ทาเกรุ ซาโต

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Takeru Satoh)
ทาเกรุ ซาโต
佐藤 健
เกิด (1989-03-21) 21 มีนาคม ค.ศ. 1989 (35 ปี)[1]
เขตอิวัตสึกิ จังหวัดไซตามะ ประเทศญี่ปุ่น
ศิษย์เก่าโรงเรียนมัธยมปลายโคชิงายะคิตะ[2][3]
อาชีพนักแสดง
ปีปฏิบัติงานค.ศ. 2006–ปัจจุบัน
ตัวแทนอะมิวส์ (ค.ศ. 2006–2021)
โค-ลาโว (ค.ศ. 2021–)[4]
มีชื่อเสียงจากเคนชิน ซามูไร เอ็กซ์
มาสค์ไรเดอร์เดนโอ
ส่วนสูง170 cm (5 ft 7 in)[1]
เว็บไซต์satohtakeru.com

ทาเกรุ ซาโต (ญี่ปุ่น: 佐藤 健; โรมาจิ: Satō Takeru; เกิด 21 มีนาคม ค.ศ. 1989) เป็นนักแสดงชาวญี่ปุ่น เขาเป็นที่รู้จักจากการนำแสดงบท โนงามิ เรียวทาโร่ ในแฟรนไชส์ มาสค์ไรเดอร์เดนโอ และในบท ฮิมุระ เคนชิน ในภาพยนตร์ฉบับคนแสดง เคนชิน ซามูไร เอ็กซ์ และภาคต่อของภาพยนตร์

ประวัติ[แก้]

ซาโตเกิดเมื่อวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1989 ที่เขตอิวัตสึกิ จังหวัดไซตามะ ซาโตเริ่มทำงานเป็นนักแสดงเด็กเป็นระยะเวลาสามหรือสี่ปีและปรากฏตัวในโฆษณาและภาพถ่ายปกนิตยสาร หลังจากเขาเข้าเรียนในชั้นประถมปลาย เขาตัดสินใจที่จะไม่เป็นนักแสดงเด็กอีกต่อไปเนื่องจาก "อุปนิสัยขี้อาย"[5] เขาสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมปลายโคชิงายะคิตะในไซตามะใน ค.ศ. 2007[6] ในปีเดียวกัน ขณะกำลังถ่ายทำ มาสค์ไรเดอร์เดนโอ เขาได้รับการวินิจฉัยว่ามีภาวะโพรงเยื่อหุ้มปอดมีอากาศขั้นปฐมภูมิและได้เข้ารับการรักษาให้หายตั้งแต่นั้น[7]

หลังความสำเร็จและความนิยมของ มาสค์ไรเดอร์เดนโอ และการออกฉายฉบับโรงภาพยนตร์อีกสองเรื่องในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 2008 ซาโตนำแสดงในละครโทรทัศน์ของทีบีเอสที่ได้รับรางวัลเรื่อง รุกกี มือใหม่ไฟแรง (Rookies) แสดงเป็น ยูยะ โอกาดะ สมาชิกของชมรมบาสเกตบอลโรงเรียนมัธยมปลายที่เต็มไปด้วยนักเลง ซาโตมองว่าบทบาทของเขาใน รุกกี มือใหม่ไฟแรง เป็นบทบาทที่ทำให้เขาได้เป็นที่รู้จักแม้ว่าจะได้รับบทเป็นตัวละครสมทบเท่านั้น[8] เพราะละครโทรทัศน์เรื่องนี้ได้ฉายในช่วงเวลายอดนิยมและสามารถเข้าถึงผู้ชมที่กว้างกว่าเมื่อเทียบกับผลงานก่อนหน้าของเขา

ใน ค.ศ. 2014 ซาโตได้รับบทบาทเป็นนักสืบสวนมือใหม่ในละครโทรทัศน์ของฟูจิทีวีเรื่อง บิตเตอร์บลัด (Bitter Blood)[9] เขาปรากฏตัวอีกครั้งในบทบาทของ ฮิมุระ เคนชิน ในสองภาพยนตร์ภาคต่อฉบับคนแสดงของแฟรนไชส์ ซามูไรพเนจร เรื่อง เกียวโตทะเลเพลิง และ คนจริง โคตรซามูไร ซึ่งทั้งสองเรื่องออกฉายในปีเดียวกัน ค.ศ. 2014[10][11] นักเขียนมังงะต้นฉบับของ ซามูไรพเนจร โนบูฮิโระ วัตสึกิ ยกย่องการแสดงของซาโตและเรียกเขาว่าเป็นนักแสดงในอุดมคติที่จะแสดงเป็นเคนชินได้[12] เขา ร่วมกับนักแสดงร่วมคนอื่น ๆ ของ ซามูไรพเนจร อย่าง เอมิ ทาเกอิ, มูเนตากะ อาโอกิ และผู้กำกับฯ เคอิชิ โอโตโมะ ได้รับการแต่งตั้งให้เป็น "ทูตสันถวไมตรีวัฒนธรรม" (Cultural Friendship Ambassador) ต่อฟิลิปปินส์โดยสภาเมืองมากาตีในวันที่ 7 สิงหาคม ค.ศ. 2014[13]

พร้อมด้วยความสำเร็จในการแสดงภาพยนตร์ เขากลับมาปรากฏตัวในโทรทัศน์อีกครั้งในละครชุดทางโทรทัศน์ของทีบีเอส สุดยอดเชฟวังหลวง ในต้นปี ค.ศ. 2015[14][15] และตามด้วยภาพยนตร์สามเรื่องของโทโฮใน ค.ศ. 2015 และ ค.ศ. 2016 รวมถึงภาพยนตร์ภาคคนแสดงที่ดัดแปลงมาจากมังงะเรื่อง วัยซนคนการ์ตูน และ ถ้าแมวตัวนั้นหายไปจากโลกนี้[16][17] บทบาทของเขาในภาพยนตร์ ค.ศ. 2017 เรื่อง บันทึกน้ำตารัก 8 ปี ทำให้เขาได้รับการเสนอชื่อในสาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยมในงานรางวัลเจแปนอะแคเดมีครั้งที่ 41 ใน ค.ศ. 2018 เขานำแสดงในละครชุดทางโทรทัศน์ที่ได้รับรางวัลสองเรื่อง: อาซาโดระ ของเอ็นเอชเค ฮัมบุง, อาโออิ (Hanbun, Aoi) และของทีบีเอส กิโบโตะมูซูเมะโนะบลูส์ (Blues of Stepmother and Daughter) ในปีเดียวกันเขาได้ปรากฏตัวในบทบาทของ โนงามิ เรียวทาโร่ อีกครั้งในภาพยนตร์มาสค์ไรเดอร์เรื่องสุดท้ายของยุคเฮเซ

ใน ค.ศ. 2021 ซาโตร่วมกับวันโอเคร็อกและ รีวโนซูเกะ คามิกิ ออกจากสังกัดอะมิวส์และก่อตั้งสังกัดใหม่เป็นของตนเอง "โค-ลาโว"[4] ใน ค.ศ. 2022 เขานำแสดงในละครชุดทางโทรทัศน์ของเน็ตฟลิกซ์เรื่อง รักแรก (First Love) ร่วมกับ ฮิการิ มิตสึชิมะ ละครชุดได้รับแรงบันดาลใจจากเพลง "เฟิสต์เลิฟ" และ "ฮัตสึโคย" โดย ฮิการุ อูตาดะ กำหนดเผยแพร่ทั่วโลก[18]

รางวัล[แก้]

ปี รางวัล สาขา ผลงานเข้าชิง ผล อ้างอิง
2009 60th Television Drama Academy Awards นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม คนรับใช้ของเมอิจัง ชนะ [19]
2010 20th Japan Movie Critics Award นักแสดงชายใหม่ยอดเยี่ยม ปุปะจังหวะฮา ชนะ [20]
2011 35th Elan d'or Awards นักแสดงมาใหม่แห่งปี ตนเอง ชนะ [21]
2012 Japan Action Awards 2012 นักแสดงชายโลดโผนยอดเยี่ยม เคนชิน ซามูไร เอ็กซ์ ชนะ [22]
2013 76th Television Drama Academy Awards นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม ทมบิ เสนอชื่อเข้าชิง [23]
2014 39th Hochi Film Awards นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม The Liar and His Lover, เกียวโตทะเลเพลิง & รูโรนิ เคนชิน คนจริง โคตรซามูไร เสนอชื่อเข้าชิง [24]
2015 Japan Action Awards 2015 ฉากโลดโผนยอดเยี่ยม เกียวโตทะเลเพลิง & รูโรนิ เคนชิน คนจริง โคตรซามูไร ชนะ [25]
นักแสดงชายโลดโผนยอดเยี่ยม ชนะ
9th Asian Film Awards นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม รูโรนิ เคนชิน คนจริง โคตรซามูไร เสนอชื่อเข้าชิง [26]
85th Television Drama Academy Awards นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม สุดยอดเชฟวังหลวง ชนะ [27]
8th Tokyo Drama Awards นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม ชนะ [28]
2016 24th Hashida Award นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม ชนะ [29]
42nd Broadcasting Culture Fund Award รางวัลการแสดงเดี่ยว ชนะ [30]
2018 41st Japan Academy Film Prize นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม บันทึกน้ำตารัก 8 ปี เสนอชื่อเข้าชิง [31]
Japan Action Awards 2018 นักแสดงชายโลดโผนยอดเยี่ยม สายพันธุ์อมนุษย์ ชนะ [32]
98th Television Drama Academy Awards นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม ฮัมบุน, อาโออิ ชนะ [33]
13th CONFiDENCE Award Drama Prize นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม ฮัมบุน, อาโออิ, Blues of Stepmother and Daughter ชนะ [34]
2019 CONFiDENCE Award Drama Prize 2018 Annual Awards นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม ชนะ [35]
44th Hochi Film Awards นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม Samurai Marathon, One Night เสนอชื่อเข้าชิง [36]
32nd Nikkan Sports Film Awards นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม เสนอชื่อเข้าชิง [37]
2020 104th Television Drama Academy Awards นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม คุณหมอขาโหดกับพยาบาลโขดหิน ชนะ [38]
13th Tokyo Drama Awards นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม ชนะ [39]
7th Yahoo! Japan Search Awards รางวัลสูงสุด (Grand Prix) ชนะ [40]
บุคคล (นักแสดง) ชนะ
2021 34th Nikkan Sports Film Awards นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม Rurouni Kenshin: The Final/The Beginning, In the Wake เสนอชื่อเข้าชิง [41]
46th Hochi Film Awards นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม เสนอชื่อเข้าชิง [42]
2022 76th Mainichi Film Awards นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม ฆาตกรย้อนฆาตกรรม ชนะ [43]
64th Blue Ribbon Awards นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม รูโรนิ เคนชิน ซามูไรพเนจร: ปัจฉิมบท, ฆาตกรย้อนฆาตกรรม เสนอชื่อเข้าชิง [44]
45th Japan Academy Film Prize นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม ฆาตกรย้อนฆาตกรรม เสนอชื่อเข้าชิง [45]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 "Profile" (ภาษาญี่ปุ่น). Takeru Satoh official website. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-09-29. สืบค้นเมื่อ 2016-07-17.
  2. ↑ "Principal Newsletter No. 30 "Superconducting Rurouni Kenshin"". Koshigaya Kita official website (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2021-01-20.
  3. ↑ "Tuesday Surprise (November 5, 2019)"". ntv jp (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2021-01-20.
  4. ↑ 4.0 4.1 "ワンオク・佐藤健・神木隆之介、アミューズから3月末で独立 新会社立ち上げを発表" (ภาษาญี่ปุ่น). Oricon. สืบค้นเมื่อ 2021-03-24.
  5. ↑ 佐藤健が『ZIP！』で子役時代を語る 高橋一生と出演する映画『億男』公開中 (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-01-07. สืบค้นเมื่อ 2022-09-27.
  6. ↑ 裸にしたい男「佐藤健」 (Television production). [NHK]. 2012.
  7. ↑ 「最弱ライダー」佐藤健、肺気胸で療養 (ภาษาญี่ปุ่น).
  8. ↑ Takeru considers his role in Rookies his breakout role during chat with an MC in the Takeru Festival 2009 เก็บถาวร 30 เมษายน 2009 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (2009-03-21). Retrieved on 2009-04-27.
  9. ↑ ""Bitter Blood" between father-son detectives; a Tokyo take on "The Long Goodbye"; CM of the week: JT". The Japan Times. 12 April 2014. สืบค้นเมื่อ 27 December 2014.
