ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อุดงมีชัย"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
|||
| บรรทัด 102: | บรรทัด 102: | ||
}} <!-- Infobox ends --> |
}} <!-- Infobox ends --> |
||
{{ระวังสับสน|อุดรมีชัย}} |
{{ระวังสับสน|อุดรมีชัย}} |
||
'''อุดง''' ({{lang-km|ឧដុង្គ}}) (หรืออาจเรียกได้ว่า ''อุดงฦาไชย'' หรือ ''อุดงมีชัย'') เป็นเมืองใน[[ประเทศกัมพูชา]] ตั้งอยู่ในส่วนตะวันตกเฉียงเหนือของ[[จังหวัดกำปงสปือ]] ตั้งอยู่บริเวณเชิงเขาของ"ภูเขาพนมอุดง"หรือ "เขาพระราชทรัพย์" ประมาณ 40 กิโลเมตรทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองหลวงที่ทันสมัยคือ กรุง[[พนมเปญ]], อุดงมีชัยเป็นที่พำนักของราชวงศ์และเมืองหลวงของกัมพูชามานานกว่า 250 ปีจนถึงปี ค.ศ. 1866 เป็นเมืองหลวงอันยิ่งใหญ่ของพระมหากษัตริย์เขมรหลายศตวรรษที่กระจัดกระจายอยู่บนยอดเขาที่แบ่งเป็นสองส่วน ที่โดดเด่นซึ่งทอดยาวจากตะวันออกเฉียงใต้ไปตะวันออกเฉียงเหนือ<ref>{{cite web |url=http://www.phnompenhpost.com/national/buddha-chinese-deception |title= The Buddha of Chinese deception Oudong Mountain by Bou Saroeun |publisher= Phnom Penh Post |date= 22 June 2001 |accessdate=26 June 2015}}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.khmerstudies.org/download-files/events/conferences/Phnom%20Bakheng%20Workshop/Claude%20Jacques%20-%2023-40.pdf?lbisphpreq=1 |title= THistory of the Phnom Bakheng Monument |publisher= Khmer Studies |date= |accessdate=26 June 2015}}</ref> |
'''อุดง''' ({{lang-km|ឧដុង្គ}}) (หรืออาจเรียกได้ว่า ''อุดงฦาไชย'' หรือ ''อุดงมีชัย'') (ชื่อเดิม:บันทายเพชร) เป็นเมืองใน[[ประเทศกัมพูชา]] ตั้งอยู่ในส่วนตะวันตกเฉียงเหนือของ[[จังหวัดกำปงสปือ]] ตั้งอยู่บริเวณเชิงเขาของ"ภูเขาพนมอุดง"หรือ "เขาพระราชทรัพย์" ประมาณ 40 กิโลเมตรทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองหลวงที่ทันสมัยคือ กรุง[[พนมเปญ]], อุดงมีชัยเป็นที่พำนักของราชวงศ์และเมืองหลวงของกัมพูชามานานกว่า 250 ปีจนถึงปี ค.ศ. 1866 เป็นเมืองหลวงอันยิ่งใหญ่ของพระมหากษัตริย์เขมรหลายศตวรรษที่กระจัดกระจายอยู่บนยอดเขาที่แบ่งเป็นสองส่วน ที่โดดเด่นซึ่งทอดยาวจากตะวันออกเฉียงใต้ไปตะวันออกเฉียงเหนือ<ref>{{cite web |url=http://www.phnompenhpost.com/national/buddha-chinese-deception |title= The Buddha of Chinese deception Oudong Mountain by Bou Saroeun |publisher= Phnom Penh Post |date= 22 June 2001 |accessdate=26 June 2015}}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.khmerstudies.org/download-files/events/conferences/Phnom%20Bakheng%20Workshop/Claude%20Jacques%20-%2023-40.pdf?lbisphpreq=1 |title= THistory of the Phnom Bakheng Monument |publisher= Khmer Studies |date= |accessdate=26 June 2015}}</ref> |
||
==ชื่อเมือง== |
==ชื่อเมือง== |
||
| บรรทัด 124: | บรรทัด 124: | ||
[[หมวดหมู่:จังหวัดกำปงสปือ]] |
[[หมวดหมู่:จังหวัดกำปงสปือ]] |
||
[[หมวดหมู่:เมืองในประเทศกัมพูชา]] |
[[หมวดหมู่:เมืองในประเทศกัมพูชา]] |
||
[[หมวดหมู่:จังหวัดของไทยในอดีต]] |
|||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 13:14, 31 พฤษภาคม 2563
อุดงมีชัย ឧដុង្គ | |
|---|---|
เมือง | |
 พนมอุดง | |
| สมญา: ราชธานีแห่งอดีตกษัตริย์ | |
  อุดงมีชัย ตำแหน่งที่ตั้งของเมืองอุดงมีชัย, ประเทศกัมพูชา | |
| พิกัด: 11°49′26″N 104°44′33″E / 11.82389°N 104.74250°E | |
| ประเทศ |  กัมพูชา |
| จังหวัด | กำปงสปือ |
| อำเภอ | อุดง |
| เขตเวลา | UTC+7 (กัมพูชา) |
อุดง (เขมร: ឧដុង្គ) (หรืออาจเรียกได้ว่า อุดงฦาไชย หรือ อุดงมีชัย) (ชื่อเดิม:บันทายเพชร) เป็นเมืองในประเทศกัมพูชา ตั้งอยู่ในส่วนตะวันตกเฉียงเหนือของจังหวัดกำปงสปือ ตั้งอยู่บริเวณเชิงเขาของ"ภูเขาพนมอุดง"หรือ "เขาพระราชทรัพย์" ประมาณ 40 กิโลเมตรทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองหลวงที่ทันสมัยคือ กรุงพนมเปญ, อุดงมีชัยเป็นที่พำนักของราชวงศ์และเมืองหลวงของกัมพูชามานานกว่า 250 ปีจนถึงปี ค.ศ. 1866 เป็นเมืองหลวงอันยิ่งใหญ่ของพระมหากษัตริย์เขมรหลายศตวรรษที่กระจัดกระจายอยู่บนยอดเขาที่แบ่งเป็นสองส่วน ที่โดดเด่นซึ่งทอดยาวจากตะวันออกเฉียงใต้ไปตะวันออกเฉียงเหนือ[1][2]
ชื่อเมือง
ชื่อของเมืองมาจากคำว่า "อุตตุงฺค" uttuṅga" (สันสกฤต: उत्तुङ्ग) ในภาษาสันสกฤต แปลว่า "สูง" ซึ่งอาจหมายถึงเขาพระราชทรัพย์ เนื่องจากภูเขาเป็นสถานที่ประกอบพิธีบุญต่างๆ และมีความสำคัญทางศาสนา คำนี้จึงอาจกินความหมายไปที่นัยที่ว่า "ยิ่งใหญ่" หรือ "สูงสุด" ก็ได้[3]
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
- ↑ "The Buddha of Chinese deception Oudong Mountain by Bou Saroeun". Phnom Penh Post. 22 June 2001. สืบค้นเมื่อ 26 June 2015.
- ↑ "THistory of the Phnom Bakheng Monument" (PDF). Khmer Studies. สืบค้นเมื่อ 26 June 2015.
- ↑ "Sanskrit dictionary - uttunga : tall". Tamilcube. สืบค้นเมื่อ July 3, 2015.
หนังสือ
- "The Rough Guide Southeast Asia" Rough Guides, 2002 ISBN 1-85828-893-2