ยูเอสเอส อิลลินอย (BB-65)

ยูเอสเอส อิลลินอย (BB-65) ในเดือนกรกฎาคม 1945 เพียงไม่กี่สัปดาห์ก่อนที่การก่อสร้างจะถูกยกเลิก
ประวัติ
สหรัฐอเมริกา
ชื่อ	ไทย : ยูเอสเอส อิลลินอย อังกฤษ : USS Illinois
ตั้งชื่อตาม	รัฐอิลลินอย
Ordered	9 กันยายน 1940
อู่เรือ	อู่ทหารเรือฟิลาเดลเฟีย
ปล่อยเรือ	6 ธันวาคม 1942
Stricken	12 สิงหาคม 1945
ความเป็นไป	ถูกรื้อถอนบนลานต่อเรือ กันยายน 1958
ลักษณะเฉพาะ
ชั้น:	ไอโอวา
ขนาด (ระวางขับน้ำ):	มาตรฐาน: 48,110 ลองตัน (48,880 ตัน) เต็มพิกัด: 57,540 ลองตัน (58,460 ตัน)
ความยาว:	887 ฟุต 3 นิ้ว (270.4 เมตร)
ความกว้าง:	108 ฟุต 2 นิ้ว (33 เมตร)
กินน้ำลึก:	36 ฟุต 2.25 นิ้ว (11 เมตร)
ระบบพลังงาน:	8 × หม้อไอน้ำแบบท่อน้ำ Babcock & Wilcox กำลัง 212,000 แรงม้าเพลา (158,000 กิโลวัตต์)
ระบบขับเคลื่อน:	4 × กังหันไอน้ำ 4 × ใบจักร
ความเร็ว:	32.5 kn (37.4 mph; 60.2 km/h)
พิสัยเชื้อเพลิง:	15,000 ไมล์ทะเล (24,000 กิโลเมตร) ที่ 15 นอต (28 กิโลเมตรต่อชั่วโมง; 17 ไมล์ต่อชั่วโมง)
อัตราเต็มที่:	เจ้าหน้าที่ 117 นาย ทหารเกณฑ์ 1,804 นาย
ยุทโธปกรณ์:	9 × ปืนหลัก 16 นิ้ว (410 มม.)/50 คาลิเบอร์ Mark 7 20 × ปืนรอง 5 นิ้ว (130 มม.)/38 คาลิเบอร์ Mark 12 80 × ปืนต่อสู้อากาศยาน 1.6 นิ้ว (40 มม.)/56 คาลิเบอร์ Bofors L/60 49 × ปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยาน .79 นิ้ว (20 มม.)/70 คาลิเบอร์ Oerlikon
เกราะ:	ข้างตัวเรือ: 12.1 นิ้ว (307 มม.) ฐานป้อม: 11.6 นิ้ว (290 มม.) ป้อมปืน: 19.7 นิ้ว (500 มม.) ดาดฟ้า: 6 นิ้ว (152 มม.)

ยูเอสเอส อิลลินอย (BB-65) (อังกฤษ: USS Illinois) เป็นเรือประจัญบานลำที่ 5 ในชั้นไอโอวาที่วางกระดูกงูสำหรับกองทัพเรือสหรัฐ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง แม้ว่าโครงการนี้จะไม่สำเร็จลุล่วงก็ตาม เดิมที กองทัพเรือวางแผนสร้างเรือชั้นไอโอวาเพียง 4 ลำ จากนั้นจึงจะพัฒนาเรือประจัญบานรุ่นใหม่ที่ทรงพลังยิ่งกว่า ซึ่งกำหนดหมายเลขเป็น BB-65 อย่างไรก็ตาม ความต้องการเรือรบเพิ่มเติมอย่างเร่งด่วนเมื่อสงครามโลกครั้งที่สองปะทุในยุโรป ส่งผลให้กองทัพเรือตัดสินใจชะลอการออกแบบใหม่ เพื่อให้การต่อเรือเป็นไปอย่างมาตรฐานและรวดเร็ว ส่งผลให้ BB-65 ถูกปรับแบบเป็นเรือชั้นไอโอวาในปี 1940 การวางกระดูกงูของอิลลินอยเริ่มขึ้นในเดือนธันวาคม 1942 แต่เนื่องจากได้รับความสำคัญต่ำ ทำให้โครงการก่อสร้างมีความคืบหน้าช้า และยังไม่แล้วเสร็จเมื่อสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลง ส่งผลให้โครงการถูกยกเลิกในเดือนสิงหาคม 1945 ตัวเรือที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ถูกใช้เป็นแหล่งอะไหล่เรือจนถึงปี 1958 ก่อนจะถูกแยกชิ้นส่วน