ดูราเซลล์
 | |
| ประเภท | บริษัทสาขา |
|---|---|
| ก่อตั้ง | ค.ศ. 1924 (ในฐานะพี.อาร์. มัลลอรีคอมปานี) |
| ผู้ก่อตั้ง | ซามูเอล รูเบน ฟิลิป มัลลอรี |
| สำนักงานใหญ่ | เบเธล รัฐคอนเนตทิคัต สหรัฐ เจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์[1] |
| ผลิตภัณฑ์ | แบตเตอรีและและระบบไฟฟ้าอัจฉริยะ |
| รายได้ | 2 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (ค.ศ. 2015) |
พนักงาน | 2,700 คน |
| บริษัทแม่ | เบิร์กเชียร์แฮทาเวย์ |
| บริษัทในเครือ | ดูราเซลล์ (ยูเค) ลิมิเต็ด ดูราเซลล์ไชนาลิมิเต็ด ดูราเซลล์แบตเตอรีส์ เบ.เว.เบ.อา ดูราเซลล์แบตเตอรีส์ลิมิเต็ด[2] |
| เว็บไซต์ | www |
ดูราเซลล์ อิงก์. (อังกฤษ: Duracell Inc.) เป็นบริษัทผู้ผลิตสัญชาติอเมริกันของเบิร์กเชียร์แฮทาเวย์ ซึ่งผลิตแบตเตอรีและระบบพลังงานอัจฉริยะ บริษัทมีต้นกำเนิดใน ค.ศ. 1920 โดยผ่านผลงานของซามูเอล รูเบน และฟิลิป มัลลอรี รวมถึงการก่อตั้งพี.อาร์. มัลลอรีคอมปานี
ด้วยการควบรวมและซื้อกิจการหลายครั้ง ดูราเซลล์เข้ามาเป็นเจ้าของโดยกลุ่มผลิตภัณฑ์เพื่อผู้บริโภคพรอคเตอร์ แอนด์ แกมเบิล (พีแอนด์จี) กระทั่งในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2014 พีแอนด์จีบรรลุข้อตกลงในการขายบริษัทให้แก่เบิร์กเชียร์แฮทาเวย์ผ่านการโอนหุ้น ภายใต้ข้อตกลงดังกล่าว เบิร์กเชียร์แฮทาเวย์ได้แลกเปลี่ยนหุ้นที่ถืออยู่ในพีแอนด์จีเพื่อเป็นเจ้าของธุรกิจดูราเซลล์[3]
ประวัติ[แก้]
ต้นกำเนิด[แก้]
ดูราเซลล์เกิดจากความร่วมมือของนักวิทยาศาสตร์ชื่อซามูเอล รูเบน และนักธุรกิจชื่อฟิลิป โรเจอส์ มัลลอรี ซึ่งพบกันในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1920 พี.อาร์. มัลลอรีคอมปานี แห่งเบอร์ลิงตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ สหรัฐ ได้ย้ายสำนักงานใหญ่ไปที่อินเดียแนโพลิส รัฐอินดีแอนา ใน ค.ศ. 1924 โดยบริษัทได้ผลิตถ่านปรอทสำหรับอุปกรณ์ทางทหาร[4] ซึ่งเหนือกว่าถ่านคาร์บอนซิงค์ที่ใช้ในเกือบทุกการใช้งาน ส่วนใน ค.ศ. 1956 พี. อาร์. มัลลอรีแอนด์โค. ได้เข้าซื้อกิจการเจเนอรัลดรายแบตเตอรีส์, อิงก์. (GDB) โดยมีสำนักงานใหญ่อยู่ที่คลีฟแลนด์ รัฐโอไฮโอ เจเนอรัลดรายแบตเตอรีส์, อิงก์. เป็นผู้ผลิตถ่านคาร์บอนซิงค์รายใหญ่อันดับสามของสหรัฐ และผลิตถ่านปรอทภายใต้ใบอนุญาตจากพี.อาร์. มัลลอรี ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองและหลังสงครามจนกระทั่งเข้าซื้อกิจการใน ค.ศ. 1956[5] ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1950 โกดักได้เปิดตัวกล้องที่มีแฟลช การออกแบบดังกล่าวต้องการถ่านคาร์บอนซิงค์ขนาดใหม่ และถ่านขนาดสามเอได้รับการพัฒนา[4]
ใน ค.ศ. 1964 คำว่า "ดูราเซลล์" ได้รับการนำมาใช้เป็นแบรนด์ จากความหมายของ "ถ่านที่ทนทาน" จนกระทั่งถึง ค.ศ. 1980 แบตเตอรียังมีแบรนด์มัลลอรีเปิดทาง
