ข้ามไปเนื้อหา

สามเหลี่ยมปะการัง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สามเหลี่ยมปะการังและประเทศที่มีส่วนร่วมในโครงการฟื้นฟูปะการังข้ามชาติ (Coral Triangle Initiative)[1][2]

สามเหลี่ยมปะการัง (อังกฤษ: Coral triangle) เป็นพื้นที่สามเหลี่ยมโดยประมาณในพื้นทะเลเขตร้อนรอบประเทศฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย มาเลเซีย ปาปัวนิวกินี หมู่เกาะโซโลมอน และติมอร์-เลสเต พื้นที่นี้มีแนวปะการังที่เชื่อมต่อติดกันในแต่ละเขตภูมินิเวศอย่างน้อย 500 ชนิด[3] สามเหลี่ยมปะการังตั้งอยู่ระหว่างมหาสมุทรแปซิฟิกกับมหาสมุทรอินเดีย[4] และครอบคลุมภูมิภาคทางชีวภูมิศาสตร์ 2 แห่ง: ภูมิภาคอินโดนีเซีย-ฟิลิปปินส์ และภูมิภาคแปซิฟิกตะวันตกเฉียงใต้ส่วนไกล (Far Southwestern Pacific Region)[5] ในฐานะหนึ่งในแปดเขตแนวปะการังหลังของโลก[6] สามเหลี่ยมปะการังได้รับการยอมรับเป็นศูนย์กลางความหลากหลายทางชีวภาพทางน้ำ[7] และมีความสำคัญสำหรับการอนุรักษ์ในระดับโลก[8] ความหลากหลายเช่นนี้ทำให้ได้รับการขนานนามว่าเป็น "ป่าแอมะซอนแห่งทะเล" โดยมีพื้นที่ทะเล 5.7 ล้าน ตารางกิโลเมตร (2,200,000 ตารางไมล์)[9] ใน ค.ศ. 2014 ธนาคารพัฒนาเอเชีย (ADB) รายงานว่า ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศในระบบนิเวศทางทะเลในสามเหลี่ยมปะการังอยู่ที่ประมาณ 1.2 ล้านล้านดอลลาร์ต่อปี และผลิตอาหารแก่ผู้คนมากกว่า 120 ล้านคน[10][4]

องค์การกองทุนสัตว์ป่าโลกสากลได้พิจารณาให้สามเหลี่ยมปะการังมีความสำคัญสูงสุดในการอนุรักษ์ทางทะเล และมีความเสี่ยงที่จะถูกคุกคาม โดยทำการเปิดตัวโครงการสามเหลี่ยมปะการังขึ้น[11]ใน ค.ศ. 2007 ศูนย์กลางความหลากหลายทางชีวภาพในสามเหลี่ยมนี้อยู่ที่ช่องผ่านเกาะเวร์เดในประเทศฟิลิปปินส์[12] พื้นที่แนวปะการังแห่งเดียวในภูมิภาคที่ได้รับการบรรจุลงในแหล่งมรดกโลกของยูเนสโกคืออุทยานธรรมชาติพืดหินปะการังตุบบาตาฮาในประเทศฟิลิปปินส์[13]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Weeks, Rebecca; Aliño, Porfirio M.; Atkinson, Scott; Beldia, Pacifico; Binson, Augustine; Campos, Wilfredo L.; Djohani, Rili; Green, Alison L.; Hamilton, Richard; Horigue, Vera; Jumin, Robecca; Kalim, Kay; Kasasiah, Ahsanal; Kereseka, Jimmy; Klein, Carissa; Laroya, Lynette; Magupin, Sikula; Masike, Barbara; Mohan, Candice; Da Silva Pinto, Rui Miguel; Vave-Karamui, Agnetha; Villanoy, Cesar; Welly, Marthen; White, Alan T. (4 March 2014). "Developing Marine Protected Area Networks in the Coral Triangle: Good Practices for Expanding the Coral Triangle Marine Protected Area System". Coastal Management. 42 (2): 183–205. doi:10.1080/08920753.2014.877768.
  2. ↑ Gray, Alex (13 September 2018). "The 'Coral Triangle' is the largest of its kind, and it's dying". Global Agenda. World Economic Forum. สืบค้นเมื่อ 20 November 2020.
  3. ↑ Veron et al. Unpublished data
  4. ↑ 4.0 4.1 Asaad, Irawan; Lundquist, Carolyn J.; Erdmann, Mark V.; Hooidonk, Ruben Van; Costello, Mark J. (5 November 2018). "Designating Spatial Priorities for Marine Biodiversity Conservation in the Coral Triangle". Front. Mar. Sci. 5: 400. doi:10.3389/fmars.2018.00400. S2CID 53294894.
  5. ↑ Veron, J.E.N. 1995. Corals in space and time: biogeography and evolution of the Scleractinia. UNSW Press, Sydney, Australia: xiii + 321 pp.
  6. ↑ Speers, A. E., Besedin, E. Y., Palardy, J. E., & Moore, C. (2016). Impacts of climate change and ocean acidification on coral reef fisheries: an integrated ecological–economic model. Ecological economics, 128, 33-43. Retrieved 26 September 2020
  7. ↑ Allen, G. R. 2007 Conservation hotspots of biodiversity and endemism for Indo-Pacific coral reef fishes. Aquatic Conserv: Mar. Freshw. Ecosyst. doi:10.1002/aqc.880
  8. ↑ Briggs, J. C. 2005a. The marine East Indies: diversity and speciation. Journal of Biogeography 32: 1517-1522
  9. ↑ "ADB to help improve resources management in coral triangle". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-03-17. สืบค้นเมื่อ 2011-05-23.
  10. ↑ "Coral reef destruction spells humanitarian disaster".
  11. ↑ WWF Coral Triangle Program
  12. ↑ "Verde Island Passage".
  13. ↑ ""World Heritage Coral Reefs" Exhibit opens in Paris".

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สามเหลี่ยมปะการัง&oldid=11940217"