เล็บเหยี่ยว
| เล็บเหยี่ยว | |
|---|---|
| |
| ใบและผล | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| หมวด: | Magnoliophyta |
| ชั้น: | Magnoliopsida |
| อันดับ: | Rosales |
| วงศ์: | Rhamnaceae |
| สกุล: | Ziziphus |
| สปีชีส์: | Z. oenoplia |
| ชื่อทวินาม | |
| Ziziphus oenoplia (L.) Mill. | |
| ชื่อพ้อง | |
| |
เล็บเหยี่ยว (อังกฤษ: Jackal Jujube, Small-fruited Jujube หรือ Wild Jujube) เป็นพืชดอกในวงศ์พุทราที่มีการกระจายพันธุ์ในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนของเอเชียและออสเตรเลีย มีชื่อพื้นเมืองอื่นอีก ได้แก่ หนามเล็บเหยี่ยว เล็ดเหยี่ยว หมากหนาม พุทราขอ ตาฉู่แม ไลชูมี มะตันขอ แสงคำ เล็บแมว[1][2]
ลักษณะ[แก้]
เล็บเหยี่ยวเป็นไม้พุ่มสูง 0.5-2 เมตร ลำต้นมีหนามโค้งลง ใบเดี่ยว ออกสลับ รูปไข่หรือรูปขอบขนาน ขอบใบหยักซี่ฟัน ปลายใบแหลม ยาว 1-4 เซนติเมตร กว้าง 0.8-3 เซนติเมตร ผิวใบมีขนประปราย ผิวใบด้านล่างมีขนหนาแน่นบริเวณเส้นใบ ดอกช่อแบบช่อกระจุก ออกตามซอกใบ กลีบเลี้ยงเชื่อมกันที่ฐานเป็นจานฐานดอก ปลายแยกเป็น 5 แฉก แต่ละแฉกรูปสามเหลี่ยม ยาว 1-1.5 มิลลิเมตร กว้าง 0.8-1 มิลลิเมตร ผิวด้านนอกมีขน กลีบดอก รูปช้อน ยาว 0.8-1 มิลลิเมตร กว้าง 0.2-0.5 มิลลิเมตร สีเขียวอ่อน ออกสลับกับกลีบเลี้ยง เกสรเพศผู้ มี 5 อัน ก้านชูเกสรแบน ยาว 0.5-0.8 มิลลิเมตร เกสรเพศเมีย รังไข่เหนือวงกลีบ รูปค่อนข้างกลม ยาว 0.3-0.8 มิลลิเมตร สีเขียว ไม่มีก้านชูเกสร ยอดเกสรกลมมี 2 พู สีม่วง ผลแบบผลเมล็ดเดี่ยวแข็ง รูปกลมเส้นผ่านศูนย์กลาง 2-5 มิลลิเมตร ผลอ่อนสีเขียว ผลแก่สีม่วงเข้ม-ดำ[1]
การใช้ประโยชน์[แก้]
ผลใช้รับประทานเป็นผลไม้[3]เปลือกลำต้นมีแทนนิน 12% ใช้ฟอกย้อมหนังในอินเดีย รากใช้แก้อาการเป็นกรดในกระเพาะอาหาร ในอินเดียนิยมปลูกเป็นรั้ว[4]
การกระจายพันธุ์และถิ่นอาศัย[แก้]
มีการกระจายพันธุ์จากอนุทวีปอินเดียไปทางใต้ของประเทศจีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ถึงทางเหนือของประเทศออสเตรเลีย[5] พบในป่าเต็งรังและป่าคืนสภาพ
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 เล็บเหยี่ยว ศูนย์ข้อมูลพืช สำนักวิชาการ-วิจัย องค์การสวนพฤกษศาสตร์
- ↑ Ziziphus oenoplia[ลิงก์เสีย] ศูนย์รวมข้อมูลสิ่งมีชีวิตในประเทศไทย
- ↑ อรทัย เนียมสุวรรณ นฤมล เล้งนนท์ กรกนก ยิ่งเจริญ พัชรินทร์ สิงห์ดำ. 2555. พฤกษศาสตร์พื้นบ้านของพืชกินได้จากป่าชายเลนและป่าชายหาดบริเวณเขาสทิงพระ จังหวัดสงขลา[ลิงก์เสีย]. วารสารวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 40 (3): 981 - 991
- ↑ พีรศักดิ์ วรสุนทโรสถ และคณะ. ทรัพยากรพืชในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 3: พืชให้สีย้อมและแทนนิน. กทม. สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. 2544.หน้า 167 – 168
- ↑ Ara et al. (2008).
- Ara, Hosne; Hassan, Md. Abul; & Khanam, Mahbuba (June 2008). "Taxonomic study of the genus Ziziphus Mill. (Rhamnaceae) of Bangladesh". Bangladesh Journal of Plant Taxonomy. 15 (1): 47–61.
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) - Kuvar, Sachin D.; & Bapat, U.C. (2010). "Medicinal plants used by Kokani tribals of Nasik district Maharashtra to cure cuts and wounds" (PDF). Indian Journal of Traditional Knowledge. 9 (1): 114–115.
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) - Sunit Suksamrarn, Narisara Suwannapoch, Natthachai Aunchai, Mayuso Kuno, Piniti Ratananukul, Rachada Haritakun, Chawewan Jansakul & Somsak Ruchirawat (January 2005). "Ziziphine N, O, P and Q, new antiplasmodial cyclopeptide alkaloids from Ziziphus oenoplia var. brunoniana". Tetrahedron. 61 (5): 1175–1180. doi:10.1016/j.tet.2004.11.053.
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) - "Ziziphus oenoplia ". Ayurvedic medicinal plants. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 November 2010. สืบค้นเมื่อ 2 November 2010.
- "Ziziphus oenoplia ". GRIN taxonomy for plants. United States Department of Agriculture. 2010-08-19. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 October 2012. สืบค้นเมื่อ 2 November 2010.
- "Ziziphus oenoplia ". Myanmar Medicinal Plant Database. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 July 2011. สืบค้นเมื่อ 2 November 2010.