เดอ ฮาวิลแลนด์ แคนาดา ดีเอชซี-5 บัฟฟาโล

เดอ ฮาวิลแลนด์ แคนาดา ดีเอชซี-5 บัฟฟาโล (de Havilland Canada DHC-5 Buffalo) เป็นเครื่องบินขึ้นลงระยะสั้นที่ได้รับการพัฒนามาจากเครื่องซี-4 คาริบู โดยมีการเปลี่ยนมาใช้เครื่องยนต์เทอร์โบใบพัด ขยายลำตัวให้ยาวขึ้น เดิมมีชื่อว่าคาริบู 2 เครื่องบัฟฟาโลบินเป็นครั้งแรกในวันที่ 9 เมษายน ปี ค.ศ. 1964 กองทัพสหรัฐอเมริกาได้กำหนดสัญลักษณ์เป็น ซี-8

ข้อมูลจำเพาะ

ผู้สร้าง บริษัท เดอ ฮาวิลแลนด์ (แคนาดา)
ประเภท ขนส่งทางยุทธวิธีขึ้นลงระยะสั้น (STOL) เจ้าหน้าที่ 3 นาย บรรทุกทหารพร้อมอาวุธได้ 41 นาย หรือ พลร่มพร้อมอาวุธ 35 นาย หรือ เตียงพยาบาล 24 เตียง และ เจ้าหน้าที่แพทย์ 6 นาย
เครื่องยนต์ เทอร์โบใบพัด เจเนอรัล อีเล็คตริค ซีที 64-820-4 ให้กำลังเครื่องละ 3,133 แรงม้า 2 เครื่อง
กางปีก 29.26 เมตร
ยาว 24.08 เมตร
สูง 8.73 เมตร
พื้นที่ปีก 87.8 ตารางเมตร
น้ำหนักเปล่า 11,412 กิโลกรัม
น้ำหนักบรรทุก 5,443 กิโลกรัม เมื่อวิ่งขึ้นจากสนามหญ้า
- 8,164 เมื่อวิ่งขึ้นจากทางวิ่งปกติ
น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 18,597 กิโลกรัม เมื่อวิ่งจากสนามหญ้า
- 22,316 กิโลกรัม เมื่อวิ่งขึ้นบนทางวิ่งปกติ
น้ำหนักร่อนลงสูงสุด 17,735 กิโลกรัม เมื่อร่อนลงบนสนามหญ้า
- 21,273 กิโลกรัม เมื่อร่อนลงบนทางวิ่งปกติ
อัตราเร็วเดินทางขั้นสูง 420 กิโลเมตร/ชั่วโมง ที่ระยะสูง 3,050 เมตร
อัตราไต่ขั้นสูง 710 เมตร/นาที
- 201 เมตร/นาที เมื่อใช้เครื่องยนต์เดียว
เพดานบินใช้งาน 9,450 เมตร
ระยะทางวิ่งขึ้นพ้น 15 เมตร 381 เมตร
ระยะทางร่อนลงจาก 15 เมตร 346 เมตร
พิสัยบิน 1,112 กิโลเมตร เมื่อมีภารกรรมบรรทุกสูงสุด
- 3,280 กิโลเมตร เมื่อไม่มีภารกรรมบรรทุก

อ้างอิง

อภิวัตน์ โควินทรานนท์. อากาศยาน 1979 ฉบับเครื่องบิน. กรุงเทพ : เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์, 2522.

บทความทหาร หรือการทหารนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล