ภาษาแอกแคด
| ภาษาแอกแคด | |
|---|---|
| 𒀝𒅗𒁺𒌑 akkadû | |
 จารึกภาษาแอกแคดบนโอเบลิสก์ของมานิชตูชู | |
| ประเทศที่มีการพูด | อัสซีเรียและบาบิโลน |
| ภูมิภาค | เมโสโปเตเมีย |
| ยุค | ประมาณ 2500 – 500 ปีก่อน ค.ศ.; ทางศาสนาหรือวิชาการถึง ค.ศ. 100 |
| ตระกูลภาษา | แอโฟรเอชีแอติก
|
| ระบบการเขียน | อักษรรูปลิ่มซูเมอร์-แอกแคด |
| สถานภาพทางการ | |
| ภาษาทางการ | เริ่มใช้ที่แอกแคด (เมโสโปเตเมียตอนกลาง); ภาษากลางในตะวันออกกลางและอียิปต์ในยุคสัมฤทธิ์ตอนปลายถึงยุคเหล็กตอนต้น |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-2 | akk |
| ISO 639-3 | akk |
ภาษาแอกแคด (อังกฤษ: Akkadian language; แอกแคด: 𒀝𒅗𒁺𒌑 akkadû)[1][2] เป็นภาษากลุ่มเซมิติกใช้พูดในเมโสโปเตเมียโบราณ รวมทั้งชาวบาบิโลเนียและชาวอัสซีเรีย ชื่อของภาษานี้มาจากเมืองแอกแคดซึ่งเป็นศูนย์กลางของอารยธรรมเมโสโปเตเมีย
ไวยากรณ์
[แก้]เป็นภาษาที่มีการผันคำ ลักษณะทางไวยากร์ใกล้เคียงกับภาษาอาหรับคลาสสิก คำนามแบ่งเป็นสองเพศ (บุรุษ – สตรี) แบ่งเป็นสามบุคคล (เอกพจน์ – ทวิพจน์ - พหูพจน์) แบ่งสรรพนามบุรุษที่สองเป็นสองเพศด้วย มีสันธานกริยา มีการกสามแบบสำหรับคำนามและคำคุณศัพท์คือการกประธาน กรรมตรงและความเป็นเจ้าของ คำนามผันตามเพศ จำนวน และการก คำคุณศัพท์ผันแบบเดียวกับคำนามที่ขยาย
ภาษาแอกแคดมีรากศัพท์ 13 กลุ่ม โดยกลุ่มพื้นฐานมีสามกลุ่มคือ กลุ่มรากศัพท์พื้นฐานสามกลุ่ม (numbered I, หรือ Grundstamm, G-Stamm) จะถูกเพิ่มเติมด้วยการซ้ำอักษรตัวที่สอง (II หรือDoppelungsstamm, D-Stamm), อุปสรรค-š- (III or Š-Stamm) หรือ อุปสรรค-n (IV or N-Stamm). ลำดับที่สองสร้างโดยเติมพยางค์ ta ระหว่างรากศัพท์สองตัวแรก สองแบบนี้เป็นวิธีที่พบบ่อย กลุ่มที่สามเป็นการเติมพยางค์ tan ระหว่างอักษรตัวที่ 1 หรือ 2 รากศัพท์สุดท้ายใช้ทั้งอุปสรรค-š และการซ้ำอักษรตัวที่สอง
คำกริยาภาษาแอกแคดเป็นรากศัพท์พยัญชนะสามตัว แต่บางรากศัพท์มีพยัญชนะ 2 หรือ 4 ตัวมีสามกาลคือ ปัจจุบัน อดีต และเหตุการณ์ที่ต้องใช้คำนำหน้า การเรียงประโยคเป็นแบบประธาน-กรรม-กริยาซึ่งต่งจากภาษาเซมิติกโบราณอื่น ๆ เช่น ภาษาอาหรับและภาษาฮีบรูในไบเบิลที่เป็นแบบกริยา-ประธาน-กรรม คาดว่าการเรียงคำแบบนี้ได้รับอิทธิพลมาจากภาษาซูเมอร์ซึ่งเรียงประโยคแบบประธาน-กรรม-กริยา เช่นเดียวกัน
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Black, Jeremy A.; George, Andrew; Postgate, J. N. (2000-01-01). A Concise Dictionary of Akkadian. Otto Harrassowitz Verlag. p. 10. ISBN 9783447042642. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-05-11. สืบค้นเมื่อ 2020-10-15.
- ↑ John Huehnergard & Christopher Woods, "Akkadian and Eblaite", The Cambridge Encyclopedia of the World's Ancient Languages. Ed. Roger D. Woodard (2004, Cambridge) Pages 218-280
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ภาษาแอกแคด
วิกิซอร์ซมีงานที่เกี่ยวข้องกับ ภาษาแอกแคด- Akkadian cuneiform ที่ Omniglot (Writing Systems and Languages of the World)
- Introduction to Cuneiform Script and the Akkadian language ที่ The Open Richly Annotated Cuneiform Corpus (Oracc)
