วิหารการ์นี
| วิหารการ์นี | |
|---|---|
 ด้านหน้าของวิหาร | |
  ที่ตั้งภายในประเทศอาร์มีเนีย | |
| ข้อมูลทั่วไป | |
| สถานะ | พิพิธภัณฑ์ (ส่วนหนึ่งของพื้นที่อนุรักษ์ซึ่งครอบคลุมวิหารนี้) บางครั้งเป็นที่ประกอบพิธีกรรมของลัทธิเฮตาน (ลัทธิเพเกินยุคใหม่) |
| ประเภท | วิหารลัทธิเพเกิน และ สุสาน[1][2] |
| สถาปัตยกรรม | กรีกโบราณ, กรีก-โรมัน |
| ที่ตั้ง | การ์นี, จังหวัดโกตยัก, ประเทศอาร์มีเนีย |
| พิกัด | 40°06′45″N 44°43′49″E / 40.112421°N 44.730277°E |
| ระดับความสูง | 1,396 m (4,580 ft)[3] |
| แล้วเสร็จ | ราวศตวรรษที่หนึ่งถึงสอง[1] |
| เจ้าของ | กระทรวงวัฒนธรรม |
วิหารการ์นี (อังกฤษ: Temple of Garni; อาร์มีเนีย: Գառնիի տաճար,[4] Gaṙnii tačar, [ˈgɑrnii ˈtɑtʃɑʁ])[a] เป็นอาคารยุคกรีก-โรมันชนิดมีระเบียงเสาแห่งเดียวที่ยังหลงเหลือในประเทศอาร์มีเนีย และในพื้นที่อดีตสาธารณรัฐของสหภาพโซเวียต วิหารมีลักษณะของความเป็นสถาปัตยกรรมกรีกโบราณ-โรมัน และประดับด้วยเสาแบบไอออนิก ตัววิหารตั้งอยู่ในหมู่บ้านการ์นี ประเทศอาร์มีเนีย วิหารนี่เป็นสิ่งก่อสร้างและสัญลักษณ์ชิ้นสำคัญของอาร์มีเนียยุคก่อนศาสนาคริสต์
สันนิษฐานกันว่าวิหารนี้สร้างขึ้นโดยกษัตริย์ทีรีดาเตสที่หนึ่ง ในศตวรรษที่หนึ่งเพื่อบูชาเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ของลัทธิเพเกินอาร์มีเนีย เทพเจ้ามีหร์ หลังประเทศอาร์มีเนียรับศาสนาคริสต์เข้ามาในศตวรรษที่สี่ วิหารนี้ได้ถูกแปลงเป็นพระราชวังฤดูร้อนของพระนางโกสโรวิดูกต์ ธิดาของกษัตริย์ทีรีดาเตสที่สาม นักวิชาการบางส่วนเชื่อว่าวิหารนี้เป็นสุสาน ไม่ใช่วิหาร จึงทำให้วิหารนี้รอดพ้นจากการทุบทำลายสิ่งก่อสร้างของลัทธิเพเกิน วิหารนี้พังทลายลงมาในระหว่างแผ่นดินไหวใหญ่ ปี 1679 ภายหลังการขุดค้นและความสนใจในโบราณคดีในศตวรรษที่สิบเก้าและยี่สิบ วิหารนี้ได้สร้างขึ้นใหม่ในปี 1969 ถึง 1975 โดยใช้วิธีอะนาสทีลอซิส ในปัจจุบัน วิหารการ์นีเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของอาร์มีเนีย และเป็นวิหารหลักของลัทธิเฮทาน (ลัทธิเพเกินแบบอาร์มีเนียยุคใหม่)
เชิงอรรถ[แก้]
- ↑ และถูกเรียกว่า Գառնու/Գառնիի հեթանոսական տաճար Gaṙnu/Gaṙnii het’anosakan tačar, ตามตัวอักษร: "วิหารเพเกินที่การ์นี"
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 Khatchadourian 2008, p. 251.
