefield Publishers, Inc. pp. 36–39. ISBN 978-1-4422-0099-9. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2020. สืบค้นเมื่อ January 10, 2018.

[AsexualityandChristianity-41] "Asexuality and Christianity" (PDF). Asexual Awareness Week. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ October 29, 2013. สืบค้นเมื่อ January 10, 2018.

[Kaoma-42] 42.0 ^42.1 Kaoma, Kapya (2018). Christianity, Globalization, and Protective Homophobia: Democratic Contestation of Sexuality in Sub-Saharan Africa. Boston, Massachusetts: Palgrave Macmillan. pp. 159–160. ISBN 978-3-319-66341-8. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 23, 2019. สืบค้นเมื่อ January 10, 2018.

[43] Cole, William Graham (2015) [1955]. Sex in Christianity and Psychoanalysis. Routledge Library Editions: Psychoanalysis. New York City, New York and London, England: Routledge. p. 177. ISBN 978-1138951792. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 23, 2019. สืบค้นเมื่อ January 10, 2018.

[44] Zuckerman, Phil (2003). An Invitation to Sociology of Religion. New York City, New York and London, England: Routledge. p. 111. ISBN 978-0-415-94125-9. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 23, 2019. สืบค้นเมื่อ January 11, 2018.

[Kelemen-45] Kelemen, Erick. "Asexuality". Encyclopedia of Sex and Gender. Ed. Fedwa Malti-Douglas. Vol. 1. Detroit: Macmillan Reference USA, 2007. 103. Gale Virtual Reference Library. Web. May 2, 2016.

[JacksonScott-46] 46.0 ^46.1 Jackson, Stevi, and Sue Scott. Theorizing Sexuality. Maidenhead: Open UP, 2010. Web. May 2, 2016.

[Vulture-47] 47.0 ^47.1 "Archie Comic Reveals Jughead Is Asexual". Vulture. February 8, 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 7, 2017. สืบค้นเมื่อ December 14, 2017.

[48] "Cole Sprouse Is Bummed That RIVERDALE's Jughead Isn't Asexual | Nerdist". Nerdist. 2017-01-27. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 26, 2018. สืบค้นเมื่อ 2018-09-09.

[49] Revanche, Jonno. "'Riverdale's' Asexual Erasure Can Be More Harmful Than You Think". Teen Vogue. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 4, 2021. สืบค้นเมื่อ 2018-09-09.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

@@ บรรทัด 52: / บรรทัด 52: @@
 [[File:Asexual ring.jpg|thumb|แหวนสีดำอาจจะสวมที่นิ้วกลางของมือข้างขวาเพื่อแสดงตนว่าเป็นเอเซ็กชวล]]
 ในปี พ.ศ. 2552 สมาชิกของ[[เอเซ็กชวลวิซิบิลิตีแอนด์เอดูเคชันเน็ตเวิร์ก]]เข้าร่วมในฐานะเอเซ็กชวลเป็นครั้งแรกใน[[ไพรด์พาเรด]]ของอเมริกาที่[[ซานฟรานซิสโก]]<ref name="Rufus">{{cite magazine |last=Anneli |first=Rufus |date=June 22, 2009 |title=Stuck. Asexuals at the Pride Parade. |url=http://www.psychologytoday.com/blog/stuck/200906/asexuals-the-pride-parade |url-status=live |magazine=[[Psychology Today]] |archive-url=https://web.archive.org/web/20220309223639/https://www.psychologytoday.com/us/blog/stuck/200906/asexuals-the-pride-parade |archive-date=March 9, 2022 |access-date=July 15, 2013}}</ref> ในปี พ.ศ. 2553 หลังการถกเถียงเป็นระยะเวลาหนึ่งเกี่ยวกับการมีอยู่ของ[[ธงไพรด์]]เพื่อแสดงออกถึงเอเซ็กชวลรวมถึงระบบในการสร้างสรรค์ธงดังกล่าว ในที่สุดก็มีการประกาศธงไพรด์ของเอเซ็กชวลอย่างเป็นทางการ แบบสุดท้ายเป็นแบบที่ได้รับความนิยมและได้รับการให้คะแนนเสียงมากที่สุดจากการลงคะแนนเสียงแบบเปิดออนไลน์<ref name=":7">{{cite web |date=9 January 2012 |title=Asexuality – Redefining Love and Sexuality |url=http://recultured.com/uncategorized/09/asexuality-redefining-love-and-sexuality/ |url-status=live |archive-url=https://web.archive.org/web/20180617124513/http://recultured.com/uncategorized/09/asexuality-redefining-love-and-sexuality/ |archive-date=June 17, 2018 |access-date=7 August 2012 |publisher=recultured}}</ref> สีของธงเป็นแถบแนวนอน 4 สีได้แก่สีดำ เทา ขาว และม่วง จากบนลงล่าง มีความหมายถึงเอเซ็กชวล เกรย์เอเซ็กชวล อัลโลเซ็กชวล และชุมชนตามลำดับ<ref>{{cite book |last1=Bilić |first1=Bojan |title=Intersectionality and LGBT Activist Politics: Multiple Others in Croatia and Serbia |last2=Kajinić |first2=Sanja |date=2016 |publisher=Springer |pages=95–96}}</ref><ref>{{cite book |last1=Decker |first1=Julie |title=The Invisible Orientation: An Introduction to Asexuality |publisher=Skyhorse}}</ref><ref>{{cite web |title=Asexual |url=http://www.lgbt.ucla.edu/Campus-Resources/Asexual |url-status=dead |archive-url=https://web.archive.org/web/20170904115908/http://www.lgbt.ucla.edu/Campus-Resources/Asexual |archive-date=September 4, 2017 |access-date=June 25, 2018 |publisher=UCLA Lesbian Gay Bisexual Transgender Resource center}}</ref> ตั้งแต่นั้นมาจึงใช้ธงนี้เป็นสัญลักษณ์แทนเอเซ็กชวลทั้งหมด<ref name=":7" /> สมาชิกบางคนของชุมชนเอเซ็กชวลเลือกที่จะสวมแหวนสีดำเพิ่มเติมที่[[นิ้วกลาง]]ของมือข้างขวา รู้จักกันในชื่อว่า "แหวนเอช" (ace ring) เพื่อใช้ระบุตัวตนว่าเป็นเอเซ็กชวล<ref>{{cite journal |last1=Chasin |first1=CJ DeLuzio |year=2013 |title=Reconsidering Asexuality and Its Radical Potential |journal=Feminist Studies |volume=39 |issue=2 |pages=405–426 |doi=10.1353/fem.2013.0054 |s2cid=147025548}}</ref> เอเซ็กชวลบางคนใช้ไพ่[[เอซ]]เพื่อใช้ระบุรสนิยมทางโรแมนติกของตน เช่น [[เอซโพดำ]]หมายถึง[[เอโรแมนติก]] และ[[เอซโพแดง]]หมายถึงไม่ได้เป็นเอโรแมนติก<ref name="AceSuits" />
+== ศาสนา ==
+จากการศึกษาพบว่าไม่มีความสัมพันธ์ระหว่าง[[ศาสนา]]และเอเซ็กชวลอย่างนัยสำคัญทางสถิติ<ref name="Aicken">{{cite book |last1=Aicken |first1=Catherine R.&nbsp;H. |url=https://books.google.com/books?id=sEGDCgAAQBAJ&pg=PT22 |title=Asexuality and Sexual Normativity: An Anthology |last2=Mercer |first2=Catherine H. |last3=Cassell |first3=Jackie A. |date=2015-09-07 |publisher=Routledge |isbn=978-0-415-73132-4 |editor1-last=Carrigan |editor1-first=Mark |location=New York City, New York and London, England |pages=22–27 |article=Who reports absence of sexual attraction in Britain? Evidence from national probability surveys |access-date=January 10, 2018 |editor2-last=Gupta |editor2-first=Kristina |editor3-last=Morrison |editor3-first=Todd G. |archive-url=https://web.archive.org/web/20200726094223/https://books.google.com/books?id=sEGDCgAAQBAJ&pg=PT22 |archive-date=July 26, 2020 |url-status=live}}</ref> เนื่องจากการเป็นเอเซ็กชวลมีอยู่ทั้งในบุคคลที่นับถือศาสนาและบุคคลที่ไม่นับถือศาสนาด้วยจำนวนใกล้เคียงกัน<ref name="Aicken" /> การเป็นเอเซ็กชวลเป็นเรื่องที่ปกติมากในหมู่นักบวชที่ถือพรหมจรรย์  เนื่องจากผู้ที่ไม่เป็นเอเซ็กชวลมักถูกกีดกันโดย[[คำสาบานแห่งพรหมจรรย์]]<ref name="Bogaert" /> จากการศึกษาของ Aicken และอื่น ๆ ผู้ตอบแบบสอบถามชาว[[มุสลิม]]ตอบว่าตนไม่มีประสบการณ์การดึงดูดทางเพศรูปแบบใด ๆ ในสัดส่วนที่สูงกว่าเมื่อเทียบกับผู้ตอบแบบสอบถามชาว[[คริสต์ศาสนิกชน]]<ref name="Aicken" />
+เนื่องจากการใช้ว่า "เอเซ็กชวล" เพิ่งจะเกิดขึ้นในเวลาไม่นาน ศาสนาส่วนใหญ่จึงไม่มีจุดยืนชัดเจนในเรื่องนี้<ref name="AsexualityandChristianity">{{cite web |title=Asexuality and Christianity |url=http://asexualawarenessweek.com/docs/PRIDE-Asexuality-and-Christianity.pdf |url-status=dead |archive-url=https://web.archive.org/web/20131029184212/http://asexualawarenessweek.com/docs/PRIDE-Asexuality-and-Christianity.pdf |archive-date=October 29, 2013 |access-date=January 10, 2018 |work=Asexual Awareness Week}}</ref>
+ใน[[พระวรสารนักบุญมัทธิว]] 19:11-12 [[พระเยซู]]ตรัสว่า "ไม่ใช่ทุกคนจะรับคำสอนนี้ได้ ยกเว้นคนที่พระเจ้าประทานให้เท่านั้น เพราะคนที่เป็น[[ขันที]]ตั้งแต่เกิดก็มี คนที่มนุษย์ทำให้เป็นขันทีก็มี คนที่ทำตัวเองให้เป็นขันทีเพราะเห็นแก่แผ่นดินสวรรค์ก็มี ใครรับได้ก็ให้รับเอาเถิด"<ref name="Kaoma">{{cite book|last=Kaoma|first=Kapya|date=2018|title=Christianity, Globalization, and Protective Homophobia: Democratic Contestation of Sexuality in Sub-Saharan Africa|url=https://books.google.com/books?id=xSU_DwAAQBAJ&pg=PA160|location=Boston, Massachusetts|publisher=Palgrave Macmillan|isbn=978-3-319-66341-8|pages=159–160|access-date=January 10, 2018|archive-date=September 23, 2019|archive-url=https://web.archive.org/web/20190923043738/https://books.google.com/books?id=xSU_DwAAQBAJ&pg=PA160|url-status=live}}</ref> อรรถกถาจารย์ของคัมภีร์ไบเบิลบางท่านตีความว่า "คนที่เป็นขันทีตั้งแต่เกิด" หมายความรวมถึงเอเซ็กชวลด้วย<ref name="Kaoma" /><ref>{{cite book|last1=Cole|first1=William Graham|title=Sex in Christianity and Psychoanalysis|date=2015|orig-date=1955|series=Routledge Library Editions: Psychoanalysis|publisher=Routledge|location=New York City, New York and London, England|isbn=978-1138951792|page=177|url=https://books.google.com/books?id=ZaLhCgAAQBAJ&pg=PA177|access-date=January 10, 2018|archive-date=September 23, 2019|archive-url=https://web.archive.org/web/20190923043751/https://books.google.com/books?id=ZaLhCgAAQBAJ&pg=PA177|url-status=live}}</ref> ในขณะที่ศาสนาคริสต์ไม่ได้กล่าวถึงเอเซ็กชวลโดยตรง แต่ก็ยังเคารพนับถือพรหมจรรย์ [[เปาโลอัครทูต]]ถูกเขียนระบุว่าเป็นผู้ถือพรหมจรรย์ ก็ได้รับการระบุโดยผู้เขียนบางคนว่าเป็นเอเซ็กชวล<ref>{{cite book|last1=Zuckerman|first1=Phil|title=An Invitation to Sociology of Religion|date=2003|publisher=Routledge|location=New York City, New York and London, England|isbn=978-0-415-94125-9|page=111|url=https://books.google.com/books?id=Ml6TAgAAQBAJ&pg=PA111|access-date=January 11, 2018|archive-date=September 23, 2019|archive-url=https://web.archive.org/web/20190923043738/https://books.google.com/books?id=Ml6TAgAAQBAJ&pg=PA111|url-status=live}}</ref> เปาโลอัครทูตถูกเขียนถึงใน[[จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1|พระธรรม 1 โครินธ์]]: 7:6–9 ว่า {{blockquote|ข้าพเจ้ากล่าวเช่นนี้เป็นการอนุญาต ไม่ใช่สั่ง ข้าพเจ้าต้องการให้ทุกคนเป็นเหมือนข้าพเจ้า แต่ว่าแต่ละคนก็ได้รับของประทานของตัวเองจากพระเจ้า คนหนึ่งได้รับอย่างนี้ และอีกคนหนึ่งได้รับอย่างนั้น ข้าพเจ้าขอกล่าวกับพวกที่ไม่แต่งงานและพวกแม่ม่ายว่า การที่พวกเขาจะอยู่เหมือนข้าพเจ้าก็ดีแล้ว แต่ถ้าควบคุมตัวไม่อยู่ ก็จงแต่งงานเสียเถิด เพราะว่าแต่งงานเสียก็ดีกว่ามีใจเร่าร้อนด้วยกามราคะ}}
 == ในสื่อ ==