เอย์ยาฟิยัตลาเยอคึตซ์
เอย์ยาฟิยัตลาเยอคึตซ์ | |
---|---|
Guðnasteinn Hámundur | |
![]() | |
จุดสูงสุด | |
ความสูง เหนือระดับน้ำทะเล | ภูเขา: 1,651 เมตร (5,417 ฟุต) ธารน้ำแข็ง: 1,666 เมตร (5,466 ฟุต) [1] |
พิกัด | 63°37′12″N 19°36′48″W / 63.62000°N 19.61333°W [2] |
ข้อมูลทางภูมิศาสตร์ | |
ที่ตั้ง | ซูทือร์ลันต์, ประเทศไอซ์แลนด์ |
ข้อมูลทางธรณีวิทยา | |
ประเภทภูเขา | กรวยภูเขาไฟสลับชั้น |
แนวโค้ง/เข็มขัดภูเขาไฟ | ภูเขาไฟโซนตะวันออก |
การปะทุครั้งล่าสุด | มีนาคม–มิถุนายน พ.ศ. 2553 |
เอย์ยาฟิยัตลาเยอคึตซ์ (ไอซ์แลนด์: Eyjafjallajökull, ออกเสียง: [ˈɛɪjaˌfjatlaˌjœːkʏtl̥] ) เป็นชื่อเรียกของครอบน้ำแข็งขนาดเล็กแห่งหนึ่งทางตอนใต้ของประเทศไอซ์แลนด์ ครอบน้ำแข็งแห่งนี้ตั้งอยู่ทิศเหนือของหมู่บ้านสโกอาร์และทางทิศตะวันตกของครอบน้ำแข็งมีร์ตัลส์เยอคุตล์ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่า
ชั้นน้ำแข็งของครอบน้ำแข็งดังกล่าวได้ปกคลุมภูเขาไฟ (สูง 1,666 เมตร หรือ 5,466 ฟุต) ซึ่งได้ปะทุค่อนข้างบ่อยนับตั้งแต่ยุคน้ำแข็ง เมื่อเวลาที่มันนำหินไรโอไลต์ขึ้นมาสู่พื้นผิวโลก[3] ในปี พ.ศ. 2553 ได้มีการปะทุขึ้นสองครั้งเมื่อวันที่ 20 มีนาคม และวันที่ 15 เมษายน ผลจากการปะทุในเดือนเมษายน ส่งผลรบกวนการจราจรทางอากาศตลอดยุโรปเหนือและยุโรปตะวันตก ซึ่งนักวิทยาศาสตร์กล่าวว่ามันมีความรุนแรงกว่าการปะทุเมื่อเดือนก่อนถึง 10–20 เท่า การปะทุครั้งล่าสุดในอดีตคือจาก พ.ศ. 2364–2366 การระเบิดออกของทะเลสาบธารน้ำแข็งก่อให้เกิดอุทกภัยตามมา. แม้ว่าการประทุของเอยาฟยาลาเยอคุตล์ทำให้เกิดการชะงักครั้งยิ่งใหญ่ แต่หากเทียบกับการประทุครั้งใหญ่ที่สุดในประเทศไอซ์แลนด์เมื่อในอดีตนั้น การประทุครั้งนี้ถือเป็นเพียงแค่หยดน้ำเท่านั้น [4]
การปะทุในปี พ.ศ. 2553
[แก้]ปลายปี พ.ศ. 2552 กิจกรรมแผ่นดินไหวได้เกิดขึ้นรอบพื้นที่ภูเขาไฟเอย์ยาฟิยัตลาเยอคึตซ์ โดยมีแผ่นดินไหวขนาดย่อมหลายพันครั้ง (ส่วนใหญ่มีความรุนแรง 1–2 โมเมนต์-แมกนิจูด ลึกลงไป 7–10 กิโลเมตรใต้ภูเขาไฟ)[5] เมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553 ชุดอุปกรณ์ระบบกำหนดตำแหน่งบนโลก (GPS) ซึ่งสถาบันอุตุนิยมวิทยาแห่งไอซ์แลนด์ใช้ที่ทุ่งทอร์วัลต์เซรีในแถบเอยาฟเยิตล์ (ห่างออกไปทางตะวันออกเฉียงใต้ราว 15 กิโลเมตรจากจุดที่มีการปะทุของภูเขาไฟครั้งล่าสุด[6]) ได้แสดงให้เห็นว่า เปลือกท้องถิ่นได้เคลื่อนไปทางทิศใต้ 3 เซนติเมตร โดยการเคลื่อน 1 เซนติเมตร ใช้เวลาภายใน 4 วัน ความผิดปกติของกิจกรรมแผ่นดินไหวครั้งนี้ประกอบกับการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วของแผ่นเปลือกโลกในพื้นที่ได้ให้หลักฐานแก่นักธรณีฟิสิกส์ว่า หินหนืด (magma) จากใต้แผ่นเปลือกโลกกำลังไหลเข้าสู่กะเปาะหินหนืด (magma chamber) ใต้ภูเขาไฟเอย์ยาฟิยัตลาเยอคึตซ์ กิจกรรมแผ่นดินไหวดังกล่าวยังได้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และนับตั้งแต่วันที่ 3–5 มีนาคม ได้เกิดแผ่นดินไหวเกือบ 3,000 ครั้ง ซึ่งตรวจวัดได้ที่จุดเหนือศูนย์เกิดแผ่นดินไหวในภูเขาไฟ

การปะทุเกิดขึ้นทางตอนใต้ของไอซ์แลนด์ เมื่อวันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2553 ณ ระบบภูเขาไฟเอย์ยาฟิยัตลาเยอคึตซ์ รายงานการพบเห็นครั้งแรกเกิดขึ้นราว 23:00 น. ตามเวลามาตรฐานกรีนิช โดยกลุ่มเมฆสีแดงถูกพบเห็นที่ภูเขาไฟ การปะทุเป็นผลสืบเนื่องมาจากกิจกรรมแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงและการเปลี่ยนลักษณะในอัตราสูงในช่วงหลายสัปดาห์ก่อนหน้าการปะทุ ประกอบกับหินหนืดซึ่งเติมพลังให้กับภูเขาไฟ[7]
เมื่อวันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2553 เอย์ยาฟิยัตลาเยอคึตซ์ยังคงปะทุขึ้นอีกครั้งหลังจากหยุดชะงักไปชั่วระยะหนึ่ง การปะทุครั้งนี้เกิดขึ้นที่ตรงกลางของธารน้ำแข็ง ทำให้อุทกภัยที่เกิดจากน้ำแข็งละลายไหลทะลักลงสู่แม่น้ำที่อยู่ใกล้เคียงซึ่งอยู่ทั้งสองด้านของภูเขาไฟ และประชาชน 800 คนต้องถูกอพยพจากพื้นที่ ถนนตามแม่น้ำมาร์คาร์ปลีโยตถูกทำลายในหลายพื้นที่[8]
