ข้ามไปเนื้อหา

โทรศัพท์พื้นฐาน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

โทรศัพท์พื้นฐาน (อังกฤษ: Plain old telephone service) คือเทคโนโลยีระบบโทรศัพท์แบบอนาลอกที่ให้บริการการสนทนาเสียงผ่านคู่สายทองแดง ซึ่งเป็นบริการโทรศัพท์แบบดั้งเดิมที่มีใช้มาตั้งแต่ช่วง พ.ศ. 2419 โดยปัจจุบันมักจะให้บริการอยู่ในรูปของโทรศัพท์บ้านในครัวเรือน ห้างร้าน สำนักงาน, และใช้ในโทรศัพท์สาธารณะ

ระบบโทรศัพท์พื้นฐานมีลักษณะเด่นจากความน่าเชื่อถือของระบบที่สูงมาก ใช้งานได้ในเหตุการณ์ภัยพิบัติ ให้เสียงสนทนาที่ชัดเจน และไม่มีปัญหาช่องสัญญาณเต็ม, ซึ่งปัจจุบัน ระบบโทรศัพท์พื้นฐานมีคุณสมบัติต่อไปนี้:

  • เป็นระบบสื่อสารด้วยเสียงแบบสองทาง
  • ใช้การส่งสัญญาณเสียงแบบบาลานซ์ ผ่านคู่สายทองแดง
  • ออกแบบไว้ให้ใช้กับสัญญาณย่านความถี่เสียงพูด ที่ประมาณ 300 - 3300 เฮิรตซ์
  • มีระบบเสียงแสดงสถานะการโทร (เช่น เสียงสัญญาณพร้อมโทรออก, สัญญาณสายไม่ว่าง)
  • สามารถโทรออกได้ โดยส่งเสียงสัญญาณกดปุ่มตามหมายเลขโทรศัพท์ปลายทาง
  • มีไฟเลี้ยง 48 โวลต์จากชุมสายโทรศัพท์ พร้อมระบบป้องกันความเสียหายจากฟ้าผ่า