ข้ามไปเนื้อหา

เซาท์อีสต์อิงแลนด์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เซาท์อีสต์อิงแลนด์
South East England, highlighted in red on a beige political map of England
รัฐเอกราชธงของสหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร
ประเทศ อังกฤษ
เมืองใหญ่ที่สุดไบรตันและโฮฟ
พื้นที่
 • ทั้งหมด19,095 ตร.กม. (7,373 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่3
ประชากร
 (2011)
 • ทั้งหมด8,635,000[1] คน
 • อันดับ1
 • ความหนาแน่น452.2 คน/ตร.กม. (1,171 คน/ตร.ไมล์)
เว็บไซต์www.secouncils.gov.uk

ภาคตะวันออกเฉียงใต้ของอังกฤษ (อังกฤษ: South East England) เป็นหนึ่งในเก้าภูมิภาคของประเทศอังกฤษที่ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1994 และรับเป็นส่วนหนึ่งของสถิติใน ปี ค.ศ. 1999 ภาคตะวันออกเฉียงใต้รวมมลฑลบาร์กเชอร์, บักกิงแฮมเชอร์, อีสต์ซัสเซกซ์, แฮมป์เชอร์, ไอล์ออฟไวต์, เคนต์, ออกซฟอร์ดเชอร์, เซอร์รีย์ และเวสต์ซัสเซกซ์ คำที่ใช้กันโดยทั่วไปในการเรียกบริเวณนี้คือ “ตะวันออกเฉียงใต้” แต่ความหมายต่างกันออกไปมาก ภาคตะวันออกเฉียงใต้มีเนื้อที่ 19,096 ตารางกิโลเมตร ในปี ค.ศ. 2001 มีประชากรทั้งหมดประมาณ 8,000,550 คนโดยมีความหนาแน่นของประชากรเป็นจำนวน 419 ต่อหนึ่งตารางกิโลเมตร

ภาคตะวันออกเฉียงใต้ก็เช่นเดียวกับภาคอื่นยกเว้นนครลอนดอนและปริมณฑลที่ไม่มีผู้แทนที่ได้รับเลือกจากประชาชนและอำนาจส่วนกลาง ความพยายามในอันที่จะก่อตั้งรัฐบาลระดับภาคจากการเลือกตั้งที่เสนอโดยพรรคกรรมกรหลังจากการเลือกตั้งในปี ค.ศ. 1997 ไม่ประสบความสำเร็จ ศูนย์กลางของรัฐบาลอยู่ที่กิลด์ฟอร์ดเมืองที่ใหญ่ที่สุดในภาคโดยจำนวนประชากรคือเมืองไบรตันและโฮฟ แต่เมืองที่มีอิทธิพลต่อเศรษฐกิจของบริเวณนี้คือลอนดอน จุดที่สูงที่สุดอยู่ที่เนินวอลบรีในบาร์กเชอร์ที่สูง 297 เมตรจากระดับน้ำทะเล

ดูเพิ่ม

[แก้]
  1. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ onspop