- ↑ Smith, Adam T. (2012). "'Yerevan, My Ancient Erebuni': Archaeological Repertoires, Public Assemblages, and the Manufacture of a (Post-)Soviet Nation". ใน Charles W. Hartley; G. Bike Yazicioğlu; Adam T. Smith (บ.ก.). The Archaeology of Power and Politics in Eurasia: Regimes and Revolutions. Cambridge University Press. p. 65. ISBN 9781107016521.
the unique temple-tomb at Garni, just east of Yerevan – the only Greco-Roman colonnaded building anywhere in the Soviet Union.
- ↑ "Garni, Armenia". elevationmap.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-11-12. สืบค้นเมื่อ 2021-02-02.
- ↑ Hakobian, T. Kh.; Melik-Bakhshian, St. T.; Barseghian, H. Kh. (1986). "Գառնիի տաճար [Temple of Garni]". Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան [Dictionary of Toponyms of Armenia and Surrounding Regions] Volume I (ภาษาอาร์เมเนีย). Yerevan University Press. p. 704.
บรรณานุกรม[แก้]
- Abrahamian, A. G. (1947). Գառնիի հունարեն արձանագրությունը [The Greek inscription o Garni]. Etchmiadzin (ภาษาอาร์เมเนีย). 4 (3–4): 61–72. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-02-25. สืบค้นเมื่อ 2021-02-02.
- Khatchadourian, Lori (2008). "Making Nations from the Ground up: Traditions of Classical Archaeology in the South Caucasus". American Journal of Archaeology. 112 (2): 247–278. doi:10.3764/aja.112.2.247. JSTOR 20627449.
- Tananyan, Grigor (2014). Գառնի պատմամշակութային կոթողը (տաճարի վերականգման 40-ամյակի առթիվ) [The Historic & Cultural Monument of Garni (to the 40th anniversary of the restoration of the temple)]]. Patma-Banasirakan Handes (ภาษาอาร์เมเนีย). № 2 (2): 25–45. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2021-02-02.
- Panossian, Razmik (2006). The Armenians: From Kings and Priests to Merchants and Commissars. New York: Columbia University Press. ISBN 9780231139267.
- Nersessian, Vrej (2001). Treasures from the Ark: 1700 Years of Armenian Christian Art. Los Angeles: J. Paul Getty Museum. ISBN 9780892366392.
- Bauer-Manndorff, Elisabeth (1981). Armenia: Past and Present. Lucerne: Reich Verlag.
- Russell, James R. (1987). Zoroastrianism in Armenia. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-96850-9.
- Strzygowski, Josef (1918). Die Baukunst der Armenier und Europa [The Architecture of the Armenians and of Europe] Volume 1 (ภาษาเยอรมัน). Vienna: Kunstverlag Anton Schroll & Co.
- Porter, Robert Ker (1821). Travels in Georgia, Persia, Armenia, ancient Babylonia, &c. &c. Volume II. London: Longman, Hurst, Rees, Orme, and Brown.
- Kiesling, Brady (2000). Rediscovering Armenia: An Archaeological/Touristic Gazetteer and Map Set for the Historical Monuments of Armenia (PDF). Yerevan/Washington DC: Embassy of the United States of America to Armenia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2006-05-03.
- Lang, David Marshall (1970). Armenia: Cradle of Civilization. London: Allen & Unwin.
- Wilkinson, R. D. (1982). "A Fresh Look at the Ionic Building at Garni". Revue des Études Arméniennes (XVI).
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- "Arménie : Le temple de Garni au son du duduk". Le Monde (ภาษาฝรั่งเศส). 14 June 2011.
- "Лекция "Храм в Гарни и искусство эллинистической Армении"" (ภาษารัสเซีย). State Museum of the Orient. 29 September 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-07-08. สืบค้นเมื่อ 2021-02-02.
- Garni at Armenica.org
- Description at Cilicia.com เก็บถาวร 2016-03-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน