ลาสตราดา
| ลาสตราดา | |
|---|---|
 โปสเตอร์ภาพยนตร์ | |
| กำกับ | เฟเดอริโก เฟลลินี |
| เขียนบท | เฟเดอริโก เฟลลินี ทุลลิโอ พิเนลลี เอนนิโอ ฟลาอิอาโน |
| เนื้อเรื่อง | เฟเดอริโก เฟลลินี ทุลลิโอ พิเนลลี |
| อำนวยการสร้าง | ดิโน เดอ ลอเรนติส การ์โล ปอนติ |
| นักแสดงนำ | แอนโทนี ควินน์ จูเลียตตา มาซินา ริชาร์ด เบสฮาร์ต |
| กำกับภาพ | Otello Martelli Carlo Carlini |
| ตัดต่อ | Leo Catozzo |
| ดนตรีประกอบ | นิโน โรตา |
| บริษัทผู้สร้าง | Ponti-De Laurentiis Cinematografica |
| ผู้จัดจำหน่าย | พาราเมาต์พิกเจอส์ |
| วันฉาย | 6 กันยายน ค.ศ. 1954 (เวนิส) 22 กันยายน 1954 (อิตาลี) |
| ความยาว | 108 นาที |
| ประเทศ | อิตาลี |
| ภาษา | อิตาลี |
ลาสตราดา (อิตาลี: La strada, แปลว่า "ถนน") เป็นภาพยนตร์ภาษาอิตาลีแนวนีโอเรียลลิสต์ ที่เขียนบทและกำกับโดยเฟเดอริโก เฟลลินี ออกฉายในปี พ.ศ. 2497 นำแสดงโดยแอนโทนี ควินน์ และจูเลียตตา มาซินา ภรรยาของเฟลลินี ผู้กำกับ
ภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างจากความทรงจำในวัยเด็กของเฟลลินี ที่เคยใช้ชีวิตอยู่ในเมืองริมินี ริมชายหาดทะเลเอเดรียติก ทางตะวันตกของอิตาลี และเคยหนีออกจากบ้านไปร่วมคณะละครสัตว์ [1] ภาพยนตร์ถ่ายทำด้วยฟิล์มขาวดำ อำนวยการสร้างโดยดิโน เดอ ลอเรนติส [2] ดนตรีประกอบโดย นิโน โรตา
ภาพยนตร์เปิดตัวครั้งแรกในเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเวนิส ปี 1954 และได้รับรางวัลสิงโตเงิน หลังจากเข้าฉายในสหรัฐอเมริกาในปี 1956 ได้รับเสนอชื่อเข้าชิง 2 รางวัลออสการ์ ประจำปี 1957 และได้รับรางวัลภาพยนตร์ภาษาต่างประเทศยอดเยี่ยม [3]
สถาบันภาพยนตร์อเมริกันกล่าวถึงภาพยนตร์นี้เป็น "หนึ่งในภาพยนตร์ที่มีอิทธิพลมากที่สุดเท่าที่เคยสร้างมา"[4] โดยได้รับรางวัลอะคาเดมีสาขาภาพยนตร์ภาษาต่างประเทศยอดเยี่ยมใน ค.ศ. 1957[5][6] สถาบันภาพยนตร์อังกฤษจัดให้อยู่ในอันดับ 4 จากท็อป 10 ประจำปี 1992[7]
เรื่องย่อ[แก้]
ภาพยนตร์กล่าวถึง เกลโซมินา (รับบทโดย มาซินา) หญิงสาวที่ถูกมารดาขายให้กับ แซมปาโน (รับบทโดย ควินน์) นักแสดงเร่ข้างถนน ที่แสดงความสามารถพิเศษในฐานะที่เป็นมนุษย์จอมพลัง เกลโซมินาทำหน้าที่เป็นผู้ช่วย เล่นตลก และเล่นดนตรีประกอบ
แซมปาโน เป็นชายที่มีบุคลิกหยาบกระด้าง เขาบอกใครต่อใครว่าเกลโซมินาเป็นภรรยา แต่ยังมีความสัมพันธ์กับหญิงสาวมากมายที่พบ ตลอดเวลาที่ออกเร่แสดง โดยไม่แยแสกับความรู้สึกของเกลโซมินา
แซมปาโนและเกลโซมินา ได้พบกับ อิล มัตโต (แปลว่า "The Fool" รับบทโดย เบสฮาร์ต) นักแสดงกายกรรมไต่ลวดที่เคยอยู่ร่วมคณะละครสัตว์กับแซมปาโน อิ มัตโตสนิทสนมกับเกลโซมินาอย่างรวดเร็ว เขาคอยกระตุ้นให้เกลโซมินาทิ้งแซมปาโนไปใช้ชีวิตที่ดีกว่า แต่เธอก็ยังตัดใจทิ้งเขาไปไม่ได้
อิล มัตโตทะเลาะกับแซมปาโนอย่างรุนแรง และถูกแซมปาโนบันดาลโทสะฆ่าตายและนำศพไปทิ้ง เมื่อเกลโซมินาพบร่างของอิล มัตโต เธอจึงช็อกและเสียสติไป แซมปาโนจึงทิ้งเกลโซมินาไป
ห้าปีต่อมา แซมปาโนได้พบความจริงว่า เกลโซมินาได้ใช้ชีวิตเร่ร่อนอย่างไร้จุดหมาย และเสียชีวิตไปแล้ว ในเวลานั้นเขาเพิ่งจะรู้ตัวว่ารักเกลโซมินา และมีความว้าเหว่เพียงใด
อ้างอิง[แก้]
- ↑ http://www.theauteurs.com/films/185
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-06-03. สืบค้นเมื่อ 2009-09-19.
- ↑ http://www.imdb.com/title/tt0047528/awards
- ↑ "AFIPreview21.indd" (PDF). สืบค้นเมื่อ 28 September 2018.
- ↑ Kezich (2006), 406.
- ↑ "The 29th Academy Awards (1957) Nominees and Winners". oscars.org. สืบค้นเมื่อ 24 October 2011.
- ↑ The Sight & Sound Top Ten Poll: 1992 เก็บถาวร 8 ตุลาคม 2014 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Retrieved 15 June 2012
บรณานุกรม[แก้]
- Alpert, Hollis. Fellini: A Life. New York: Simon & Schuster, 2000. ISBN 978-0-7432-1309-7
- Baxter, John. Fellini. New York: St. Martin's Press, 1993. ISBN 0-312-11273-4
- Betti, Liliana. Fellini. Boston: Little, Brown, 1976. ISBN 0316092304
- Bondanella, Peter. The Films of Federico Fellini. New York: Cambridge University Press, 2002. ISBN 978-0-521-57573-7
- Bondanella, Peter and Manuela Gieri. La Strada: Federico Fellini, director. New Brunswick, NJ: Rutgers University Press, 1987. ISBN 978-0-8135-1237-2
- Fava, Claudio G., and Aldo Vigano. The Films of Federico Fellini. New York: Citadel Press, 1990. ISBN 0-8065-0928-7
- Fellini, Federico. Fellini on Fellini. Delacorte Press, 1974.
- Fellini, Federico, and Damian Pettigrew (ed). I'm a Born Liar: A Fellini Lexicon. New York: Harry N. Abrams, 2003. ISBN 0-8109-4617-3
- Kezich, Tullio. Fellini: His Life and Work. New York: Faber and Faber, 2006. ISBN 0-571-21168-2
- Kezich, Tullio. Federico Fellini: The Films. New York: Rizzoli, 2009. ISBN 978-0-8478-3269-9
- Murray, Edward. Ten Film Classics: A Re-Viewing. New York: Frederick Ungar Publishing, 1978.
- Salachas, Gilbert. Federico Fellini. New York: Crown Publishers, 1969.
อ่านเพิ่ม[แก้]
- (ในภาษาอิตาลี) Aristarco, Guido. La Strada. In: Cinema Nuovo, n° 46, Novembre 1954.
- (ในภาษาฝรั่งเศส) Bastide, F., J. Caputo, and Chris Marker. 'La Strada', un film di Federico Fellini. Paris: Du Seul, 1955.
- Fellini, Federico, Peter Bondanella, and Manuela Gieri. La Strada. Rutgers Films in Print, 2nd edizione 1991, ISBN 0-8135-1237-9.
- (ในภาษาอิตาลี) Flaiano, Ennio. "Ho parlato male de La Strada", in: Cinema, n.139, August 1954.
- (ในภาษาอิตาลี) Redi, Riccardo. "La Strada", in: Cinema, n° 130, March 1954.
- Swados, Harvey. "La Strada: Realism and the Comedy of Poverty." in: Yale French Studies, n° 17, 1956, p. 38–43.
- (ในภาษาอิตาลี) Torresan, Paolo, and Franco Pauletto (2004). 'La Strada'. Federico Fellini. Perugia: Guerra Edizioni, lingua italiana per stranieri, Collana: Quaderni di cinema italiano per stranieri, p. 32. ISBN 88-7715-790-9, ISBN 978-88-7715-790-4
- Young, Vernon. "La Strada: Cinematographic Intersections". In: The Hudson Review, Vol. 9, n° 3, Autumn 1956, p. 437–434.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- ลาสตราดา ที่อินเทอร์เน็ตมูวีเดตาเบส
- ลาสตราดา ที่ออลมูวี
- ลาสตราดา ที่ทีซีเอ็มมูวีเดตาเบส
- ลาสตราดา ที่รอตเทนโทเมโทส์
- La strada an essay by David Ehrenstein at the Criterion Collection
| ทั่วไป | |
|---|---|
| หอสมุดแห่งชาติ | |
| อื่น ๆ | |
 | บทความภาพยนตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่โครงการวิกิภาพยนตร์ |