การปลุกเสก
การปลุกเสก หมายถึง ร่ายมนตร์เพื่อทำให้ขลังหรือศักดิ์สิทธิ์ เช่น เสกน้ำมนต์ล้างหน้า เสกแป้งผัดหน้า[1]
ในนิทานพื้นบ้านและนิยาย[แก้]
ในเทพนิยายแบบดั้งเดิม บางครั้งสูตรเวทย์มนตร์อาจติดอยู่กับวัตถุ เมื่อมีการร่ายคาถา มันจะช่วยแปลงร่างวัตถุ ในเรื่องราวดังกล่าว คาถาจะติดอยู่กับ ไม้ กายสิทธิ์ที่ใช้โดยพ่อมด แม่มด และ แม่อุปถัมภ์ ตัวอย่างหนึ่งคือคาถาที่นางฟ้าแม่ทูนหัวของ ซินเดอเรลล่า เคยเปลี่ยนฟักทองให้เป็นโค้ช " Bibbidi-Bobbidi-Boo " ซึ่งเป็นคำคล้องจองไร้สาระที่สะท้อนถึงคาถาทางประวัติศาสตร์ที่จริงจังยิ่งขึ้น [2]
การใช้และการตีความสมัยใหม่[แก้]
การแสดงเวทมนตร์มักเกี่ยวข้องกับการใช้ภาษาเสมอ ไม่ว่าจะพูดออกมาดังๆ หรือไม่พูด คำพูดต่างๆ มักจะถูกใช้เพื่อเข้าถึงหรือชี้นำพลังเวทย์มนตร์ ใน The Magical Power of Words (1968) SJ Tambiah ให้เหตุผลว่าการเชื่อมโยงระหว่างภาษากับเวทมนตร์นั้นเกิดจากความเชื่อในความสามารถโดยธรรมชาติของคำพูดที่จะมีอิทธิพลต่อจักรวาล Bronisław Malinowski ใน Coral Gardens and their Magic (1935) เสนอแนะว่าความเชื่อนี้เป็นส่วนขยายของการใช้ภาษาขั้นพื้นฐานของมนุษย์เพื่ออธิบายสภาพแวดล้อมของเขา ซึ่ง "ความรู้เกี่ยวกับคำพูดที่ถูกต้อง วลีที่เหมาะสม และรูปแบบที่พัฒนาสูงขึ้นของ คำพูดทำให้มนุษย์มีอำนาจเหนือกว่าขอบเขตการกระทำส่วนตัวของเขาเอง” [3] : 235 การพูดด้วยเวทมนตร์จึงเป็นพิธีกรรมและมีความสำคัญต่อการแสดงเวทมนตร์มากกว่าการแสดงด้วยวาจา [4] : 175–176
ไม่ใช่ทุกคำพูดจะถือว่ามีมนต์ขลัง เฉพาะคำและวลีบางคำหรือคำที่พูดในบริบทเฉพาะเท่านั้นที่ถือว่ามีพลังเวทย์มนตร์ [5] : 176 ภาษามหัศจรรย์ตามประเภทของคำพูดของ CK Ogden และ IA Richards (วัตถุมงคล) แตกต่างจากภาษาทางวิทยาศาสตร์เพราะเป็นภาษาเกี่ยวกับอารมณ์ และแปลงคำต่างๆ ให้เป็นสัญลักษณ์แทนอารมณ์ ในขณะที่คำในภาษาวิทยาศาสตร์เชื่อมโยงกับความหมายเฉพาะและอ้างถึงความเป็นจริงภายนอกที่เป็นรูปธรรม [5] : 188 ภาษาเวทย์มนตร์จึงเชี่ยวชาญเป็นพิเศษในการสร้างอุปมาอุปไมยที่สร้างสัญลักษณ์และเชื่อมโยงพิธีกรรมเวทย์มนตร์เข้ากับโลก [5] : 189
มาลิโนฟสกี้ให้เหตุผลว่า "ภาษาแห่งเวทมนตร์เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีการกำหนดและใช้เพื่อจุดประสงค์ที่แตกต่างไปจากชีวิตปกติอย่างสิ้นเชิง" [6] : 213 ภาษาทั้งสองรูปแบบมีความแตกต่างกันผ่านการเลือกใช้คำ ไวยากรณ์ รูปแบบ หรือโดยการใช้วลีหรือรูปแบบเฉพาะ เช่น การสวด มนต์ คาถา เพลง คำอวยพร หรือ บทสวด เป็นต้น รูปแบบภาษาศักดิ์สิทธิ์มักใช้คำและรูปแบบที่เก่าแก่เพื่อพยายามเรียกความบริสุทธิ์หรือ "ความจริง" ของ "ยุคทอง" ทางศาสนาหรือวัฒนธรรม การใช้ภาษาฮีบรูใน ศาสนายิว เป็นตัวอย่าง [7] : 182
