ภาษาสกอต

สกอต
	ภาษาสกอตที่ราบต่ำ/ที่ลุ่ม
	(เบรด) สกอตส์, ลัลลันส์ (มาจาก "โลว์แลนด์")
ประเทศที่มีการพูด	สหราชอาณาจักร, สาธารณรัฐไอร์แลนด์
ภูมิภาค	สกอตแลนด์: พื้นที่ราบสก็อตแลนด์, นอร์ธเทอร์นไอล์ส, อัลสเตอร์ (ไอร์แลนด์)
ชาติพันธุ์	ชาวสกอต
จำนวนผู้พูด	ไม่ทราบ (110,000–125,000 อ้างถึง1999–2011)[ต้องการอ้างอิง]; 1.5 ล้าน (ไม่ระบุวันที่); ในการสำรวจสำมะโนครัว ปี 2011, ผู้ได้รับสำรวจ 30% (1.54 ล้าน) ระบุว่าสามารถพูดภาษาสกอตได้
ตระกูลภาษา	อินโด-ยูโรเปียน เจอร์แมนิก เจอร์แมนิกตะวันตก ภาษาอิงวีออนิก ภาษาแองโกล-ฟรีเซียน ภาษาแองกลิก สกอต; ; ; ; ; ;
รูปแบบก่อนหน้า	ภาษาอังกฤษเก่า ภาษาอังกฤษสมัยกลาง ภาษาสกอตยุคต้น ภาษาสกอตยุคกลาง สกอต; ; ; ;
ภาษาถิ่น	Central Southern Ulster Northern Insular
ระบบการเขียน	Latin
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	ไม่มี; — ได้รับการจัดให้เป็น "ภาษาดั้งเดิม" โดยรัฐบาลสกอต ; — ได้รับการจัดให้เป็น "ภาษาของชนกลุ่มน้อยท้องถิ่น" ตามกฎบัตรยุโรปว่าด้วยภาษาท้องถิ่นหรือภาษาชนกลุ่มน้อย
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน	สหราชอาณาจักร (สกอตแลนด์ และ ไอร์แลนด์เหนือ)
ผู้วางระเบียบ	— สกอตแลนด์: ไม่มี
รหัสภาษา
ISO 639-2	sco
ISO 639-3	sco
Linguasphere	52-ABA-aa (varieties: ; 52-ABA-aaa to -aav)
	Areas where the Scots language was spoken in the 20th century

ภาษาสกอต เป็นภาษาในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิก ที่ใช้พูดกันในแถบพื้นที่ราบของสกอตแลนด์ และในพื้นที่อัลสเตอร์ (ซึ่งเรียกสำเนียงท้องถิ่นว่าอัลสเตอร์สกอต ชาวสกอตมักเรียกภาษานี้ว่า สกอตที่ราบต่ำ เพื่อไม่ให้สับสนกับภาษาแกลิกสกอต และภาษาเคลต์ซึ่งถูกจำกัดพื้นที่การใช้ตามประวัติศาสตร์ในแถบพื้นที่ราบสูงของสกอตแลนด์ ภาษาสกอตถูกพัฒนาขึ้นในสมัยเดียวกับภาษาอังกฤษสมัยกลาง

นับแต่ต้นศตวรรษที่ 15 เป็นต้นมา ภาษาอังกฤษที่ใช้ในสกอตแลนด์ได้มีวิวัฒนาการ จนกลายเป็นภาษาที่มีเอกลักษณ์แตกต่างจากภาษาอังกฤษและภาษาท้องถิ่นอื่น ๆ ที่พูดกันในอังกฤษ หากแต่ยังขาดชื่อเรียก แต่หลังจาก ปี ค.ศ. 1495 เป็นต้นมา คำว่า สกอตติช (Scottis) ถูกใช้มากขึ้นเพื่ออ้างถึงภาษาพูดในถิ่นที่ลุ่ม ในขณะที่คำว่า Erse ซึ่งแปลว่า ไอริช ถูกใช้เป็นชื่อเรียกภาษาแกลิค ฯ ยกตัวอย่างเช่น ในตอนปลายศตวรรษที่ 15 วิลเลียม ดันบาร์ กวีชาวสกอต ใช้คำว่า Erse เพื่ออ้างถึงภาษาแกลิคและในช่วงต้นศตวรรษที่ 16 กาวิน ดักลาส เริ่มใช้คำว่า Scottis เพื่ออ้างอิงถึงภาษาถิ่นที่ราบลุ่ม ปัจจุบันภาษาแกลิกของสกอตแลนด์มักถูกเรียกว่า ภาษาแกลิก-สกอต หรือ ภาษาแกลิกสกอตแลนด์

อ้างอิง

↑ 7% of the population (100,000–115,000) report using Scots at home in the 2011 census; 10,000 speakers in Ireland are reported by Ethnologue
↑ Scots^{[ลิงก์เสีย]} ที่ Ethnologue (14th ed., 2000).
↑ Scotland's Census 2011 – Scots language skills
↑ Grant, William (1931). "Map 2". Scottish National Dictionary. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 January 2012.
↑ Gregg R.J. (1972) The Scotch-Irish Dialect Boundaries in Ulster in Wakelin M.F., Patterns in the Folk Speech of The British Isles, London

[1] 7% of the population (100,000–115,000) report using Scots at home in the 2011 census; 10,000 speakers in Ireland are reported by Ethnologue

[2] Scots^{[ลิงก์เสีย]} ที่ Ethnologue (14th ed., 2000).

[Census-3] Scotland's Census 2011 – Scots language skills

[4] Grant, William (1931). "Map 2". Scottish National Dictionary. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 January 2012.

[5] Gregg R.J. (1972) The Scotch-Irish Dialect Boundaries in Ulster in Wakelin M.F., Patterns in the Folk Speech of The British Isles, London

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]