  10. ↑ "Japanese Box Office: 'Rurouni Kenshin: The Legend Ends' Rules". Variety. 16 September 2014. สืบค้นเมื่อ 27 December 2014.
  11. ↑ "ANIME NEWS: Two-part sequel to live-action 'Rurouni Kenshin' gets premiere dates". Asahi Shimbun. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 ธันวาคม 2014. สืบค้นเมื่อ 27 ธันวาคม 2014.
  12. ↑ "Rurouni Kenshin Manga Gets Live-Action Film in 2012 (Updated)". Anime News Network. June 27, 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 14, 2016. สืบค้นเมื่อ April 21, 2017.
  13. ↑ "See the 'Kenshin'-themed jeepney, plus Takeru Satoh's 'Oro' moment". Rappler. 7 August 2014. สืบค้นเมื่อ 8 February 2015.
  14. ↑ 『天皇の料理番』が4冠獲得 「東京ドラマアウォード2015」 ["The Emperor's Cook" gains 4 wins at Tokyo Drama Awards 2015]. ORICON STYLE (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2017-01-10.
  15. ↑ 佐藤健、『天皇の料理番』で放送文化基金賞受賞 [Takeru Satoh receives the Hoso Bunka Fund Award for 'The Emperor's Cook']. ORICON STYLE (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2017-01-10.
  16. ↑ "Bakuman". Toho. Toho. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-09. สืบค้นเมื่อ 4 April 2015.
  17. ↑ "Filmart 2015: Hot titles - Japan". Screen International. สืบค้นเมื่อ 4 April 2015.
  18. ↑ "満島ひかり＆佐藤健「First Love 初恋」切なくも美しい初映像が公開！". Cinema Today (ภาษาญี่ปุ่น). 2022-09-25. สืบค้นเมื่อ 2022-09-25.
  19. ↑ 第60回ザテレビジョンドラマアカデミー賞 助演男優賞 (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2019-02-13.
  20. ↑ 过去の受赏作品 日本映画批评家大赏 (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-02-25.
  21. ↑ 「2011年エランドール賞」新人賞6名が決定！ 松下＆向井の“ゲゲゲ夫妻”らが受賞 (ภาษาญี่ปุ่น). 2011-02-03. สืบค้นเมื่อ 2019-02-13.
  22. ↑ 俳優部門は佐藤健らが受賞！ 第1回ジャパンアクションアワード授賞式が開催 (ภาษาญี่ปุ่น). PIA Corporation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-12-22. สืบค้นเมื่อ 2015-10-29.
  23. ↑ 第76回ザテレビジョンドラマアカデミー賞 助演男優賞 (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2019-02-13.
  24. ↑ 第39回報知映画賞ノミネート一覧 (ภาษาญี่ปุ่น). hochi.co.jp. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-17. สืบค้นเมื่อ 2019-02-13.
  25. ↑ 2015年アクション界のトップが決まる！ (ภาษาญี่ปุ่น). worsal.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-03-06.
  26. ↑ Rurouni Kenshin, Parasyte, Tokyo Tribes Nominated for 9th Asian Film Awards. Anime News Network. Retrieved 2015-02-25.
  27. ↑ 第85回ザテレビジョンドラマアカデミー賞主演男優賞 (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2019-02-13.
  28. ↑ 佐藤健、黒木華、鈴木亮平ら受賞「東京ドラマアウォード2015」 (ภาษาญี่ปุ่น). modelpress. สืบค้นเมื่อ 2015-10-29.
  29. ↑ 吉田羊、熱愛報道後初公の場 関係者が制止で言及せず (ภาษาญี่ปุ่น). Oricon. 2016-05-10. สืบค้นเมื่อ 2016-09-16.
  30. ↑ 佐藤健「志の高い作品に声を掛けていただいた」 「天皇の料理番」で放送文化基金賞演技賞を受賞 (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2019-02-13.
  31. ↑ 第41回日本アカデミー賞 最優秀賞決定！ (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2019-02-13.
  32. ↑ 第6回ジャパンアクションアワード「HiGH&LOW」が2冠、最優秀男優賞は佐藤健 (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2019-02-13.
  33. ↑ 第98回ザテレビジョンドラマアカデミー賞 助演男優賞 (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2019-02-13.
  34. ↑ :第13回『コンフィデンスアワード・ドラマ賞』発表 「ぎぼむす」ほか全7部門受賞者から喜びのコメント到着 (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2019-02-13.
  35. ↑ :『コンフィデンスアワード・ドラマ賞 年間大賞 2018』発表 『おっさんずラブ』ほか全7部門受賞者から喜びのコメント (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2019-03-02.
  36. ↑ : 報知映画賞2019年末ノミネート全受賞結果一覧（第44回） (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2019-11-11.
  37. ↑ "映画「イエスタデイ」、日刊スポーツ映画大賞にノミネート". つれづれなるままにWINGSFAN. สืบค้นเมื่อ December 20, 2019.
  38. ↑ 第104回ザテレビジョンドラマアカデミー賞 助演男優賞 (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2020-07-21.
  39. ↑ "Tokyo Drama Awards". International Drama Festival in Tokyo. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-11-01. สืบค้นเมื่อ October 29, 2020.
  40. ↑ Lynzee, Loveridge (December 11, 2020). "Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba Tops Yahoo! Japan Search Awards in Anime for 2nd Year". Anime News Network.
  41. ↑ "日刊スポーツ映画大賞". Nikkan Sports. สืบค้นเมื่อ November 10, 2021.
  42. ↑ "第46回報知映画賞ノミネート決定". PR Times. สืบค้นเมื่อ November 15, 2021.
  43. ↑ "毎日映画コンクール 候補作が決定 「ドライブ・マイ・カー」最多10ノミネート". Sponichi. สืบค้นเมื่อ December 16, 2021.
  44. ↑ "ブルーリボン賞「ドライブ・マイ・カー」が最多候補入り、「ヤクザと家族」なども". Natalie. สืบค้นเมื่อ January 4, 2022.
  45. ↑ "『第45回日本アカデミー賞』受賞者・作品発表 司会は羽鳥慎一&長澤まさみ". Oricon. สืบค้นเมื่อ January 18, 2021.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ทาเกรุ ซาโต
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ทาเกรุ_ซาโต&oldid=10433315"