แหล่งที่มาที่เป็นไปได้อีกประการหนึ่งของพลังของคำพูดคือความลับและความพิเศษเฉพาะตัว ภาษาศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากมีความแตกต่างมากพอจากภาษาทั่วไปจนไม่สามารถเข้าใจได้สำหรับประชากรส่วนใหญ่ และสามารถใช้ได้และตีความโดยผู้ประกอบวิชาชีพเฉพาะทางเท่านั้น ( นักมายากล นักบวช หมอผี หรือ อิหม่าม ) [8] : 228 [9] : 178 ในแง่นี้ Tambiah ให้เหตุผลว่าภาษาเวทย์มนตร์ละเมิดหน้าที่หลักของภาษา นั่นก็คือ การสื่อสาร [9] : 179 แต่ผู้ที่นับถือเวทมนตร์ยังคงสามารถใช้และให้คุณค่ากับหน้าที่มหัศจรรย์ของคำได้ โดยเชื่อในพลังโดยธรรมชาติของคำนั้นๆ และในความหมายที่พวกเขาต้องจัดเตรียมให้กับผู้ที่เข้าใจคำเหล่านั้น สิ่งนี้ทำให้ทัมเบียห์สรุปว่า "ความแตกต่างที่น่าทึ่งระหว่างภาษาศักดิ์สิทธิ์และภาษาดูหมิ่นซึ่งมีอยู่ตามข้อเท็จจริงทั่วไป ไม่จำเป็นต้องเชื่อมโยงกับความจำเป็นในการรวบรวมคำศักดิ์สิทธิ์ในภาษาพิเศษ" [9] : 182
ตัวอย่างเครื่องราง[แก้]
- เสน่ห์ทางเมตริกแองโกล-แซ็กซอน
- Carmina Gadelica ซึ่งเป็นคอลเลกชัน บทกวีปากเปล่า ของเกลิค ซึ่งส่วนใหญ่มีเสน่ห์
- Atharvaveda คอลเลกชันของมนต์เสน่ห์ และ Rigveda คอลเลกชันของ เพลงสวด หรือคาถา
- ตำราพิธีกรรมของชาวฮิตไทต์
- ปาปิริเวทมนตร์แห่งกรีก
- Maqlû ข้อความคาถาอัคคาเดียน
- เครื่องรางเมอร์สเบิร์ก คาถาเวทมนตร์ยุคกลางสองคาถา เครื่องรางที่เขียนด้วยภาษาเยอรมันสูงเก่า
- Cyprianus เป็นคำทั่วไปสำหรับหนังสือ คาถาพื้นบ้านของชาวสแกนดิเนเวีย
- ว้าวว้าว; หรือเพื่อนที่หายไปนาน
- คาถาของ ชาวบาบิโลน [10]
- คาถา เมโสโปเตเมีย ถูกแต่งขึ้นเพื่อตอบโต้ทุกสิ่งตั้งแต่คาถา ( Maqlû ) ไปจนถึงศัตรูพืชในทุ่ง ( Zu-buru-dabbeda )
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-10-08. สืบค้นเมื่อ 2016-05-18.
- ↑ Garry, Jane (2005). Archetypes and Motifs in Folklore and Literature. Armonk: M.E. Sharp. p. 162. ISBN 0-7656-1260-7.
- ↑ Malinowski, Bronislaw (2013). Coral Gardens and Their Magic: A Study of the Methods of Tilling the Soil and of Agricultural Rites in the Trobriand Islands. Hoboken, New Jersey: Taylor & Francis. ISBN 978-1136417733.
- ↑ Tambiah, S. J. (June 1968). "The Magical Power of Words". Man. 3 (2): 175–208. doi:10.2307/2798500. JSTOR 2798500.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Tambiah, S. J. (June 1968). "The Magical Power of Words". Man. 3 (2): 175–208. doi:10.2307/2798500. JSTOR 2798500.
- ↑ Malinowski, Bronislaw (2013). Coral Gardens and Their Magic: A Study of the Methods of Tilling the Soil and of Agricultural Rites in the Trobriand Islands. Hoboken, New Jersey: Taylor & Francis. ISBN 978-1136417733.
- ↑ Tambiah, S. J. (June 1968). "The Magical Power of Words". Man. 3 (2): 175–208. doi:10.2307/2798500. JSTOR 2798500.
- ↑ Malinowski, Bronislaw (2013). Coral Gardens and Their Magic: A Study of the Methods of Tilling the Soil and of Agricultural Rites in the Trobriand Islands. Hoboken, New Jersey: Taylor & Francis. ISBN 978-1136417733.
- ↑ 9.0 9.1 9.2 Tambiah, S. J. (June 1968). "The Magical Power of Words". Man. 3 (2): 175–208. doi:10.2307/2798500. JSTOR 2798500.
- ↑ "The Recordings: BAPLAR: SOAS". speechisfire.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-16. สืบค้นเมื่อ 2010-06-19.