เมียร์แคต
| เมียร์แคต | |
|---|---|
| |
| สถานะการอนุรักษ์ | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Animalia |
| ไฟลัม: | Chordata |
| ชั้น: | Mammalia |
| อันดับ: | Carnivora |
| วงศ์: | Herpestidae |
| สกุล: | Suricata Desmarest, 1804 |
| สปีชีส์: | S. suricatta |
| ชื่อทวินาม | |
| Suricata suricatta (Schreber, 1776) | |
| ชนิดย่อย[2] | |
| |
| |
| ถิ่นอาศัยของเมียร์แคต | |
เมียร์แคต (อังกฤษ: meerkat, suricate; ชื่อวิทยาศาสตร์: Suricata suricatta) จัดอยู่ในไฟลัมสัตว์มีแกนสันหลัง ชั้นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม มีขนาดลำตัวเล็ก น้ำหนักประมาณ 1 กิโลกรัม (2 ปอนด์) และสูงประมาณ 50 เซนติเมตร (20 นิ้ว) จัดอยู่ในวงศ์พังพอน (Herpestidae) มีถิ่นอาศัยอยู่ในทะเลทรายคาลาฮารีทางตอนใต้ของทวีปแอฟริกา
จัดเป็นเพียงชนิดเดียวเท่านั้นที่อยู่ในสกุล Suricata และแบ่งออกได้เป็น 3 ชนิดย่อย (ดูในตาราง[2])
เมียร์แคตมีอุ้งเล็บที่มีลักษณะโค้งเพื่อใช้ในการขุด และมีจมูกไวมาก มีขนสั้นสีน้ำตาล มีขนเป็นแนวเส้นขนานพาดข้ามหลัง อาศัยและหาอาหารในโพรงดินที่ขุดขึ้น โดยอาหารได้แก่ แมลงชนิดต่าง ๆ รวมถึงสัตว์มีกระดูกสันหลังตัวเล็ก ๆ อีกด้วย อีกทั้งยังสู้และกินสัตว์มีพิษต่าง ๆ ได้อีกด้วย เช่น แมงป่อง ตะขาบ งูพิษ เป็นต้น
มีพฤติกรรมอยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่บางครั้งอาจมีสมาชิกถึง 30 ตัว และอยู่ร่วมกับสัตว์ขนาดเล็กชนิดอื่น ๆ เช่น กระรอกดิน ไม่ชอบอยู่กับที่ ชอบยืนชะเง้อคอ เพื่อตรวจดูและดมกลิ่นในบริเวณรอบ ๆ จะออกมารับแสงแดดในช่วงเวลาเช้าเพื่อให้ร่างกายอบอุ่น เมียร์แคตถือได้ว่าเป็นสัตว์มีประสาทสัมผัสและการระแวดระวังภัยที่ดีมาก โดยเฉพาะเรื่องการรับฟังเสียงจะสามารถได้ยินเสียงในรัศมีถึง 160 ฟุต (50 เมตร) และจะอพยพย้ายที่อยู่เมื่อมีภัย ทั้งนี้โพรงของเมียร์แคตมีความลึกลงไปในใต้ดิน โพรงดินที่สร้างขึ้นสามารถเชื่อมต่อกัน ทำให้มีช่องทางเข้าออกมากขึ้นและช่วยให้มีทางหลบหนีเมื่อมีภัยมา
เมียร์แคตจะขยายพันธุ์เมื่อมีอายุประมาณ 1 ปี จะออกลูกตามโพรง ช่วงฤดูผสมพันธุ์คือเดือนตุลาคม-มีนาคม ระยะเวลาตั้งท้องประมาณ 11 สัปดาห์ ออกลูกครั้งละ 2-5 ตัว[3]
การจำแนกทางวิทยาศาสตร์
[แก้]ในปี พ.ศ. 2319 โยฮันน์ คริสเตียน แดเนียล ฟอน ชเรเบอร์ ได้บรรยายถึงเมียร์แคทจากแหลมกู๊ดโฮป โดยให้ชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Viverra suricatta[4] ชื่อสกุล Suricata ถูกเสนอโดย Anselme Gaëtan Desmarest ในปี พ.ศ. 2347 ซึ่งเขายังบรรยายตัวอย่างสัตว์วิทยาจากแหลมกู๊ดโฮปด้วย ชื่อทางวิทยาศาสตร์ปัจจุบัน Suricata suricatta ถูกใช้ครั้งแรกโดย Oldfield Thomas และ Harold Schwann ในปี พ.ศ. 2448 เมื่อพวกเขาบรรยายตัวอย่างที่เก็บรวบรวมจาก Wakkerstroom พวกเขาสันนิษฐานว่ามี 4 เผ่าพันธุ์ของเมียร์แคทใน Cape และ Deelfontein, Grahamstown, Orange River Colony และ South Transvaal และ Klipfontein ตามลำดับ จากช่วงปลายศตวรรษที่ 18 ถึงศตวรรษที่ 20 มีการบรรยายตัวอย่างสัตว์วิทยาหลายตัว โดยสามตัวได้รับการยอมรับว่าเป็นชนิดย่อยที่ถูกต้อง:
- (ชเรเบอร์, 2319) S. s. suricatta พบในภาคใต้นามิเบีย, ภาคใต้ของบอตสวานา และแอฟริกาใต้
- แบรดฟีลด์, 2479 S. s. majoriae พบในภาคกลางและตะวันตกเฉียงเหนือนามิเบีย
- ครอว์ฟอร์ด-คาบราล, 2514 S. s. iona พบในตะวันตกเฉียงใต้ของแองโกลา
การแพร่กระจายและถิ่นที่อยู่