การพัฒนา[แก้]
พี.อาร์. มัลลอรี ถูกซื้อกิจการโดยดาร์ตอินดัสทรีส์ใน ค.ศ. 1978 ซึ่งรวมเข้ากับคราฟต์ใน ค.ศ. 1980 ส่วนบริษัทโคลเบิร์กคราวิสโรเบิตส์ได้ซื้อดูราเซลล์ใน ค.ศ. 1988 และนำบริษัทสู่การเป็นบริษัทมหาชนใน ค.ศ. 1989 โดยที่เดอะยิลเลตต์คอมปานีได้ซื้อกิจการมูลค่า 7 พันล้านดอลลาร์ใน ค.ศ. 1996[6]
ใน ค.ศ. 2005 บริษัทพรอคเตอร์ แอนด์ แกมเบิล ได้ซื้อกิจการยิลเลตต์ซึ่งเป็นบริษัทแม่ของดูราเซลล์ในราคา 57 พันล้านดอลลาร์[7]
ครั้นในเดือนกันยายน ค.ศ. 2011 ดูราเซลล์ และเพาเวอร์แมตเทคโนโลจีส์ ลิมิเต็ด ได้เริ่มต้นการร่วมทุนที่เรียกว่าดูราเซลล์เพาเวอร์แมต เพื่อผลิตเครื่องชาร์จไร้สายขนาดเล็กสำหรับโทรศัพท์เคลื่อนที่รวมถึงอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ขนาดเล็ก โดยพรอคเตอร์ แอนด์ แกมเบิล ถือหุ้น 55 เปอร์เซ็นต์ของหุ้นในกิจการร่วมค้า และเพาเวอร์แมต 45 เปอร์เซ็นต์[8]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Coolidge, Alexander (March 1, 2016). "Duracell leaves P&G fold". Cincinnati. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ March 1, 2016.
- ↑ "Subsidiaries of the Registrant". www.sec.gov. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 May 2016. สืบค้นเมื่อ 12 February 2018.
- ↑ "P&G Completes Exchange of Duracell to Berkshire Hathaway". Business Wire. February 29, 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 1, 2016. สืบค้นเมื่อ February 29, 2016.
- ↑ 4.0 4.1 "Archived copy". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-11-30. สืบค้นเมื่อ 2011-12-05.
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์) - ↑ Annual Report of P. R. Mallory for 1956
- ↑ Gilpin, Kenneth N. (September 13, 1996). "Gillette to Buy Duracell for $7 Billion". New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 7, 2016. สืบค้นเมื่อ March 2, 2016.
- ↑ "P&G to acquire Gillette for $57bn". BBC News. January 28, 2005. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 27, 2017. สืบค้นเมื่อ March 3, 2016.
- ↑ Melanson, Donald (September 15, 2011). "Power mat and Duracell forming joint venture to 'globalize wireless charging'". Engadget. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 26, 2016. สืบค้นเมื่อ March 2, 2016.
อ่านเพิ่ม[แก้]
- Hintz, Eric S., "Portable Power: Inventor Samuel Ruben and the Birth of Duracell," Technology and Culture, 50 (Jan. 2009), 24–57.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ดูราเซลล์- เว็บไซต์ทางการ
