ข้ามไปเนื้อหา

โมโมฟูกุ อันโด

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โมโมฟูกุ อันโด
เกิดGô͘ Peh-hok (吳百福)
05 มีนาคม ค.ศ. 1910(1910-03-05)
เมืองโบกูชิ (Phoh-á-kha) จังหวัดคางิ ไต้หวันของญี่ปุ่น จักรวรรดิญี่ปุ่น
(ปัจจุบันคือนครผูจื่อ เทศมณฑลเจียอี้ ประเทศไต้หวัน)
เสียชีวิต5 มกราคม ค.ศ. 2007(2007-01-05) (96 ปี)
อิเกดะ จังหวัดโอซากะ ประเทศญี่ปุ่น
สัญชาติญี่ปุ่น, สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน)
ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยริตสึเมกัง [1]
มีชื่อเสียงจากผู้คิดค้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
คู่สมรสมาซาโกะ อันโด
บุตรฮิโรโตชิ อันโด
โคกิ อันโด
อาเกมิ โฮริโนอูจิ

โมโมฟูกุ อันโด (ญี่ปุ่น: 安藤 百福โรมาจิAndō Momofuku, ORS; 5 มีนาคม ค.ศ. 1910 – 5 มกราคม ค.ศ. 2007) เป็นนักประดิษฐ์และนักธุรกิจผู้ก่อตั้งบริษัท นิสชิน ฟู้ด โปรดักส์ จำกัด[2] เขาเป็นที่รู้จักในฐานะผู้คิดค้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป (บะหมี่ราเมง) และผู้สร้างแบรนด์ท็อปราเมง และคัพนูดเดิลส์

ชีวิตช่วงต้นและการศึกษา

[แก้]

อันโดถือกำเนิดใน ค.ศ. 1910 จากครอบครัวชาวไต้หวันที่จังหวัดคางิ (ญี่ปุ่น: 嘉義廳โรมาจิKagi-chōทับศัพท์: คางิ-โจ; ปัจจุบันคือเทศมณฑลเจียอี้) ไต้หวันของญี่ปุ่น หลังพ่อแม่เสียชีวิต เขาถูกเลี้ยงดูโดยปู่ย่าตายายในกำแพงเมืองไทนัง ในจังหวัดไทนัง (ญี่ปุ่น: 臺南廳โรมาจิTainan-chōทับศัพท์: ไทนันโจ; ปัจจุบันคือนครไถหนาน)[1]

ชีวิตส่วนตัวและเสียชีวิต

[แก้]

ใน ค.ศ. 1966 อันโดแปลงสัญชาติเป็นชาวญี่ปุ่นผ่านการแต่งงาน โดย "โมโมฟูกุ" เป็นการอ่านภาษาญี่ปุ่นของชื่อไต้หวันว่า (百福; Pek-hok) ส่วน อันโด (安藤) คือนามสกุลของภรรยาชาวญี่ปุ่น

อันโดเสียชีวิตจากภาวะหัวใจวายในวันที่ 5 มกราคม ค.ศ. 2007 ในโรงพยาบาลที่อิเกดะ จังหวัดโอซากะ ตอนอายุ 96 ปี[3] คงเหลือแต่มาซาโกะ ภรรยาของเขา ลูกชาย 2 คน และลูกสาวคนเดียว อันโดอ้างว่าความลับในการทำให้เขามีชีวิตยืนยาวคือ การเล่นกอล์ฟ และกินราเม็งไก่เกือบทุกวัน และยังกล่าวอีกว่า เขากินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจนกระทั่งเสียชีวิต[4][5]

เดอะนิวยอร์กไทมส์ เขียนบทความเกี่ยวกับความสำเร็จของเขา[6]

สิ่งสืบทอด

[แก้]

อนุสรณ์

[แก้]
"MOMOFUKU Noodle" โดยนิชชิน

ในวันที่ 5 มีนาคม ค.ศ. 2015 กูเกิลดูเดิลฉลองวันเกิดของเขา[7][8]

ชื่อภัตตาคารโมโมฟูกุในสหรัฐ ตั้งขึ้นเพื่อสื่อถึงชื่อของโมโมฟูกุ อันโด[9]

เกียรติยศ

[แก้]

ต่างชาติ

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 速食麵之父 吳百福病逝. Liberty Times (ภาษาจีน). 2007-01-07. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-01-09.
  2. Hevesi, Dennis (2007-01-09). "Momofuku Ando, 96, Dies; Invented Instant Ramen". The New York Times.
  3. "Ando was king of instant ramen". Japan Times. Kyodo. 2007-01-07. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-05-19.
  4. 安藤百福さん 死去前日、社員とチキンラーメン雑煮 [Mr. Ando ate Chikin Ramen with colleagues the day before he passed away.] (ภาษาญี่ปุ่น). The Sankei Shimbun Web-site. สืบค้นเมื่อ 2007-01-10.
  5. Người phát minh ra mì ăn liền qua đời เก็บถาวร 2016-04-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (ในภาษาเวียดนาม)
  6. "Momofuku Ando, 96, Dies; Invented Instant Ramen". New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-06-05.
  7. Cavna, Michael (5 March 2015). "Momofuku Ando: Inventor of instant ramen artfully saluted with Google Noodle Doodle". Washington Post. Washington DC, United States. สืบค้นเมื่อ 5 March 2015.
  8. 安藤百福生誕 105 周年 Google Doodle アーカイブ
  9. Chang, David; Stabile, Peter Meehan; photographs by Gabriele (2009). Momofuku (1st ed.). New York: Clarkson Potter. p. 28. ISBN 978-0-307-45195-8.
  10. ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ให้แก่ชาวต่างประเทศ เก็บถาวร 2016-03-14 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม 118, ตอน 13 ข, 30 กรกฎาคม 2554, หน้า 7

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]