[แก้]เมียร์แคทพบในตะวันตกเฉียงใต้ของบอตสวานา, ตะวันตกและใต้ของนามิเบีย, เหนือและตะวันตกของแอฟริกาใต้; พื้นที่การกระจายเกือบถึงตะวันตกเฉียงใต้ของแองโกลา[5][6][7] มันอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มีดินหินปูนบ่อยๆ และมีพืชพรรณไม้เล็ก ๆ กลุ่มหนึ่งในถิ่นที่อยู่แห้งแล้งที่เปิดโล่งและจำนวนต้นไม้ไม่มาก พื้นที่เหล่านี้มีลักษณะเป็นพืชพรรณที่หายากและทุ่งทรายที่ซึ่งเมียร์แคทเติบโตและอาศัยอยู่ในโพรงที่ซับซ้อนและเชื่อมโยงกัน[8][9] พวกมันแพร่กระจายในสวันนา, ที่ราบเปิดและพื้นที่หินใกล้กับแม่น้ำที่แห้งแล้งในไบโอมเช่น Fynbos และ Karoo ที่ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยต่อปีน้อยกว่า 600 มม. (24 นิ้ว)[10][11][12] ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยลดลงเหลือ 100-400 มม. (3.9 -15.7 นิ้ว) ในพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของพื้นที่กระจายพันธุ์ มันชอบบริเวณที่มีหญ้าและพุ่มไม้เตี้ยๆ ที่พบบ่อยใน veld เช่น Camel Thorn ใน Namibia และ Acacia ใน Kalahari[13][14][15]
ภาพและวิดีโอคลิป
[แก้]-
เมียร์แคตตัวหนึ่งซึ่งกำลังยืนมองไปรอบ ๆ ในสวนสัตว์อูเอโนะที่ประเทศญี่ปุ่น
-
ครอบครัวเมียร์แคตในสวนสัตว์ชตุทการ์ท
-
ครอบครัวเมียร์แคต -
ภาพศิลปะบนกำแพงที่สวนสัตว์ดุสิต -
ภาพศิลปะบนกำแพงที่สวนสัตว์ดุสิต -
ฝูงเมียร์แคตในสวนสัตว์
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Macdonald, D. & Hoffmann, M. (2008). Suricata suricatta. In: IUCN 2008. IUCN Red List of Threatened Species. Downloaded on 22 March 2009. Database entry includes a brief justification of why this species is of least concern.
- ↑ 2.0 2.1 "Suricata". ระบบข้อมูลการจำแนกพันธุ์แบบบูรณาการ.
- ↑ "เมียร์แคท". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-12-17. สืบค้นเมื่อ 2012-03-17.
- ↑ "Suricata suricatta (Schreber, 1776)". www.gbif.org. สืบค้นเมื่อ 2024-09-16.
- ↑ "Meerkat Suricata suricatta". www.iucnredlist.org. สืบค้นเมื่อ 2024-09-16.
- ↑ "Slender-tailed meerkat, Suricate". animalia.bio. สืบค้นเมื่อ 2024-09-16.
- ↑ "Meerkat". wwnature.com. สืบค้นเมื่อ 2024-09-16.
- ↑ "Desert Ecosystem-Characteristics, Composition, and Types". eduinput.com. สืบค้นเมื่อ 2024-09-16.
- ↑ "The Marvelous World of Meerkats: A Deep Dive". cleverrabbits.com. สืบค้นเมื่อ 2024-09-16.
- ↑ "The Meerkat. Dark Eye Patches Stop Glare So They Can See Eagles". fantasticwildlife.com. สืบค้นเมื่อ 2024-09-16.
- ↑ "Meerkat". a-z-animals.com. สืบค้นเมื่อ 2024-09-16.
- ↑ "Are Meerkats Endangered? What We Can Do To Help Them Right Now". kidadl.com. สืบค้นเมื่อ 2024-09-16.
- ↑ "What is a Meerkat? Meet this Brave Little Animal". infoanimales.net. สืบค้นเมื่อ 2024-09-16.
- ↑ "Fate of meerkats tied to seasonal climate effects". africageographic.com. สืบค้นเมื่อ 2024-09-16.
- ↑ "Suricata suricatta meerkat". animaldiversity.org. สืบค้นเมื่อ 2024-09-16.
- David Macdonald (Photography by Nigel Dennis): Meerkats. London: New Holland Publishers, 1999.
- Meerkat pups go to eating school BBC News, 13 July 2006.
- Compare the Meerkat.com website เก็บถาวร 2011-01-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (also see Comparethemeerkat.com)
- Meerkat Manor official website
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Suricata suricatta ที่วิกิสปีชีส์