ไม่เหมือนกับการปะทุครั้งก่อนหน้า การปะทุครั้งที่สองเกิดขึ้นที่ใต้น้ำแข็งของธารน้ำแข็ง น้ำเย็นซึ่งเกิดจากการละลายของน้ำแข็งได้ทำให้ลาวาเย็นลงอย่างรวดเร็วและทำให้ลาวาที่แข็งตัวนั้นแตกกลายเป็นแก้ว ทำให้เกิดอนุภาคแก้วขนาดเล็กซึ่งถูกนำพาไปในพวยเถ้าถ่าน ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนั้น ก็ทำให้สายการบินที่ออกจากยุโรปและเข้ามายุโรปต้องปิดลงหลายวัน ประกอบกับขนาดของการปะทุ ซึ่งคาดกันว่ามีขนาดเป็น 10–20 เท่า ของการปะทุที่ฟิมม์เวอร์ดูเฮาลส์เมื่อวันที่ 20 มีนาคม ส่งผลให้เกิดพวยเถ้าถ่านซึ่งมีแก้วเจือปนในปริมาณสูงตกค้างในชั้นบรรยากาศระดับสูง ซึ่งเป็นอันตรายต่ออากาศยาน[9]
สมุดภาพ
[แก้]-
เอย์ยาฟิยัตลาเยอคึตซ์
-
ชาวบ้านท้องถิ่นและนักท่องเที่ยวสังเกตการณ์ภูเขาไฟก่อนหน้าการปะทุ
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Bartnicki; Haakenstad; Hov (31 ตุลาคม 2010). "Volcano Version of the SNAP Model" (PDF). Norwegian Meteorological Institute. p. 6.
- ↑ "Eyjafjallajökull". Peakbagger.com. สืบค้นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2015.
- ↑ "Increasing signs of activity at Eyjafjallajökull in Iceland : Eruptions". Scienceblogs.com. doi:10.1016/j.jog.2006.09.005. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 เมษายน 2010. สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2010.
- ↑ Nanna Gunnarsdóttir. "ภูเขาไฟในประเทศไอซ์แลนด์". Guide to Iceland.
- ↑ "Jarðskjálftahrina undir Eyjafjallajökli". Veðurstofa Ísland (The Meteorological Institute of Iceland). 5 มีนาคม 2010.
- ↑ "Fasteignaskrá measurement tools". Fasteignaskrá. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 พฤษภาคม 2010. สืบค้นเมื่อ 12 มิถุนายน 2010.
Measurements made by using maps and measurement tools from Fasteignaskrá Íslandskort
- ↑ Eruption in Eyjafjallajökull 20 March to present. Institute of Earth Sciences.
- ↑ Robert Barr (15 เมษายน 2010). "Iceland's volcanic ash halts flights in northern Europe". BBC News. สืบค้นเมื่อ 15 เมษายน 2010.
- ↑ "Iceland's volcanic ash halts flights across Europe". The Guardian. 23 มกราคม 2008. สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2010.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- ภาพถ่ายจากดาวเทียมของการปะทุในปี พ.ศ. 2553 โดยนาซา
- ภาพวีดิทัศน์ของการปะทุครั้งแรกในปี พ.ศ. 2553
- Volcanic Eyjafjallajökull run off: Seljalandsfoss Waterfall (binaural recording optimized for headphones)
- บทความทางภูมิศาสตร์
- Univ. of Iceland: History of Eyjafjallajökull (ภาษาไอซ์แลนด์), คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2005-06-22, สืบค้นเมื่อ 2013-10-07
- Geology of Katla and Eyjafjallajökull volcanoes, University of Iceland, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 พฤษภาคม 2010
- Magma pathways and earthquakes at Eyjafjallajökull, Icelandic Meteorological Institute (PDF)
- Institute of Earth Sciences – Eruption in Eyjafjallajökull, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 สิงหาคม 2010 (daily eruption status reports)
- SI / USGS Weekly Volcanic Activity Report for Eyjafjallajökull, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2005
- การพยากรณ์เถ้าภูเขาไฟ
- Volcanic Ash Advisory Graphical Forecast for the North Atlantic region
- Volcanic Ash Concentration Charts for the North Atlantic region, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 เมษายน 2011
- แผนที่
- Iceland National Land Survey‘s map of area (PDF), คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 13 สิงหาคม 2010
- contour map